Hadden we deze week ineens hoog bezoek in de tuin, het lijkt wel een fazant! Bart had haar gespot, dichterbij komen lukte niet want toen vloog ze weg. Helaas, geen fazant als diner. Hoe komt die nou bij ons aanwaaien?
Deze week is eindelijk de echte lente doorgebroken: CV uitgezet, in de tuin geluncht, Bart veel in de tuin gewerkt, heerlijk! Na de drukke afgelopen weken is het bij mij met werk daardoor nu even extra druk, twee keer een week inhalen... pfff, ben nog niet klaar maar het vordert goed.
Maandag liepen we Hélène tegen het lijf en stonden even te praten in de straat voor nummer 22 (wij wonen op 21, dus schuin tegenover ons) dat in de volksmond Maison Dadre wordt genoemd. Komen de twee bewoners thuis en nodigen ons uit voor een rondleiding. Dat laten we ons geen twee keer zeggen, wat een enorm pand! Iedere verdieping heeft een heel groot appartement, we hebben de eerste en tweede verdieping bekeken. Van kamer naar kamer naar kamer naar kamer naar kamer. Jee wat groot! Op de eerste verdieping zijn dan ook nog de meeste luiken dicht, omdat er geen CV is, dus heel koud. De luiken houden het nog iets leefbaar maar dus wel heel donker, dat is wel jammer.
Poisson d'avril
Dinsdag kregen we beiden van Eve bovenstaande cartoon toegestuurd. We begrepen het niet helemaal. We wisten wel dat het 1 april was, maar ja, vissen.. ? Nu blijkt dat wat wij "1 april kikker in je bil" noemen, bij de Fransen "poisson d'avril' wordt genoemd (dus de vis van april). Het is hier de gewoonte dat er vissen op de ruggen van familie, vrienden en kennissen worden geplakt en dat je dan de hele dag voor gek loopt. Dan wordt er heel hard "poisson d'avril" geroepen en dan weet je dat je erin gestonken bent.
Mijn pilateslerares had ook een goeie: de les begon en is een redelijk rustige les met allerlei rek- en strekoefeningen. Zegt ze dinsdag "iedereen moet een gewicht van tien kilo pakken voor de les" en iedereen liep met fronsende wenkbrauwen naar het hok om een gewicht te pakken. Toen hoorden wij dus "POISSON D'AVRIL" hahahahahahahaha.
Tuiles
We hadden al eerder geschreven dat de Fransen niet gauw iets weggooien, altijd wordt er gekeken of iets een nieuwe bestemming kan krijgen. Zo zag ik dat Hélène, de vorige eigenaresse van ons huis, zo'n 250 oude dakpannen wilde weggeven. Nou ja, een 'troc' dat is een ruil, bijvoorbeeld tegen potjes jam of flesje wijn ofzo. Bleek dat Stefan van de Moulin Neuf die wel kon gebruiken voor de restauratie van zijn molen.
Ik bood heel spontaan aan om even te helpen met inladen. Nou dat heb ik geweten, spierpijn, oef. Trapje op trapje af trapje op trapje af. Die pannen zijn best zwaar, dus vier per keer dragen. Gelukkig maken vele handen lichter werk, met zijn drieen waren we toch eerder klaar dan als ze het samen hadden moeten doen. Daarna nog een rondleiding in het nieuwe huis van Hélène gekregen, waar nog flink verbouwd wordt voordat ze erin kan trekken. Leuk om te zien!
Koers-zaag
Gelukkig breekt het voorjaarsweer eindelijk aan, dus heerlijke temperatuur in de tuin. We hadden nogal wat oud hout wat we in mootjes wilden zagen om op te kunnen stoken. Zegt Bart: "pak jij even de Koers-zaag?". Dan bedoelt hij de reciprozaag, blijkbaar een moeilijk woord. Het grappige is dan wel dat ik meteen weet welke zaag hij bedoelt. Zo geschiedde, we hebben weer flink wat aanmaakhoutjes voor volgend stookseizoen.
Trompe-l'œil
Op een saai grijze zijmuur naast de SuperU is de afgelopen weken hard gewerkt aan een 'trompe l'œil', een mooie fresco die 'het oog bedriegt'. Deze week was het klaar. Twee dames uit de buurt hebben het landschap van de Cevennen geschilderd met ecologische verf. Zelfs de MidiLibre heeft er een artikel aan gewijd. Het is 92 m2 groot en ze hebben er samen vijf weken aan gewerkt, ofwel tussen de 350 en 400 uur. Mooi werk van de dames van Kaleidoscoop.
Marge
Velen van jullie weten dat ik in Nederland vaak Lein wordt genoemd. De Fransen hebben nogal moeite met de uitspraak van onze dubbele letters, zoals ei ui au ou. Lein kunnen ze hier dus niet uitspreken. Laine -van Marjolaine- zou wat mij betreft ook wel kunnen, maar dat hebben ze nog niet bedacht en laine = wol, dus dat is voor hen misschien ook heel vreemd als bijnaam.
Nee, door velen wordt ik Marzjj genoemd. De koppeling tussen Bart en mij en Bart en Marge Simpson was hier heel snel gemaakt en dat vonden ze geweldig. Die serie heb ik nooit gezien, dus ik heb daar niet zoveel kennis van.
Maar Marzj dus... ik kan er nog steeds niet helemaal aan wennen. Marjo (Marzjo) uitgesproken zou ook wel kunnen, maar ik vrees dat het bij Marzj gaat blijven... Zal het ooit gaan wennen? Toch is het ook wel heel grappig dat je zo'n andere gedaante krijgt op een andere plek!
Prendre son pied
De uitdrukking van de week is "prende son pied" ofwel letterlijk vertaalt 'zijn voet nemen/pakken'. Het betekent echter 'ergens een kick van krijgen, ergens groot plezier in scheppen, klaarkomen'. Bij onze buren kregen we al deze uitleg, maar de blog van 'typisch frans' gaf een extra goede Nederlandse uitleg hiervan. Handig om te lezen, want je kan met deze uitdrukking net de plank misslaan als je hem verkeerd gebruikt.