Naar de Noord!
Vrijdag 4 juni 2021, eind van de middag, de fiets staat klaar. Het begin van het weekeinde trap ik af staande op de pedalen. Mijn sportschoenen hang ik als vanouds aan het stuur. Het is veel te warm om ze te dragen. Op de een of andere wijze trekt het de aandacht van menig voorbijganger. Eens per jaar doe ik ook een voettocht op blote voeten. Dat staat garant voor bekijks, de nodige opmerkingen en leuke gesprekken. Tijdens een van mijn vorige 'naakte' fietstochten kwam ik een andere 'blote voetter' tegen. Zij merkte het in vreugde op: "Hee, nog iemand op blote voeten!"
Het schept meteen een band. Elkanders naaktheid bewonderen. Haar voeten prachtig gevormd. Een gesprek over hoe kalknagels als sneeuw voor de zon verdwijnen. Natuurazijn en blote voeten, laat ze ademenen, geef ze de ruimte, maar geen Crocks aan, ooh nee! Je gaat bloot, of je gaat niet. Maar die gruwelijke plastic monsters, nee, dat nooit. Nog even gegevens uitwisselen over speciale naaktvoeten kempings en weer door. Een aantal dagen hiervoor was ik nog in Wedderbergen, met blote voeten in het water. Dat durf ik wel als er verder niemand is.
Eerste deel van de Etappe
Richting Noord-Oost, Scheemda, maar eerst nog even het colletje van buitensporige categorie in Westerlee meepikken. Kranten mee voor in de afdaling naar Westerlee. Op de top van 'de Berg' aan de Veenweg doe ik ze onder mijn t-shirt, want in de afdaling kan het nog flink koud worden. Wel met ontblote voeten vanzelf, want je bent een naaktvoeter of je bent het niet. In Westerlee zijn twee colletjes vlak achter elkaar. De tweede kent een lange afdaling naar het treinstation in Scheemda.
Daar vandaan ga ik via Nieuw-Scheemda en 't Waar richting Wagenborgen. Ooit allemaal onderdeel van de regio Oldambt. In de buurt van Nieuwolda maak ik een keuzefout. Want ik besluit langs het Hondalstermeer te gaan. Muggen, in grote zwermen, gelukkig heb ik een sport zonnebril op. Maar met de mond open diep in ademen al fietsende door een zwerm muggen... Al hoestende probeer ik een zo'n ellendig beest uit mijn luchtpijp te verdrijven. Het zal die dag niet de eerste en laatste keer zijn.
Steendam en het Schildmeer
Net voorbij Siddeburen is het opletten geblazen. Want ergens moet de richting naar Steendam aangegeven zijn. Een driesprong, met bewegwijzering, maar twee borden geven verschillende informatie. Tjuchem en Steendam, maar het laatste bord lijkt verbogen. En als ik uiteindelijk in Tjuchem terecht kom constateer ik geërgerd dat ik waarschijnlijk 4 Kilometer ben omgereden. Het bord dat Steendam aangaf bleek inderdaad door iemand verdraait.
Op zich was het zo erg nog niet, want het is een mooie omgeving om te fietsen. In het dorp Tjuchem zwaait een vrouw die een hond uit laat naar mij terwijl ik afsla richting een of ander diep. Vriendelijk zwaai ik terug, misschien is zij ook een naaktvoeter? Of het is iemand die ik nog hoor te kennen uit mijn schooltijd in Woldendorp. Dan een meevaller, het blijkt dat ik uiteindelijk al dicht bij Steendam ben. En inderdaad voor mij doemt het Schilmeer al op. Even langs het strand, op zoek naar de kemping van welleer. Maar die is er niet meer, daar staan nu huisjes, voor vakantie vierders, vermoed ik. Even sta ik stil om te kijken hoe een hele reeks zeilbootjes voor hun eerste les het Schildmeer op gaan. Daarna is het tijd voor de terugreis.
De Borg van Slochteren
Nog een plaats wil ik aandoen voor ik via Noordbroek en Scheemda weer terug naar huis fiets. De Freylemaborg is de laatste stop op weg terug. Zadelpijn begint nu ook wel een dingetje te worden. Onderweg kom ik nog langs een natuurgebied met Hooglanders, prachtige dieren, het dorp waar dat is weet ik niet. Het zou heel goed Siddeburen kunnen zijn. Daarna komt de omgeving mij weer bekend voor. Hellum, ooit zijn we met de BBQ 'en wij doen de afwas' bus hier geweest. En ik vraag mij af of dat nu ook weer op gang zal komen. In Hellum schiet mij iemand op een fiets voorbij alsof ik stil sta. Terwijl het luie zweet mij van mijn hoofd gutst.
Krom gebogen over het stuur zie ik hoe de man op respectabele leeftijd kaarsrecht zit en schijnbaar haast zonder moeite de pedalen rondtrapt. Ah, kom op zeg! Dan zie ik onderaan op het achterspatbord een nummerplaatje zitten. De naam voor die fietsen ben ik vergeten. Ze kunnen nog harder dan die met trapondersteuning, dag weet ik wel. Toch wil ik, hanig zoals ik mij soms kan gedragen, hem weer bijhalen. En ik ga voluit ook al loopt het hier wat omhoog. Diep haal ik adem en ja hoor, weer een insect in mijn keel, richting longen. En dat terwijl ik bijna weer aansluiting gevonden had. Rochelend en hoestend moet ik de fietsbrommer laten gaan.
Eindelijk in Slochteren
Terwijl ik mijn ademhaling weer op rustig niveau probeer te krijgen hoor ik ineens een elektrische fiets dichtbij. "Ik wil er eigenlijk even langs...", zegt een jonge dame in een zomers jurkje, als ze mij passeert, terwijl ik meer aan kant ga. Ze moet met een hand constant haar jurk omlaag houden, dat lijkt mij dan weer een nadeel van het zo snel fietsen. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee om steeds ingehaald te worden. Zo'n fiets met trapondersteuning, 25 kilometer per uur maximaal, dat kan ik overtreffen. En de koppige ram in mij komt tot leven. Vol op de pedalen, vals plat richting Slochteren, nu ik er bijna ben geeft het vleugels.
In het centrum van Slochteren haal ik haar in. Inmiddels helemaal doorweekt van het zweet stamp ik nog even door. Nu ben ik echt bijna bij de Borg. Vlak voor de bocht naar rechts zie ik een patatkar, maar ik verbijt mij. En dan is daar eindelijk de Freylemaborg. Kort even het terrein op. Met blote voeten even over het verkoelende gras, paar foto's schieten met m'n mobiel en terug naar Winschoten. En nadat ik eerst nog een verkeerde richting op ga kom ik uiteindelijk op de juiste weg naar huis uit.
Dichtbij Scheemda gaat een een groep jonge heren op de fiets aan mij voorbij. Aan het met 3 en 4 naast elkaar fietsen en luid praten vermoed ik terug van een terrasje pakken. "Hee, blote voeten, hahaha!", toch nog scherp opgemerkt door een van hen. Eigenlijk ben ik wat de zadelpijn betreft al klaar met deze tocht. Helaas wat afstand betreft nog niet. En toch kies ik voor de route met meeste weerstand. De twee colletjes van Westerlee wachten nog op mij. Nog even stoempen op de pedalen met het snot voor de ogen en alle vezels doorweekt. Het lijkt wel mistig als ik richting Meeden kijk. Lijkt me de hoogste tijd voor wat regen. Tenslotte kom ik moe en voldoen weer thuis aan.
Het is nu zaterdag en ik denk dat ik vandaag maar weer eens de benenwagen pak. Wel met schoenen aan, want mijn naakte voetentocht laat nog even op zich wachten.