ရွင္ရာဟုလာက သရက္ပင္ရင္းမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ သခၤမ္းေက်ာင္းေလးမွာ သီတင္းသုံးတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြလာလို႔ရွိရင္ ေျခေထာက္ေတာ္ကို ေရေဆးရေအာင္ဆုိျပီးေတာ့ ေျခေဆးအင္ပ်ဥ္ေလး၊ ခြက္ေလကေလးနဲ႔ ထားတာရွိတယ္၊။
ျမတ္စြာဘုရားက သူ႔ရဲ႔ေရွ႔မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ရွင္ရာဟုလာကို အဲ့ဒီေရခြက္ကေလးကို ျပျပီးေတာ့ တရားေဟာတာ။ ေရခြက္ထဲမွာ ေရရွိတယ္၊ အဲ့ဒီေရကို နည္းနည္းပဲ ခ်န္ျပီးေတာ့ သြန္လိုက္တယ္၊ နည္းနည္းေလးပဲက်န္တယ္၊ အဲဒါကို ျပျပီးေတာ့ ရာဟုလာ ဒီေရခြက္ထဲမွာ ေရေလးနည္းနည္းေလး က်န္တာကို မင္းျမင္လားလို႔ ေမးတယ္၊ ျမင္ပါတယ္ဘုရားဆိုေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ လိမ္ညာဖို႔ မေၾကာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမုသားေျပာဖို႔ မေၾကာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္သူေတာ္ေကာင္းတရားဆိုတာ ဒီခြက္ထဲက ေရလိုပဲ နည္းနည္းေလးပဲ ရွိတယ္လို႔ေျပာတယ္၊ ခြက္ထဲက ေရနည္းနည္းေလးကိုပဲ ျမတ္စြာဘုရားက သြန္ပစ္လိုက္တယ္။ သြန္ပစ္ျပီးေတာ့…ရာဟုလာ မုသားေျပာဖို႔ မေၾကာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႔သႏၱာန္မွာ ဒီေရကို သြန္ပစ္လိုက္သလို သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ အကုန္လုံးသြန္ပစ္လိုက္ျပီတဲ့။ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒါက ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခုေနာ္..ေနာက္ထပ္ အဲဒီခြက္ကေလးကို ေမွာက္လိုက္တယ္။ ဘာမွ ေရမရွိေတာ့တဲ့ ခြက္ကေလးကို ေမွာက္ထားတယ္။ ေမွာက္ျပီးေတာ့ ခြက္ကေလးကို ျမင္လား။ ျမင္ပါတယ္ဘုရားဆုိေတာ့ ရာဟုလာ..ေဟာဒီေလာကမွာမုသားေျပာဖို႔ မေၾကာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ မုသားေျပာတဲ့အေလ့ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အတြက္ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြက ေမွာက္ထားလိုက္္ျပီတဲ့။ ေရခြက္တစ္ခြက္တည္းႏွင့္ ဥပမာသုံးခ်က္ရွိသြားျပီးေနာ္ ေမွာက္ထားတဲ့ေရခြက္ကို ျပန္လွန္ျပီးေတာ့ ျပတယ္။ ေမွာက္ထားလိုက္တာဆိုေတာ့ ေရက အတ္အသတ္ေလးကအစ စစ္ျပီးေတာ့ က်သြားျပီ။ ေျပာင္သလင္းခါသြားျပီ။ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူူး။