De nationale feestdag in FR, 14 juli, wordt in alle dorpen en steden uitgebreid gevierd. Het is zeg maar als onze koningsdag. Zo hadden we in Sintipo voor het eerst een zeepkistenrace, vlak bij ons om de hoek. Startend in de Kazerne (hoog), naar beneden door de Rue Blanquerie en eindigend bij de Mairie bij ons om de hoek. Dat ging er nog best hard aan toe. We hebben alleen geen idee waar de jury op beoordeelde.
's Avonds gingen we naar Ganges om in de tuin van La Maison du Pont Vieux naar het vuurwerk te kijken. Misschien wel voor de laatste keer, want in november zal het huis aan de nieuwe eigenaren worden overgedragen. We kregen nog twee mooie aandenkens van Valérie en Walter: een fraaie zwart-wit foto van Bart en mij 'à la façon Walter' en het boek Zijde geschreven door Alessandro Baricco. Dat boek had ik gelezen tijdens ons verblijf in La Maison du Pont Vieux en brengt je in de tijd terug van de zijde-industrie hier in de streek rond 1860. Prachtig verhaal met een link naar Japan. Zo lief dat we die twee aandenkens kregen!
Het vuurwerk was wederom een waar spektakel. Twintig minuten licht aan de hemel en knallen die ver weg weerkaatsten tegen de bergen.
We zagen nog wat bekenden in de tuin en vonden met zijn allen dat de toekomstige nieuwe eigenaren de traditie van Valérie en Walter moeten voortzetten, om op 14 juli de tuin te openen om het vuurwerk te komen bekijken. We zijn benieuwd!
Petit-duc scops
Tijdens een van mijn ochtendwandelingetjes zag ik bij ons om de hoek een klein beestje zitten, waarvan ik dacht: wat gek dat die hier zit en wat is het eigenlijk? Het zat een beetje verdwaasd voor zich uit te kijken. Het blijkt een petit-duc scops te zijn, een dwergooruiltje. Ze worden bijna nooit overdag gezien, aldus wikipedia, dus best bijzonder dat hij daar zat. Het bleek een jonkie te zijn die door een andere inwoner van Sintipo naar de vogelopvang is gebracht. Ze bleek te jong om voor zichzelf te kunnen zorgen en moeder en vader waren niet in de buurt.
Het is wel heel grappig dat wij deze Petit-duc scops/dwergooruil heel vaak 's avonds horen. Het geluid klinkt zo: petit-duc scops
Expo Louis Carcassonne
Een einde middag reden we naar de Prieuré de Cézas, waar een fraaie expositie werd gehouden van Louis Carcasonne. De expo is alle dagen te bezoeken tussen 17-19 uur, maar het ligt hoog in de bergen, je komt er dus niet per ongeluk langs.
Régis is af en toe suppoost en hij merkte dat door de weeks eigenlijk niemand langskomt. Heel saai dus om dan suppoost te zijn. Dus vereerden wij hem met een bezoekje en dat was zeer de moeite waard. Die Louis maakt prachtig expressieve koppen met pittig kleurgebruik en bijzonder gezichtspunt, wow. Erg leuk om een keer te zien.
Deze expositie was meer de moeite waard dan de 'tunnel expositie' in Sintipo dit weekend. Een aantal van jullie weten inmiddels dat wij bij onze voie-verte, de oude treinbaan, een tunnel hebben. In die tunnel wordt iedere zomer een expositie met ruim 50 kunstenaars gehouden. Erg leuk initiatief. Dit jaar waren we voor het eerst dat weekend thuis (andere jaren waren we aan het verhuizen of op vakantie). Vol goede moed gingen we zaterdag kijken, want we waren benieuwd hoe ze betere verlichting hadden geregeld. Helaas hadden ze dat niet, dus veel werk was moeilijk te zien. Zelfs met het bij schijnen van een zaklamp maakte het niet veel beter. Erg jammer dat ze daar niet meer aandacht aan besteden.
SECHE-PIEDS
(Belle) soeur Maartje vereerde ons weer met een nieuwe badmat, gemaakt van allerlei oude stofjes die wij in ons huis vonden. Hij heet #SECHE-PIEDS (voeten-droger). Wederom weer een fraai staaltje hergebruik! Dank je wel Maart! Wil je ook een mooie mmatt? kijk dan eens op haar insta pagina "martine.mmatt" voor meer mooie mmatten.