Hello everyone
I prepared this post to participate in a contest today. I would like to introduce you to my favorite city. Unfortunately, I don't live in that city right now. But my dream is to live in that city again one day.
He studied at the university in Çanakkale. I also met my beloved husband there. Çanakkale has a different value for both of us.
While telling you about this beautiful city, I will use the photos he took during our trip to Çanakkale. I would also like to tell you about our last trip.
We were on vacation in Akçay with my husband, my children and my husband's parents. Akcay was only 100 km away from Çanakkale. We couldn't miss this opportunity. My wife and I left the children with their grandmother and visited Çanakkale for a few hours.
we wanted to see.
As I said before, this city has a special place for me and my husband. In fact, many people living in Çanakkale also love this beautiful city where they live. Every city has a soul, an energy. Çanakkale certainly has something that makes people happy. Thank you a thousand times for every day I lived there. I hope I will start living again in Çanakkale center as soon as possible and I hope it will be permanent this time.
We decided to go to Çanakkale for dinner around 15.00. We left our children with their grandmother and set off.
In fact, the fact that we did something on our minds when there was no plan added a little more excitement to the event.
It made me very happy to make a short visit to Çanakkale after many years. Even now, while I was preparing this post, I remember that excitement.
Çanakkale road is very beautiful. One side of the road is the deep blue sea, the other side is a lush forest. Even on a journey, your heart is filled with peace.
As you can see, even the roads leading to Çanakkale are very beautiful.
They asked Yahya Kemal, "What did you like most about Ankara?" "I like the way back to Istanbul," he said.
I also like the roads leading to Çanakkale separately.
Its green is another green, its blue is another blue. The sky is different in Çanakkale.
Ahhhh City of my heart.
We arrived in Çanakkale around 17:00. We went for the first time in 9 years. We had been planning to go to Çanakkale for two years if the pandemic had not intervened. Unfortunately, we had to postpone it for reasons beyond our control.
Çanakkale had changed a bit. I realized this as soon as I entered the city. How can it not change, it's been 9 years.
We got down to the pier immediately. This was the center of the city. We didn't have much time anyway.
The center was quite crowded. People had come to Kordon to take a walk in this beautiful weather.
I don't easily envy people, but when I saw the crowd walking around without knowing the privilege of living in this city, I really wanted to be in their place.
We were very hungry, so we first went to the pizzeria we went to during our student years with my wife. It had moved, we searched and found it. You will find that you want a small city in Çanakkale right away.
Our memories are revived. We used to go to this pizzeria a lot. Isn't pizza the perfect student food? It came to mind when I was a student. It had been 12 years. Must have graduated from college.
After graduating, we went on a trip a couple of times.
After we had our fill, we wanted to go to the famous mirror bazaar. We walked in the market street. The mirrored bazaar was also close to Kordon. Çanakkale is a very small city anyway. Everywhere is within walking distance.
Souvenirs were sold in the mirrored bazaar.
We bought some souvenirs. We remembered that Selim and I did not come to this bazaar much when I was a student. What a loss. Now, if we had the opportunity, we would visit a part of Çanakkale every day. Man realizes the value of what he has when he loses it.
Afterwards, we took a little walk in Kordon and sat in a cafe. We watched the sea of Çanakkale with soda coffee.
I grew cold in İzmir and the İzmir promenade, where I grew up, has a different place, but I have always liked the view of Çanakkale more...
Now we live in Kilis science. Unfortunately, we are longing for the sea. It's been years since I sat facing the sea view.
Then we called a friend from university. Although we didn't have much time, we wanted to at least see it.
I knew this friend through my husband. He was a dear friend of ours. Thankfully, he wanted to host him in his house, but we didn't have that much time.
After a short meeting with our friend, we went to the famous Trojan horse in Kordon. Of course, it would not be possible to return here without taking a photograph.
He threw a huge board, the same size as the original.
It is located in the middle of the Çanakkale cordon. One of the historical symbols of the city.
If I'm not mistaken, the Trojan war is the first known war in Çanakkale. This horse was used in that war. There is also a famous movie. You must know his story.
We said goodbye to Çanakkale early because we had to take our children from Akçay and return to İzmir. It was invaluable for us to go to Çanakkale in a few hours. How I miss this city. If I had one wish, I think I would wish to live a lifetime of peace in this beautiful city.
Who knows, maybe my wish will come true one day.
Now I want to share with you a few more photos from Çanakkale.
Actually, I was able to show you a few places from Çanakkale center today. Opposite the city center is one of the war fronts during World War I and today it is a national park.
There are many historical memories there. Maybe we will go to Çanakkale again next summer. Then I will have the chance to show you the different beauties of the city.
I came to this park with my mother the first week I started living in Çanakkale.
It's like yesterday. However, it has been 16 years.
You know, the bull in Kadıköy and the Sevinç patisserie in Alsancak are the meeting points. The meeting point in Çanakkale is the Trojan horse.
Teacher's house. It is in Kordon and has a magnificent view.
When I was a student, we used to go to watch a match. A retired teacher, uncles and aunts and our team.
Çetin restaurant, which is not famous here, but has a different place for us. It was a shopkeeper's restaurant, but students used to go too. I also learned from my wife. I got used to tripe soup thanks to my wife and this restaurant. Well I got used to it. Unfortunately it was closed.
Çanakkalemin clock tower. The tower from which I drank a lot of water, believing the rumor that if you drink water from its fountain, you will return to Çanakkale again.
And I saved the most special photo for last.
Don't think of it as an empty table.
For me, it is a memory from the best years of my life, from the place where the most beautiful conversations were made.
Who knows, maybe we will have a chance to live in Çanakkale again.
Thank you for taking your precious time to read my post.
* Stay with Love.... Goodbye....*
-------
TR
Herkese merhaba
Bugün bir yarışmaya katılmak için bu gönderiyi hazırladım. Sevdiğim şehri sizlere tanıtmak istiyorum. Maalesef şuan o şehirde yaşamıyorum. Ama hayalim bir gün tekrar o şehirde yaşayabilmek.
Üniversiteyi Çanakkale'de okudu . Sevgili kocamla da orada tanışmıştık. Çanakkale'nin ikimiz için de değeri bambaşkadır.
Sizlere bu güzel şehri anlatırken som Çanakkale gezimizde çektiği fotoğrafları kullanacağım. Ayrıca bu son gezimizi de anlatmak istiyorum.
Kocam, çocuklarım ve kocmaın anne babasıyla Akçayda tatildeydik. Akçay Çanakkale'ye yalnızca 100 km uzaklıktaydı. Bu fırsatı kaçıramazdık. Eşimle biz de çocukları babaannesiyle bırakıp bir kaç saat olsa da Çanakkale'yi
görmek istedik.
Biraz önce de söylediğim gibi kocam ve benim için bu şehrin yeri bambaşkadır. Aslında Çanakkale'de yaşayan bir çok kişi yaşadığı bu güzel şehri ayrıca sever. Her şehrin bir ruhu, bir enerjisi vardır. Çanakkale'nin kesinlikle insana mutluluk veren bir yanı var. Orada yaşadığım her gün için binlerce kez şükür. Umarım en kısa sürede Çanakkale merkezde tekrar yaşamaya başlarım ve umarım bu sefer kalıcı olur.
Saat 15.00 gibi akşam yemeği için Çanakkale'ye gitmeye karar verdik. Çocuklarımızı babaannesine bırakıp yola çıktık.
Aslında hiç planda yokken birden kafamıza edeni yapmamız da olaya biraz daha heyecan kattı.
Çanakkale'ye yıllar sonra kısa da olsa bir ziyaret yapıyor olm beni çok mutlu etmişti. Şuan bu postu hazırlarken bile o heyecanımı hatırlıyorum.
Çanakkale yolu çok güzeldir. Yolun bir tarafı masmavi deniz bir tarafı yemyeşl ormandır. Yolculukta bile içiniz huzurla dolar.
Gördüğünüz gibi Çanakkaleye giden yollar bile çok güzel.
Yahya Kemal'e sormuşlar ''Ankara'nın en çok nesini sevdiniz.''diye. ''İstanbula dönüş yolunu sevdim'' demiş.
Ben de Çanakkaleme giden yolları bile ayrı severim.
Yeşili başka yeşil, mavisi başka mavi. Gökyüzü başka parlak Çanakkale'de.
Ahhhh Kalbimin şehri.
Saat 17.00 gibi Çanakkale'ye vardık. Tam 9 yıl sonra ilk kez gittik. Pandemi girmeseydi araya iki yıldır Çanakkale'ye gitme planımız vardı. Ama maalesef elimizde olmayan sebeplerle ertelemek zorunda kaldık
Çanakkale biraz değişmişti. Bunu daha şehre girer girmez farkettim. Nasıl değişmesin ki aradan tam 9 yıl geçmişti
Hemen iskeleye indik. Şehrin merkezi burasıydı. Zaten fazla bir vaktimiz de yoktu.
Merkez oldukça kalabalıktı. İnsanlar bu güzel havada yürüyüş yapmak için Kordon'da gelmişlerdi.
Kolay kolay insanları kıskanmam ama bu şehirde yaşamanın ayrıcalığını bilmeden dolaşan kalabalığı görünce gerçekten yerlerinde olmak istedim.
Çok acıkmıştık ilk olarak eşimle öğrencilik yıllarımızda gittiğimiz pizzacıya gittik. Taşınmıştı, aradık bulduk. Zaten Çanakkale küçücük bir şehir istediğinizi hemen buluverirsiniz.
Anılarımız canlandı. Ne çok giderdik bu pizzacıya. Tam öğrenci yemeği değil mi pizza. Öğrencilik yıllarımda aklımıza geldi. 12 sene olmuştu. Üniversiteden mezun olalı.
Mezun olduktan sonra da bir iki defa gezmeye gitmiştik.
Karnımızı doyurduktan sonra Meşhur aynalı çarşıya gitmek istedik. Çarşı sokağında yürüdük. Aynalı çarşı da Kordon'da yakındı. Zaten Çanakkale oldukça küçük bir şehir. Her yer yürüme mesafesinde sayılır.
Aynalı çarşıda hediyelik eşyalar satılıyordu.
Biraz hediyelik eşya aldık. Sonr Selim'le öğrenciyken bu çarşıya pek gelmediğimizi hatırladık. Ne büyük kayıp. Şimdi elimizde imkna olsa her gün Çanakkale'nin bir yerini gezeriz. İnsanoğlu elindekini kıymetini kaybedince anlıyor.
Daha sonra Kordon'da biraz yürüyüş yaptık ve bir kafeye oturduk. Soda kahve eşliğinde Çanakkalemin denizini seyrettik.
İzmir'de soğudum büyüdğm İzmir kordonun da yeri başkadır ama ben Çanakkale'nin manzarasını hep daha çok beğenmişimdir...
Şimdi ise Kilis ilimde yaşıyoruz. Maalesef denize hasretiz. Deniz manzarasına karşı oturmayalı yıllar oldu.
Daha sonra üniversiteden bir arkadaşımızı aradık. Çok vaktimiz olmamasına rağmen en azından görmüş olmak istedik.
Ben bu arkadaşımızı kocam aracılığı ile tanımıştım. Sevdiğimiz bir arkadaşımızdı. Sağolsun evinde misafir etmek istedi ama bizim O kadar vaktimiz yoktu.
Arkadaşımızla kısa bir görüşmenin ardından Kordon'daki meşhur Truva atına gittik. Elbette burada fotograf çekilmeden dönmek olmazdı.
Orjinali ile aynı ebatlarda kocaman bir tahta attı.
Çanakkale kordonunun tma ortasında yer alıyor. Şehrin tarihi simgelerinden birisi.
Yanılmıyorsam Truva savaşı Çanakkale de yapılmış bilinen ilk savaş. Bu at ise o savaşta kullanılmıştı. Meşhur bir filmi de var. Hikayesini mutlaka biliyor olmalısınız.
Akçaydan çocuklarımızı alıp İzmir'e dönmemiz gerektiği için Çanakkaleme erken veda ettik. Bir kaç saatte olsa Çanakkale'ye gitmek bizim için paha biçilmezdi. Ne çok özlemişim bu şehri. Elimde bir dilek hakkım olsa sanırım bu güzel şehirde bir ömür huzurla yaşamayı dilerdim.
Kim bilir belki de bu dileğim bir gün kabul olur.
Şimdi sizlerle Çanakkaleden bir kaç fotograf daha spaylaşmak istiyorum.
Aslında sizlere bugün Çanakkale merkezden bir kaç yer gösterebildim. Şehir merkezinin karşısı 1. Dünya savaşı sırasındaki savaş cephelerinden birisi ve bugün milli park.
Bambaşka tarihi anılar var orada. Belki gelecek yaz tekrar Çanakkale'ye gideriz. O zaman size şehrin bambaşka güzelliklerini de gösterme şansım olur.
Çanakkale'de yaşamaya başladığım ilk hafta annemle bu parka gelmiştik.
Daha dün gibi. Halbuki aradan 16 yıl geçmiş.
Hani Kadıköy'de boğa, Alsancak'ta Sevinç pastanesi önüdür ya buluşma noktaları . Çanakkalemde de buluşma noktası Truva atıdır.
Öğretmen evi. Kordon'da ve müthiş bir manzarası var.
Öğrenciyken az gitmezdik maç izlemeye. Bir emekli öğretmen amcalar teyzeler bir de bizim ekip.
Burasıda meşhur olmayan ama bizim için yeri bambaşka olan çetin lokantası. Esnaf lokantasıydı ama öğrencilerde giderdi. Ben de eşimden öğrenmiştim. İşkembe çorbasına, eşim ve bu lokanta sayesinde alıştım. İyiki de alıştım. Maalesef kapalıydı.
Çanakkalemin saat kulesi. Çeşmesinden su içersen, tekrar Çanakkale'ye dönersin rivayetine inanarak çeşmesinden bol bol su içtiğim kule .
Ve en özel fotografı sona sakladım.
Boş bir masa diye düşünmeyin.
Benim için hayatımın en güzel yıllarında, en güzel sohbetlerinin yapıldığı yerden bir anı.