Thanks to kirimatsu
Nihayet beklenen gün gelmiş ve arkadaşlarını almaya tren istasyonuna fotoğraf kulubünün diğer üyeleri ile birlikte gitmişti Pınar.
Gün oldukça eğlenceli başladı. Hep beraber Pınar'ın evine gittiler: fotoğraf kulubü üyeleri ile birlikte. Grup içerisinde yeni tanışan insanlar olsa dahi öyle samimi bir hava vardı sanki senelerdir tanışıyorlardı.
Bu samimi hava ile birlikte çok hararetli bir sohbet ortamı oluştu. Herkes mezun olduktan sonra düşündükleri kariyer planlarını anlatıyordu. Ama en ilginci yeni gelen kızların kariyerlerini yurt dışında yapma fikirleriydi.
Amerika ya da Canada gibi bir ülkede üniversite hayatına başlamak istiyorlardı. Küçük bir kasabada yaşayan Pınar ve arkadaşları için oldukça utopik bir fikir gibi gelse de Elif ve arkadaşının yurt dışı programı olan bir okuldan geldiklerini düşündüğümüzde gayet normal olduğu anlaşılmaktaydı.
Elif,farklı bir ülkede okuduğunda farklı bakış açılarına sahip insanlarla karşılaşacağını biliyor ve bunun iyi bir fikir olduğunu düşünüyordu.
Yabancı ülkelerde yaşayan insanların ülkeleri için bir köprü göreceği düşüncesinde olmaları kızlara oldukça havalı gelmişti. Bunu tıpkı fotoğrafların dünyadaki insanların kalplerini bir araya getirmesi gibi düşündüler.
Ertesi gün festival günüydü ve kızlar evlerine dağıldılar. Elif ve arkadaşı ise Pınar'ın evinde kaldılar.
Festival sabahı herkes oldukça heyecanlıydı. Ancak her şey başladığı gibi gitmedi. Sabahın erken saatlerinde Şenay ve Suzi, Pınar'ı görmeye geldiler ve Pınar'ın çok sevdiği ve fotoğrafçılık ile alakalı çok şey öğrendiği üst sınıfının şehirden gideceği haberini verdiler.
Bu haberi duyan Pınar oldukça üzüldü. Sonay'ın gideceğini bilmiyordu. Festival boyunca bunun doğru olmadığını ümit ederek dolandı durdu. Ancak onu gören herkes bir şeylerin yolunda gitmediğinin farkındaydı.
Nihayet Sonayla karşılaştılar. Pınar'ın o halini gören Sonay, ne kadar büyük bir hata yaptığını anladı. Pınar'dan özür diledi. Gitme kararını Pınar'a söylememesinin sebebi aslında bu meseleyi onunla özel konuşmak istemesiydi.
Sonay farklı ve çok büyük bir şehirde fotoğrafçılık üzerine kariyer yapacağı bir işe gidiyordu. İşin detaylarını Pınar'a ayrıntılı bir şekilde anlattı.
Pınar, Sonay'ın gideceğini ilk duyduğunda beyninden vurulmuşa dönmüştü ve aklında milyon soru ile dalgın dalgın gezmeye başladı. Bu sorulara bir de Sonay'ı bir daha görüp göremeyeceği endişesi eklenince işin içinde çıkamaz hale gelmişti.
Fotoğrafçılık ile alakalı her şeyi ondan öğrenmişti. O onun için o kadar değerliydi ki... Pınarı'ı bambaşka ve sihirli bir dünyaya sokan da yine O'ydu.
Sonay'a bu kadar güvenirken ve her şeyiyle ona bağlanmışken hayatından bir anda çıkacak olması ona babasının gidişini hatırlattı...
Ama Sonay'ın kendinden hayallerini dinlemek bu endişelerini biraz olsun giderdi. Sonra ona mezun olduktan sonra yapmak istediklerini anlattı.
Pınar'ın hayallerini dinlemek ve fotoğrafçılığa olan aşkını görmek onu oldukça duygulandırdı. Kendisi de birçok şeyi ve fotoğraf sevgisini hocasından öğrenmişti. Pınar'ı yetiştiren biri olarak hocasından aldıklarını ona verebildiğine çok sevindi.
Birbirileri ile konuşmak ikisinin de içine huzur doldurmuştu. Hayatta ellerinden geleni yüreklerini koyarak yapacaklarına söz verip vedalaştılar.
To be continued.