Les jeudis de Buisson: op donderdag reden we richting Hameau du Buisson (het gehucht dat Buisson heet) op zo'n vijf km afstand van Sintipo. Het gehucht heeft een geweldig uitzicht op ons zuidelijke Cevennen gebied: je ziet prachtig bergen de Jumelles, de Cengle en de Marianne liggen.
In het gehucht worden een aantal gîtes verhuurd en je kan er zo nu en dan eten: in de zomers organiseren ze de 'donderdagen van Buisson'. Vele tafels worden in de tuin opgesteld en het is gewoon aanschuiven bij elkaar met een vast viergangenmenu. Daarnaast nodigen ze altijd een wijndomein uit, waarvan je wijn kan proeven en kopen voor bij het eten. Deze week was het Maison Blanc Senthille. Wij kenden het grotendeels biologische domein nog niet, dat komt omdat ze wijngaarden in Durfort hebben -ons buurdorp-, maar het domein staat in Saint Jean de Crieulon. Nooit van dat dorpje gehoord, het blijkt tussen Sauve en Durfort te liggen, dus toch ook vlakbij ons. Weer wat geleerd.
Het werd nog even spannend, want er kwam een regengebied vlak langs. We hadden geluk, er zijn slechts een paar dikke druppels gevallen en verder niet. Het ging wel flink waaien en dat zorgde voor wat broodnodige afkoeling.
Het eten was allemaal lokaal: plaattaart met zoete ui uit de Cevennen, gegrild varken à la Cévenol (ofwel met kastanjes), kaasplank met vanzelfsprekend lokale kazen zoals de pelardon en kastanje-tiramisu toe. Het was een gezellige boel, grote schalen werden op de tafels gezet en met zijn allen verdeelden we alles. Eén grote coöperatie. We kregen wel de indruk dat wij echt de enige buitenlanders waren en veel mensen kenden elkaar, geen toerist te bekennen.
Prunes sechées
Inmiddels kunnen wij wel zeggen dat wij een mini-moestuin hebben met onze frambozen, pruimen, tomaten en paprika's. Begin van deze week hebben we de pruimen, pardon kwetsen, geoogst. Niet heel veel, dit jaar hadden we een halve kilo. Ze zijn al lekker om zo te eten, maar Bart wilde graag een keer proberen ze te drogen. Dit soort kwetsen wordt meestal gebruikt voor gedroogde pruimen, vandaar.
Dus opgezocht hoe je ze in de zon kan laten drogen, want die zon hadden we genoeg deze week met de immer aanhoudende hittegolf. Na drie dagen in de zon te hebben gelegen hadden we een mooi potje vol met gedroogde pruimen.
Tomates cerises
Ons tomatenplantje (links in beeld) was flink gegroeid en in de vakantie waren wat takken onder het gewicht van alle kerstomaatjes naar beneden gevallen. In een ochtend heb ik de takken voorzichtig hoger opgebonden, zodat de tomaatjes weer volop zon kunnen vangen. We oogsten momenteel een hand vol tomaatjes per dag. Erg leuk om te zien hoe een plantje van twintig cm bij aanschaf tot zo'n enorme bos kan uitgroeien.
Het paprikaplantje (rechts in beeld onder het gekleurde wandbordje) doet het ook, maar beduidend minder dan de tomaatjes. We hebben al twee paprika's geoogst en er lijken nu nog een paar paprika's aan te komen. Wel is het nodig ze iedere ochtend vroeg een plens water te geven, want met dagelijks 38 graden of meer is dat wel nodig.
Potager
Vervolgens kwamen Jeanette en Stefan langs om wat groentes uit hun moestuin te komen brengen, ze kwamen om in de courgettes, komkommers, tomaten, aubergines en paprika's. En met die courgettes is het zo dat ze de ene dag een mooie twintig centimeter zijn en dan zomaar een dag later twee keer zo groot kunnen zijn. Op tijd oogsten is het devies.
Gevolg is om veel meteen te verwerken: grote pan courgette-tomatensoep waarvan een deel de vriezer in is gegaan. En dagelijks nog lekkere dingen ermee maken, bijvoorbeeld een 'salade estivale' (zomersalade): meloen met komkommer, feta en munt, lekker fris.
Wel merkte ik dat ik al van deze hoeveelheid een soort moestuinstress kreeg: hoe krijg je alles verwerkt? Je kan echt dagen in de keuken staan om alles te verwerken. En dat terwijl ik slechts een fractie van de oogst van de dag heb gekregen. Ik wens Jeanette veel succes met het verwerken van alles! Vanavond ga ik mij toeleggen op een koude courgette-citroen-ricotta-lasagne en vooraf courgetteballetjes met yoghurt-curry-munt-dip.
Socle en onyx
Na onze vakantie in Le Phaux hebben we ook de sokkel in orde gemaakt voor mijn beeld van vorig jaar. Met wat hulp van de diable (steekkarretje) hebben we het beeld de trap op gekregen, waar het beeld nu staat in goed gezelschap van een Régis en Maartje.
Die sokkel hadden we een tijdje geleden op de rommelmarkt op de kop getikt. De vijf ronde onyx onderdelen moesten nog met een schroefdraad goed vast worden gedraaid, zeker omdat het beeld zo'n 40 kilo weegt.
Erg leuk om te zien is dat je bij het op- of aflopen van de trap alle facetten van het beeld goed kan zien. Het enige minder fraaie is de radiator...
Piscine
Met deze hoge temperaturen - dagelijks rond de 38 graden - staan we nog steeds vroeg op om te wandelen. Het is echt het enige moment dat kan, rond negen uur is het al boven de 30 graden. Daarnaast probeer ik om de dag te gaan zwemmen en dat blijft toch een feest met deze fraaie ligging. Bijkomend voordeel: het koele water houdt je een groot deel van de dag frisser. Een soort win-win-win situatie qua uitzicht-sport-frisheid.