Afgelopen week stond in het teken van een afscheid. We hadden het bericht gekregen dat de vader van Bart rustig in zijn slaap was overleden. Hij woonde al een jaar of vier in een verzorgingstehuis voor dementerenden en is 93 jaar geworden, een respectabele leeftijd. Toch breekt er dan een periode aan van veel te regelen en een traan en een lach om mooie herinneringen. Het was extra gek, omdat in die week mijn kleuterschoolvriendinnen er waren, dus heel leuk en verdrietig tegelijkertijd. Ze waren een fijne steun en hebben hun programma iets aangepast zodat wij op tijd konden vertrekken naar NL.
à mi-chemin
Nadat mijn vriendinnen waren vertrokken pakten wij onze net gewassen spullen weer in, we waren immers net in NL geweest. We zijn rustig aan in twee dagen heen en twee terug gereden. Zoals ze hier zeggen: we hebben een 'grand ruban de bitume' afgelegd, een lang lint van asfalt. 4800 km binnen twee weken, pff. Dat rustige rijden was goed, voor Bart werkte het als een soort pilgrimage, tijdens de reis al bezig zijn met het afscheid nemen.
À mi-chemin, een mooie franse uitdrukking 'halverwege de weg', vonden we een fijn hotel dat ook nog een heerlijk restaurant bleek te hebben. De wijnkaart was stevig, zie hierboven. Gelukkig hadden ze ook betaalbaardere flessen wijn. Een hele fijne tussenstop, waar we op de terugweg weer besloten te overnachten en te eten.
Onderweg zagen we ontzettend veel bloeiende struiken in wit, roze van de kersen en prunussen en fel geel van de winterjasmijn en de brem. Die witte kenden we eigenlijk niet, we hebben het idee dat het een sleedoorn is. We denken dat we vanaf nu als we bloeiende witte bloemetjes in het voorjaar zien, altijd even denken aan deze tocht naar Zeeland om afscheid van pa te nemen.
Adieu Wouter Frans
Het afscheid van pa Mulckhuijse was ingetogen met een lach en een traan. Herinneringen werden opgehaald en mooie verhalen werden verteld over het geregelde leven van pa. Milla had grote pech, ze was behoorlijk ziek en door de koorts was ze niet in staat erbij te zijn. Gelukkig kon de begrafenisondernemer nog een live-stream voor haar regelen, zodat ze met de laptop op schoot in bed er toch een beetje bij kon zijn.
Schoonzus Elian had een erg fraai bloemstuk gemaakt voor op de kist.
De In Memoriam van Bart is na te lezen in zijn blog: Een geregeld leven.
AdieuDiner
We sloten de verdrietige dag nog af met een etentje, om het nog gezellig af te sluiten. Zo hadden we elkaar al bijna twee jaar niet gezien, zo zaten we binnen twee weken twee keer met elkaar te eten. Het kan soms gek lopen in het leven.
Éclipse
Zaterdag 28 maart was een gedeeltelijke zonsverduistering te zien in Europa.
Met de éclipse kijkers van Eve en de telescoop van Bart hebben we staan kijken.
Het leverde wat fraaie (zoek-)plaatjes op met een aantal weerspiegelde zonnen.
Of zelfs een fraai abstract kunstwerk:
