Topkapı Sosyal Tesisleri / Topkapı Social Facilities (Tr/Eng)

Herkese merhabaa!

Nasılsınız? İyi misiniz? İyi olmaya çalışıyor musunuz? Bende haberler düşündüğümden daha da iyi. Dünden beri etrafta gökkuşağı kusarak dolaşıyorum. Umarım sizin de arada bu tarz günleriniz oluyordur.

Dün benim için öğleden sonra durum bir anda buna döndü. Tabii dünkü doktor maceramda boş boş gidip gelemezdim. Çapa'nın yakınlarında bulunan;

'ne gitmem gerekirdi değil mi? Ve bende çooookkk aklı başında birisi olarak tabii ki de gittim 😂 Tesisin içerisinde bulunan, yukarıdaki fotoğrafta da görebileceğiniz Fatih Belediyesi'ne ait kütüphane ile birlikte bir anda kendimi Anadolu Üniversitesi'nin kampüsünde gibi hissettim tekrar. Tek fark havanın kirliliği idi 🙃

Bu ay ben tam bir gezen karınca oldum sanırım. Durmadım durduğum yerde. Bundan memnunum açıkçası bu hem iyileştiğimin hem de mental olarak destek arayışında olduğum göstergesi olduğunu düşünüyorum.

Neyse. Doktorla ilgili bilgileri küçük bir paragraf olarak bu gezinin sonuna ekleyeceğim.

Surlar hakkında tarihi bilgilere bu siteden ulaşabilirsiniz. Ayrıca tesis ile ilgili detaylı bilgiye de buradan ulaşabilirsiniz. Basit bir bilgilendirme olsa da ben size yazıyla bir şeyler eklemeye çalışırsam her zamanki tarih derslerine döneceğini düşündüğüm için ağzımı açmıyorum... Daha doğrusu, parmaklarımı kıpırdatmıyorum.

Tesise doğru ilerlerken ara sokaklardan gitmek istedim. Ne cevherler görebileceğinizi hiçbir zaman bilemezsiniz çünkü. Ve ben Kadıköy'deki gibi bir terk edilmiş binaya rastladım.

Aslında ne kadar da güzel bir rengi var bu binanın değil mi? Bahçesindeki bu güzel ağaçla birlikte biraz bakılsa ne kadar güzel ve örnek bir bina olur.

Tramvayda Pazarteke durağında indikten sonra 10 dakika çekmedi yürümek.

Tabii benim "çektiğim" yol tam olarak buydu. Yaklaşık 3 saat sürdü. Tabii bekleme ile birlikte. Çünkü metrobüs ile kendimi yıpratmak istemeyip Haramidere durağında 145T'yi bayağı bekledim. Keşke bu hattı daha sık yapabilseler. Bu bekleme olmasa gerçekten de 2 saate varılıyor. Özellikle de trafik yoksa.

En sonunda surlara ve tesise vardığımda çok mutlu olmuştum. Saat daha 14'tü ve doktor randevuma kadar burayı rahat rahat 1 saat boyunca inceleyebilirdim. Bende oturup yemek yemektense surları ve restoranı, kafeteryayı detaylı bir şekilde inceledim. Tabii iki işletmede de çok fazla insan olduğu için, onları rahatsız etmemek adına fotoğrafını çekmedim fakat tahmin edebileceğiniz gibi modern, basit iki katlı işletmelerden çok da büyük bir farkı yoktu.

Ve bir de kendimi cennete düşmüş gibi hissettim çünkü kedi kaynıyordu!! Her yerde kediler vardı. Ne yazık ki ben elimi çekingen bir şekilde uzatsam dahi hepsi kaçtı. Onlara zararı olmayan hayvanları keşke üzmeseler.

Bu bızdık kafasını çevirip bakmadı bile 🤣

Surlara doğru ilerlerken biraz hiperaktif modumu açmış olabilirim. Birazcık 👌 Her yeni gördüğüm detayın fotoğrafını çekmeye çalışırken olmuş 200 küsür fotoğraf. Aralarından nasıl seçeceğim bilmiyorum gerçekten.

Tesis fiziksel olarak uzun ince ama bir noktasında da işletmeler olduğu için yayılmış diyebiliriz. Biraz su damlasını andırıyor hatta. Özellikle de kütüphanenin olduğu kısımla birlikte.

Yolun karşısından oldukça sadece basit bir bina gibi görünse de asıl büyüsü gördüğünüz yokuştan yukarı çıktıktan sonra başlıyor. Çünkü surlar da asıl o kısımda kendini belli etmeye başlıyor. Daha detaylı bir şekilde rahatlıkla inceleyebilmek gayet mümkün.

Hava kapalı, sıcak değil, dışarısı çok kalabalık değil. Araba sesleri elbette var fakat ana cadde kadar yoğun değil. Doğal olarak da rahatlıkla temiz havada ders çalışılabilecek bir ortam ki fotoğrafın alt orta kısmında bulunan çardak gibi çardaklarda öğrenciler vardı bolca.

Ben çok sevmesem de kapıların üzerinde sesini duyduğum kuşların yuvalarını da gördüm. Ve özellikle de soldaki kapı görsellik açısından bana daha çok hitap etti. Bir de en beğendiğim özelliklerinde birisi bu tesisin gerçekten de her yerinden yeşillik fışkırıyor olması. Botanik olarak gayet şık bir şekilde düzenlenmiş bir yürüme yolu ve çimenlik kısmı da bulunuyor.

Görsel bir şölen yaşadım gerçekten bunlarla birlikte. Bu güzel çiçekleri geçtikten biraz sonra tesisin yürüyüş yolu bitti. Bu yüzden geri döndüm. Dönüşte de kütüphanenin bulunduğu hem giriş hem çıkış noktası olan kısımda bir sürü fotoğraf çektim. Tabii bu çabalarım insanları fotoğraflara dahil etmeme isteğimle daha da bir arttı.

Ben, insanların boyunu aşan bir kısmı fotoğrafa sığdırmaya çalışırken saygısızlar elbette ki vardı. Buna yapabilecek bir şey yok elbette. Bende kulaklığımı takarak son ses Naomi Jon - Ordinary açtım. Ve bitene kadar da aklımdaki fotoğrafları çekip çıkmayı hedef edindim.

Tesis çıkışında da araba çarpmaması için uğraşmak gerekiyor sanırım. Daha yoğun bir zamanda kaldırımın küçük oluşu gerçekten sorun yaratabilir.

Oradaki restoranda yemek yemediğim için bir yorum yapamayacağım ama o saate göre kalabalık sayılabilecek kadar müşterisi vardı. Çok zorunda kalsaydım mutlaka girerdim ama gereksiz kalorilere ihtiyacım olmadığından doktor yolunu tuttum. Bu tesisin gezisi bu kadardı. Çok fazla gezecek noktası yoktu. Kütüphanenin içerisine girmedim. Zaten kalabalık bir nokta.

Peki sonrasında doktorla ne oldu?

Harika şeyler! Canım doktorum bana bazı izinler verdi. Alkol gibi 😁 Tabii spor hâlâ yasak AMA kendimi fiziksel olarak zorlamadan yoga yapabileceğimden bahsetti. Beynimdeki lekelerimin durumu da iyi. Hatta eski MR'ımla yenisini karşılaştırırken suratındaki minik gülümseme benim için yeterliydi. Annemden ve babamdan da doktoruma selam söyledikten sonra evimin yolunu tuttum. Dönüş yolunda güneşin batışının güzel bir yansımasını görmüştüm. Sonra eve girer girmez balkonuma koştum ve harika bir manzara ile karşılaştım ve bununla size veda etmek isterim.

Kendinize dikkat edin, sağlıklı kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.

Hello everyone!

How are you? Are you all right? Are you trying to be okay? Well, the news is better than I thought it would be. I've been walking around barfing rainbows since yesterday. I hope you have days like this from time to time.

That's what it turned into for me yesterday afternoon. Of course, I couldn't just go back and forth on my doctor adventure yesterday, I had to go to;

near Istanbul Medical Faculty (Çapa), right? And as a very sane person, of course I went 😂 With the library of Fatih Municipality in the facility, which you can see in the photo above, I suddenly felt like I was on the campus of Anadolu University again. The only difference was the pollution 🙃

I guess I've been a travelling ant this month. I did not stop where I stopped. I am pleased with this; frankly, I think this is an sign that I am both recovering and mentally looking for support.

Anyway. I will add the details about the doctor as a small paragraph at the end of this trip.

You can find historical information about the city walls on this website. You can also find detailed information about the facility here. Although it is simple information, I think that if I try to add something in writing, it will turn into the usual history lessons, so I don't open my mouth... More precisely, I don't move my fingers.

As I was heading towards the facility, I wanted to go through the alleyways. Because you never know what gems you might see. And I came across an abandoned building like the one in Kadıköy.

Actually, this building has a beautiful colour, doesn't it? If it is looked after a little with this beautiful tree in the garden, it would be a beautiful and exemplary building.

After getting off the tram at Pazarteke stop, it took me 10 minutes to walk.

Of course, that's exactly the way I "suffered". It took about three hours. Of course with waiting. Because I didn't want to wear myself out with the metrobus, I waited for 145T at Haramidere stop for a long time. I wish they could make this line more frequent. If not for this waiting, it really takes 2 hours. Especially if there is no traffic.

I was very happy when I finally reached the city walls and the facility. It was only 2 p.m. and I could easily examine this place for 1 hour until my doctor's appointment. So instead of sitting and eating, I examined the walls and the restaurant and cafeteria in detail. Of course, since there were too many people in both establishments, I did not take pictures in order not to disturb them, but as you can imagine, there was not much difference from modern, simple two-storey establishments.

And I felt like I had fallen into paradise because it was full of cats!!! There were cats everywhere. Unfortunately, even when I timidly reached out my hand, they all ran away. I wish they would not upset the animals that do not harm them.

This bugger didn't even turn his head to look 🤣

I may have switched on my hyperactive mode a little bit as I was heading towards the city walls. A little bit 👌 200-odd photos while trying to take photos of every new detail I saw. I really don't know how to choose among them.

The facility is physically long and thin, but we can say that it is spread out because there are businesses at one point. It even resembles a little water drop. Especially with the part where the library is.

Although it looks like a simple building from across the road, its real magic starts after you go up the slope you see. Because the city walls start to reveal themselves in that part. It is quite possible to examine it in more detail.

It is overcast, not hot, not too crowded outside. There are car noises of course, but not as dense as the main street. Naturally, it is an environment where you can easily study in the fresh air, and there were plenty of students in the gazebos like the gazebo in the lower centre of the photo.

Although I didn't like it very much, I also saw the nests of the birds that I heard on the doors. And especially the door on the left appealed to me more in terms of visuality. Also, one of my favourite features of this facility is that there is really greenery everywhere. Botanically, there is a very elegantly organised walking path and a lawn.

I really had a visual feast with them. A little bit after passing these beautiful flowers, the walking path of the facility ended. So I went back. On the way back, I took a lot of photos at the library, both the entrance and exit point. Of course, these efforts increased even more with my desire not to include people in the photos.

While I was trying to fit into the photograph a part that was beyond the height of people, there were of course those who were disrespectful. There is nothing you can do about it, of course. So I put on my headphones and put on Naomi Jon - Ordinary at full volume. And until it was over, I aimed to take the photos in my mind and leave.

I think it is necessary to try to avoid being hit by a car at the exit of the facility. At a busier time, the small size of the pavement can be a real problem.

Since I didn't eat at the restaurant there, I can't make a review, but there were enough customers to be considered crowded at that time. If I really had to, I would definitely go in, but since I didn't need unnecessary calories, I went to the doctor. That was the end of my tour of this facility. There were not many places to visit. I didn't go inside the library. It's a crowded spot anyway.

And what happened with the doctor afterwards?

Wonderful things! My dear doctor gave me some permissions. Like alcohol 😁 Of course, sports are still forbidden BUT he mentioned that I can do yoga without physically straining myself. My brain stains are also fine. In fact, the little smile on his face while comparing my old MRI with the new one was enough for me. After saying hello to my doctor from my mum and dad, I headed home. On the way back, I saw a beautiful reflection of the sunset. Then, as soon as I got home, I ran to my balcony and came across a wonderful view and I would like to say goodbye to you with this.

Take care, be healthy and please remember that;

You are the only one of you.