همان‌طور که در پست قبل در مورد بیماری‌های تیرویید گفته شد، این بیماری‌ها به دو گروه عمده‌ی پرکاری غده‌ی تیرویید یا هیپرتیروییدیسم و کم‌کاری غده‌ی تیرویید یا هیپوتیروییدیسم تقسیم‌بندی می‌شوند.
Image source: Wikimedia Commons
پرکاری غده‌ی تیرویید
علایم بیمارانی که دچار پرکاری غده‌ی تیرویید هستند، عبارت‌اند از: افزایش میزان متابولیسم و سوخت‌وساز در بدن، به‌صورت گرسنگی غیرمعمول و نیاز به مصرف غذای بیشتر، کاهش وزن غیرقابل توجیه، ضعف عضلانی، افزایش ضربان قلب یا تاکی‌کاردی، پوست چرب، و در بعضی موارد مشکلات خونریزی قاعدگی زنان.
در پرکاری تیرویید ممکن است گواتر وجود داشته باشد یا اینکه اندازه غده‌ی تیرویید کاملاً معمولی باشد. این افراد معمولاً دچار اگزوفتالمی یا بیرون‌زدگی چشم‌ها نیز می‌شوند.
درمان بیماری با هدف رفع علت عارضه بوده و شامل کاهش تولید هورمون تیرویید با تجویز یُد رادیواکتیو و یا داروهای ضدتیرویید است. بعضی اوقات از عمل جراحی برای خارج کردن تمام یا قسمتی از غده‌ی تیرویید استفاده می‌شود.
کم‌کاری غده‌ی تیرویید
در کم‌کاری غده‌ی تیرویید یا هیپوتیروییدیسم، علایم معمولاً بر عکس پرکاری تیرویید می‌باشد. این افراد به دلیل کم بودن هورمون‌های تیرویید در بدنشان دچار متابولیسم آهسته می‌باشند و معمولاً با علایم افزایش وزن، احساس کسالت، و خواب‌آلودگی، علایم خستگی پیش‌رونده، ضعف عضلانی، پوست خشک، و احساس سرمای شدید مراجعه می‌کنند. اغلب این افراد دچار مشکل حافظه و تمرکز نیز می‌باشند. آنها در روزهای داغ تابستان نیز احساس سرما می‌کنند و نیاز به پوشیدن لباس‌های گرم دارند. خشکی پوست و نازک شدن موها و شکنندگی ناخن‌ها نیز از علایم دیگر این بیماری می‌باشد. چون سوخت‌وساز بدن آنها آهسته می‌شود، حتی اگر مقدار کمی غذا نیز مصرف کنند، دچار افزایش وزن می‌شوند. مشکلات قاعدگی زنان و اختلالات دستگاه دفاعی بدن نیز در این بیماران شایع است.
درمان در افراد دچار کم‌کاری تیرویید عبارت است از جایگزینی هورمون‌های تیرویید، که معمولاً در تمام عمر نیاز به مصرف آن دارند.