On Wednesday, we had continued bad weather, so we went sightseeing again. This time Międzyzdroje and the Promenade, or rather its two parts - the one with the actors and the pier. I once read that Międzyzdroje is jealous of another Polish city. I don't remember which one, but I was there once with my father, mother or family from Krakow. It is as well-made as the "Alley of Sports Stars" in Dziwnów. Unlike the one we saw on Wednesday. To tell the truth, I don't know how much we can trust the authenticity of these imprinted hands. If anything, I bet that the handprints of some famous people are real, but only some - the rest are a scam. No one will check it, and even if they were, who will deny it after such an honor? Probably only someone who would do it for the idea itself. On the other hand, the city "squeezed" another attraction onto its list. I would understand if such "poverty" was only for the moment of opening, but a few years have passed since then. At the street of athletes we stopped for a moment and looked at the names, Asia shared her memories, I shared mine. We pondered for a few moments over the words of Kazimier Górski, other athletes, the Pope about fighting fair play, etc. And here we passed and that's it. Don't ask questions, take your time, spend your money, go to hell and make room for another naive person.
Part 1 was missing a few photos, and here I mixed them up a bit (Dziwnów and Międzyzdroje). Sorry.
Exactly like in the video above. Not bad, because Asia and I were in Dziwnów right after this video was uploaded XD. There were at least 2 "U Grubego" restaurants there and neither of them caught our attention in a positive way. I know that the Baltic Sea is not the best sea, but some people in the comments exaggerate with their criticism. There were worse salads, slightly overcooked potatoes / dried-out fries, but these were minor imperfections. We had "just average" dinner twice, but even that was not at the level of 5/10, only 6.5/10. We ate our fill, it tasted OK, there were no stomach upsets on the toilet. You can eat good food there and not every employee is unhappy. I don't know about fish - I've heard that there are better and worse places to fish. Quite a few popular slogans and advertising bon mots are a mixture of lies and truth, mainly the former, but if you know what to look for, you can eat well. There's no point in being offended by marketing, if it were unnecessary, it would cease to exist. I am writing these words on Sunday, the day before our departure. Today I enjoyed listening to my partner, who was doing her version of summing up the trip. She was saying which places we would return to and which ones we would avoid.
Sure, it's a real pain (returning to satisfied or dissatisfied employees), as in gastronomy (I know from several sources that it's one of the worst industries when it comes to work), but not everyone thinks that if John Kowalski only comes to me once, I can push a scam on him. Sure, it's logical, because that's exactly how it is and if you're lucky, you can screw customers for years, but we are an increasingly aware and computerized society. Time is on our side + more and more people are aware of such tactics.
In Międzyzdroje we met our neighbors - a friend I used to run around the same street with as a child. She was with her husband and their daughter. Asia knows her better, because she's her manager from work. We chatted for 5, maybe 10 minutes and went our separate ways. Funny, because our vacation started the same day. Google Maps showed me that there is an Oceanarium and a Parrot House nearby. Tickets to the first place cost us PLN 160 (x2 regular, discount PLN 20 cheaper), and for the Parrot House we paid PLN 40 or 60. I'll start with the Parrots. They are supposedly used to people, but one of them stuck to me and didn't want to come down. She was talking to me, looking at me the whole time. I brought up the subject, so she came closer and started cuddling and rubbing me. Only sometimes did she poke me with her beak, and that very gently. Her attempts to bite my fingers were... quite funny and tickled me. As for the Oceanarium... a beautiful, but bloody expensive view :D. We'll go back there when we have a kid and he grows up. The pictures don't do it justice. It's worth spending 80 PLN and seeing what life looks like completely different from ours. Asia radiated joy for most of the trip, but she was happiest there.
Originally, we wanted to visit the National Park and the bisons living there, but we gave up. Asia didn't really feel like it, and I was in a worse mood. We'll drop by next year. It was quite warm on Thursday, but above all perfectly windy. There were waves, strong waves. The kind that break with the right force against the body, and the sea currents are so strong that they suck you into the sea. But I'll write about that in part 3... Or 4? Apart from that, we spent the day as usual.
And finally, the story with the wild boars. Mrs. Natalia, the owner of Villa Zastań, asked us to check the gate when leaving/returning to/from the house. When it is at least partially open, the wild boars come in and cause problems. Asia laughed that she had heard so much about wild boars and had never seen them... And as soon as she saw them, she immediately behaved conservatively. Especially in the evening, but I won't get ahead of myself. Well, we met right after we went out for dessert that day XD. I went straight to the first front, hid Asia in the back. Seeing that one boar or sow was watching us for too long (we were 5-10 meters away, hard to estimate), I told her to stand by the open gate so that she would be safe and I could escape if there was any trouble. The boar looked at me with its snout, grunted something and small, striped pigs crossed the road like elementary school students led by a teacher/another lady with a lollipop. They grunted and went into the fields XD Then a few more passed. 2,3 minutes passed, we moved on. 1.5 meters in front of us (next to the road, in a free space between buildings - this one wasn't very wide), a latecomer boar appeared. Asia pushed herself behind me, I started to slowly back up. The boar grunted and ran into the bushes after the rest of the herd.
We went for a walk. We drank a beer on the beach, ate a sweet (I had a round waffle from part 1 of the text, Asia had coffee and ice cream), we went back home and walked like on tiptoe so as not to come across boars. And they suddenly appeared 1.5 meters in front of us, literally coming out of the ground. If these were individual wild boars, there would be no problem, but they were also small. Generally, males (with a few, individual exceptions on a planetary scale) dominate females in terms of strength, but no one is as determined to exterminate potential threats to their young as a female. Similarly, a universal rule is to remain calm. And this is said by such a sick grump, a grifter, a rude (sometimes) boor who can't keep his mouth shut. Before leaving, I had already described to Asia how she should behave (on the 1st day, when the topic of wild boars came up, we talked about it on the way to the beach). We passed this test - in self-control, sobriety of the mind and listening (because when I controlled the worst threat, at some point Asia gained confidence and gave me commands with gestures, like in some TV series/game, lol).
Continuing the story, we didn't see them because there had been a storm earlier (clouds covered the sky) and there is no lighting on the country road. Within a SECOND, Asia stood behind me and hugged me like a genuinely scared person hugs me. She pushed me in front of her, didn't step away, hugged me by the back and shoulder. I slowly backed up to the gate of another guesthouse, touched the tips of the gate, checking if Asia would jump over. I wanted to tell her to jump as soon as they attack us, and not to worry about me (I'm physically fitter thanks to the gym and running - I wouldn't be able to run normally, the wild boars are too fast, but I could jump over a higher fence/climb it). I didn't have to do that, the boars stood still and, just like in the morning, preferred to avoid the problem. Just like us.
We kept shining light from the bulbs on them - the boars are afraid of them, just like loud and strange sounds. However, I recommend using this as an absolute last resort, and preferably never. It's better to calm down. It's nature. Dogs and people can go crazy in the head from a single trigger, let alone an animal that is not afraid of anything, because it is surrounded by layers of hard muscles and fat. Apparently even bears avoid fighting them when they don't have to kill them. Never try to play heroes, get this deep into your head. Any attempts at provocation, attempts at fighting, shove it up your ass and don't pull them out. It's not a wolf that there is a THEORETICAL chance of winning (blocking its muzzle with your forearm, while punching it in the nose, its main nerve center, with all your might). It's a boar. Several times I read articles about such unfortunate people who went mushroom picking, berries picking or for a walk and returned in a coffin.
W środę mieliśmy kontynuację kiepskiej pogody, więc znowu poszliśmy zwiedzać. Tym razem Międzyzdroje i Promenadę, czy właściwie jej dwie części - tę z aktorami i molo. Kiedyś czytałem, że Międzyzdroje zazdroszczą innemu polskiemu miastu. Nie pamiętam jakiemu, ale byłem tam kiedyś z ojcem, mamą lub rodziną z Krakowa. Jest równie porządnie wykonane, co "Aleja Gwiazd Sportu" w Dziwnowie. W przeciwieństwie do tej, którą widzieliśmy w środę. Prawdę powiedziawszy, nie wiem na ile można wierzyć w prawdziwość tych odbitych dłoni. Jeśli już, to stawiam na to, że odciski dłoni niektórych znanych osób są prawdziwe, ale tylko niektóre - reszta to scam. Nikt tego nie sprawdzi, a nawet jeśli, kto zaprzeczy po takiej nobilitacji? Chyba tylko ktoś, kto zrobiłby to dla samej idei. Miasto za to "wbiło" sobie kolejną atrakcję do listy. Zrozumiałbym, gdyby taka "bieda" była tylko na moment otwarcia, ale od tego minęło już kilka lat. Przy ulicy sportowców chociaż stanęliśmy na chwilę, popatrzyliśmy na nazwiska, Asia rzuciła swoimi wspomnieniami, ja swoimi. Podumaliśmy całe kilka chwil nad słowami Kazimiera Górskiego, innych sportowców, Papieża o walce fair play itd. A tutaj przeszliśmy i tyle. Nie zadawaj pytań, zajmij czas, wydaj pieniądze, idź w cholerę i zwolnij miejsce dla kolejnego naiwniaka.
W 1 części zabrakło paru zdjęć, a tutaj trochę je wymieszałem (Dziwnów i Międzyzdroje). Wybaczcie.
Dokładnie tak jak w powyższym filmie. Niezłe jaja, bo wraz z Asią byliśmy w Dziwnowie tuż po wrzuceniu tego filmiku XD. Były tam co najmniej 2 lokale "U Grubego" i oba nie zwróciły naszej uwagi w pozytywny sposób. Ja wiem, że Bałtyk nie jest najlepszym morzem, ale niektórzy w komentarzach przesadzają z krytyką. Zdarzały się gorsze surówki, nieco zbyt przypieczone ziemniaki / wysuszone frytki, ale to były drobne niedoskonałości. Dwa razy zjedliśmy "po prostu przeciętny" obiad, ale nawet on nie był na poziomie 5/10, tylko 6.5/10. Najedliśmy się, w miarę smakowało, nie było rewolucji żołądkowych na kiblu. Da się tam zjeść dobre jedzenie i nie każdy pracownik jest niezadowolony. Nie wiem, jak jest z rybami - słyszałem że są lepsze i gorsze miejsca do połowu. Dość wiele popularnych haseł i bon-motów reklamowych to mieszanina kłamstwa i prawdy, głównie tego pierwszego, ale jeśli wie się, na co patrzeć, to można zjeść dobrze. Nie ma co się obrażać na marketing, gdyby był niepotrzebny, przestałby istnieć. Piszę te słowa w niedzielę, dzień przed wyjazdem. Dzisiaj miło mi się słuchało mojej partnerki, która robiła swoją wersję podsumowania wyjazdu. Mówiła, do których lokalów wrócimy, a których będziemy unikać.
Jasne, jest zapierdol (wracając do zadowolonych lub niezadowolonych pracowników), jak to w gastronomii (wiem z kilku źródeł, że to jedna z najgorszych branż, jeśli chodzi o pracę), ale nie każdy myśli w taki sposób, że skoro Jan Kowalski przyjdzie do mnie tylko raz, to mogę mu wcisnąć scam. Jasne, to logiczne, bo dokładnie tak to jest i mając szczęście, można dymać klientów przez lata, ale jesteśmy coraz bardziej świadomym i zinformatyzowanym społeczeństwem. Czas gra na naszą korzyść + coraz więcej osób zdaje sobie sprawę z takiej taktyki.
W Międzyzdrojach spotkaliśmy naszych sąsiadów - koleżankę, z którą biegałem po jednej ulicy jako dziecko. Była z mężem i wspólną córeczką. Asia zna ją lepiej, bo to jej kierowniczka z pracy. Pogadaliśmy 5, może 10 minut i poszliśmy w swoje strony. Zabawne, bo nasz urlopy zaczęły się tego samego dnia. Google Maps pokazało mi, że w pobliżu jest Oceanarium i Papugarnia. Bilety do pierwszego miejsca kosztowały nas 160 PLN (x2 normalne, ulgowy tańszy o 20 PLN), a za Papugarnię zapłaciliśmy 40 lub 60 zł. Zacznę od Papug. Te co prawda podobno są oswojone z ludźmi, ale jedna z nich przykleiła się do mnie i nie chciała zejść. Coś do mnie gadała, cały czas patrząc się na mnie. Podjąłem temat, więc zbliżyła się i zaczęła się do mnie przytulać i ocierać. Jedynie czasem zaczepiała mnie swoim dziobem i to wyjątkowo delikatnie. Jej próby podgryzania palców były natomiast... Dość zabawne i sprawiały mi łaskotki. Jeśli chodzi o Oceanarium... Przepiękny, ale cholernie drogi widok :D. Wrócimy tam, jak dorobimy się dzieciaka i dorośnie. Zdjęcia nie oddadzą tego widoku. Warto wydać te 80 zł i obejrzeć, jak wygląda życie kompletnie inne od naszego. Asia emanowała radością przez większość wyjazdu, ale tam cieszyła się najbardziej.
Pierwotnie chcieliśmy jeszcze zwiedzić Park Narodowy oraz żyjące w nim Żubry, ale daliśmy sobie spokój. Asia niespecjalnie miała ochotę, a ja miałem gorszy humor. Wpadniemy tam za rok. W czwartek było dość ciepło, ale przede wszystkim idealnie wietrznie. Były fale, mocne fale. Takie które z odpowiednią siłą rozbijają się o ciało, zaś prądy morskie są tak silne, że zasysają do wnętrza morza. Ale o tym napiszę w części 3... Albo 4? Poza tym, standardowo spędziliśmy dzień.
A na koniec, historia z dzikami. Pani Natalia, właścicielka Villi Zastań, poprosiła byśmy sprawdzali bramę przy wychodzeniu / wracaniu z / do domu. Gdy ta jest przynajmniej częściowo otwarta, dziki wchodzą i sprawiają problemy. Aśka śmiała się, że tyle słyszała o dzikach, a jeszcze ich nie widziała... A jak tylko zobaczyła, to od razu zachowywała się zachowawczo. Zwłaszcza wieczorem, ale nie będę uprzedzał faktów. No to spotkaliśmy tuż po wyjściu na deser tego dnia XD. Od razu wyszedłem na 1 front, schowałem Asię do tyłu. Widząc, że jeden knur lub maciora, przygląda nam się zbyt długo (byliśmy w odległości 5-10 metrów, trudno oszacować), kazałem jej stanąć przy otwartej bramie, by była bezpieczna i bym mógł uciec w razie problemów. Dzik popatrzył się swoim pyskiem, coś tam chrumknął i małe, pasiaste świnki przeszły przez drogę, jak uczniowie szkoły podstawowej, prowadzone przez nauczycielkę / inną panią z lizakiem. Pochrumkały i poszły sobie w pola XD Potem przeszło jeszcze kilka. Minęły 2,3 minuty, poszliśmy dalej. 1.5 metra przed nami (obok drogi, w wolnej przestrzeni między budynkami - ta akurat nie była zbyt szeroka), pojawił się spóźnialski dzik. Asia wepchała się za moje plecy, ja zacząłem się powoli cofać. Dzik zachrumkał i pobiegł w krzaki za resztą stada.
Poszliśmy na spacer. Wypiliśmy piwko na plaży, zjedliśmy słodycz (ja okrągłego gofra z 1 części tekstu, Asia kawę i lody), wracamy do domu i chodzimy jak na paluszkach, by nie natrafić na dziki. A te nagle pojawiły się 1.5 metra przed nami, dosłownie wyszły spod ziemi. Gdyby to były pojedyncze dziki, nie byłoby problemu, ale wraz z nimi były małe. Generalnie samce (poza kilkoma, pojedynczymi w skali planety wyjątkami) dominują siłowo nad samicami, ale nikt nie jest tak zdeterminowany w eksterminacji potencjalnych zagrożeń swoich młodych, jak samica. Podobnie uniwersalną zasadą jest zachowanie spokoju. I mówi to taka chorobliwa maruda, grifter, chamski (niekiedy) prostak, który nie potrafi utrzymać języka za zębami. Już przed wyjściem opisałem Asi, jak ma się zachowywać (1 dnia, jak pojawił się temat dzików, gadaliśmy o tym idąc na plażę). Zdaliśmy ten egzamin - z opanowania, trzeźwości umysłu i słuchania się (bo jak opanowałem najgorsze zagrożenie, to w pewnym momencie Asia nabrała pewności i sama rzucała mi polecenia gestami, jak w jakimś serialu / grze, lol).
Kontynuując opowieść, nie widzieliśmy ich, bo wcześniej była burza (chmury zakrywały niebo), a na wiejskiej drodze nie ma oświetlenia. Asia w ciągu SEKUNDY stanęła za mną i ściskała mnie tak, jak ściska autentycznie przestraszona osoba. Wypychała mnie przed siebie, nie odstępowała na krok, ściskała mnie za plecy i ramię. Powoli wycofałem się do bramy innego pensjonatu, dotknąłem czubków bramy, sprawdzając czy Asia przeskoczy. Chciałem mówić, żeby wskakiwała jak tylko się rzucą na nas, a mną ma się nie przejmować (przez siłownię i bieganie jestem sprawniejszy fizycznie - w zwykłym biegu nie dałbym rady, dziki są za szybkie, ale przeskoczyć przez wyższy płot / wdrapać się na niego już tak). Nie musiałem tego robić, dziki stały w miejscu i podobnie jak rano, wolały uniknąć problemu. Jak my.
Cały czas oświetlaliśmy je światłem z żarówek - dziki się ich boją, tak jak głośnych i dziwnych dźwięków. Polecam jednak to stosować w absolutnej ostateczności, a najlepiej nigdy. Lepiej ogarnąć to spokojem. To natura. Psom i ludziom potrafi odpierdolić w głowie od pojedynczego triggera, a co dopiero zwierzęciu, którego niczego się nie boi, bo jest otoczone warstwami twardych mięśni i tłuszczu. Podobno nawet niedźwiedzie unikają walki z nimi, gdy nie muszą ich zabić. Nigdy nie próbujcie grać bohaterów, wbijcie to sobie głęboko do głowy. Wszelkie próby prowokacji, próby walki, wsadźcie sobie w dupę i ich stamtąd nie wyciągajcie. To nie wilk, że jest TEORETYCZNA szansa na zwycięstwo (zablokowanie jego mordy przedramieniem, jednocześnie tłukąc z całej siły w nos, jego główne skupisko nerwów). To jest dzik. Kilka razy czytałem artykuły o takich nieszczęśnikach, co poszli na grzyby, jagody lub spacer i wrócili w trumnie.
Zatem dziki nam odpuściły, ale Asia ciągle szła przestraszona za mną. Pokazałem jej, że jest spokojnie, że nie ma się co bać - dziki boją się ludzi, bardziej niż my ich. Niemniej dla pewności, sprawdzałem każdą bramę, by móc (w najgorszej sytuacji) przerzucić Aśkę, jak worek kartofli. Lepiej mieć stłuczone kolana, siniaki na nogach niż rozpruty brzuch przez szarżę lub pogryzione wnętrzności przez ostre i twarde zęby. A czasem tak się kończy spotkanie z dzikiem. Nie musiałem tego robić, zwierzęta już się nie pojawiły na naszej drodze, ale od tamtego momentu wracamy do domu najpóźniej przed 22. Nie powiem, fajnie było poczuć się jak bohater, ale perspektywa bolesnej śmierci mocniej działa na wyobraźnię.