Ouais ouais, we hebben onze eerste 'barbotine' gekocht! Wij vinden dit aardewerk in de vorm van fruit en groenten zo typisch Frans. Dit frambozenpotje zag ik al weken in de etalage van een winkeltje bij ons om de hoek staan (Irma: jij kocht daar je penseelhouder). Die winkel is echter bijna nooit open. Dus vrijdag maar eens aangebeld en kijken of er iemand open deed en jawel dus de koop was gauw geregeld. Bart kan niet wachten tot onze frambozen rijp zijn om er jam van te maken in dit schattige potje.
In de keramiek en aardewerk-wereld is Barbotine is de naam voor klei gemengd met water (slip), zodat het een soort pasta wordt waarmee je relief op iets kan aanbrengen. Dit soort aardewerk is dus naar die slip genoemd.
Puech de Mar
Zaterdag hebben we weer heerlijk rond de Puech de Mar gewandeld, met veel bloeiende struiken en bomen. Heerlijk ruikend naar de bloeiende rozemarijn en tijm. We moesten het er even van nemen, want er komen weer een aantal regenachtige dagen aan.
Toen we bijna terug waren in het dorp, zagen we voor het eerst onderstaande boom bloeien, met grote trossen lilakleurige trompetbloemen. Die hadden we beiden nog nooit eerder gezien. Hij stond te ver weg voor de Plantsnap, thuis gaf Google lens ons antwoord: het is de Anna Paulowna boom, ook wel de Keizersboom genoemd
Ode aan het vest
Sinds een jaar of twintig heb ik een roze vest van Mexxsport, waarin ik ongeveer woon. Het is een vest die ik ooit kocht op de Haarlemmerstraat in Leiden, toen ik er nog niet zo lang woonde dus zal zeker twintig jaar geleden. Het is een soort fleece, maar dan van de generatie die nog niet statisch werd. Hij is fijn gemaakt, goeie schnit, zonder harde randjes bij de ritsen, hij is niet te warm en niet te koud, lekker licht, ideaal om mee te gaan wandelen, te sporten of om op reis aan te doen, met een zachte kraag. Bart kan me volgens mij uittekenen in dat vest. Onlangs bedacht ik me, toen ik dat vest wederom aan deed om op reis te gaan, dat er nog helemaal niets aan dat vest mankeert. En dat als 'ie al zeker twintig jaar oud is en honderden keren is gewassen . Waar voor je geld, nietwaar? Geen fast-fashion voor mij.
Ik had daar beter niet aan kunnen denken, want toen we in Kapelle in NL waren, viel plots het trekkertje van de rits er af. Tja, het is de goden verzoeken en dan doet je rits het niet meer. Gelukkig vond ik een haarspeld die ik er doorheen kon steken en dat de rits weer werkte. Toch raakte ik ook die haarspeld kwijt en zit er nu een paperclip aan. Ziet er raar uit, maar werkt prima. Hopelijk gaat het vest nog lang mee met zijn paperclip!
Spreuk van de week
Mettre la viande dans le torchon = het vlees in de doek doen. Wat zou dat nou betekenen? Nou: naar bed gaan! Ofwel je eigen vlees tussen de lakens leggen.
Deze spreuk doet onze buren altijd erg lachen, zij gebruiken hem regelmatig. De spreuk werd gebruikt in de film 'La vie est un long fleuve tranquille' uit 1988, een schijnbaar hilarische komedie die we vanavond gaan kijken. Hij is op Netflix nog te zien (althans bij ons in FR). Gaat dat zien!
Bouquet de fleurs de Murano
Bart had zijn oog laten vallen op een Murano lamp (italiaans glas), wat als een boeket bloemen is gemaakt. We kregen het als 'bouwpakket' toegestuurd en konden het zelf in elkaar zetten. Hij staat in een donker hoekje van onze palier en fleurt de boel daar best op, gek ding toch?
Bart fotografeerde ook nog wat kleurenpracht in onze keuken:
