Hello friends. I would like to warn you from the beginning that this article will be a bit long. Hope you don't get bored...
I hope the new year is starting to go the way you want it to. These days, our hospital visits continue intensively due to health problems. I see many, many flu people around me. I hope no one is sick. I also wish a speedy recovery to those who are sick. On another cold winter day, after leaving the hospital with my wife, we decided to take a village tour, relying on the warm smile of the sun. This time our route was very, very different from the previous ones. Because the place we were going was an abandoned place. Naturally, people are inevitably afraid.
Selamlar dostlar. En baştan uyarmak isterim bu yazım biraz uzun olacak. Sıkılmamanız dileğiyle...
Umarım yeni yıl istediğiniz gibi geçmeye başlamıştır. Bu aralar sağlık problemleri nedeniyle hastane ziyaretlerimiz yoğun şekilde devam ediyor. Çevremde çok ama çok fazla grip insan görüyorum. Umarım kimse hasta değildir. Hasta olanlara da acil şifalar diliyorum. Yine soğuk bir kış gününde eşimle hastaneden çıktıktan sonra güneşin sıcak gülüşüne güvenerek köy gezisi yapmaya karar verdik. Bu defa rotamız daha öncekilerden çok ama çok farklıydı. Çünkü gideceğimiz yer terkedilmiş bir yerdi. Haliyle insan ister istemez korkuyor.
Those who follow my articles know more or less. Before I go somewhere, I get information about that place from several sources. I must say that I regretted it a little this time. Because some stories scared me. On the other hand, I was relieved when I heard that many visitors came here. Our disadvantage is that we will go in the afternoon. The sunset could scare us. But I didn't want to change the decision that had been made. We set out. We had to travel for about an hour and a half to reach the village, which is 81 kilometers away and at the top of the mountains.
Benim yazılarımı takip edenler az çok bilirler. Ben bir yere gitmeden önce, o yer hakkında bir kaç kaynaktan bilgi alırım. Bu defa biraz pişman oldum desem yeridir. Çünkü bazı hikayeler beni korkuttu. Diğer taraftan çok fazla ziyaretçinin buraya geldiğini duyunca içim rahatladı. Bizim dezavantajımız öğleden sonra gidecek olmamız. Güneşin batması bizi korkutabilirdi. Ama alınmış kararı da değiştirmek istemedim. Çıktık yola. Bize 81 kilometre uzakta ve dağların zirvesinde olan köye varmak için yaklaşık bir buçuk saat yol gitmemiz gerekiyordu.
As we started climbing the mountain, we saw a dam between Üzümlü Village and Lübbey village. My wife and I stopped by the roadside for a few minutes to take a break and examine the dam. According to the navigation, we were close to our destination. But since the roads were steep and winding, we did not have the opportunity to go very fast. As we started to get into the mountains, our phones lost their networks. Now we have no choice but to follow the small and old signs on the side of the road.
Dağa tırmanmaya başlarken Üzümlü Köyü ile Lübbey köyü arasında kalan bir baraj gördük. Eşimle hem mola vermek hem de barajı incelemek için bir kaç dakikalığına yol kenarında durduk. Navigasyona göre gideceğimiz yere az kalmıştı. Ama yollar dik ve virajlı olduğu için çok hızlı ilerleme fırsatımız olmadı. Dağların arasına girmeye başladığımızda telefonlarımızdan şebekeler gitti. Artık yol kenarında bulunan küçük ve eski tabelaları takip etmekten başka çaremiz kalmadı.
When we reached the bend where the village first appeared, my wife and I celebrated the end of the road by saying "oh my God". Considering our previous experiences, we parked the vehicle at the exit of the village. The first thing that caught our attention was the fragrant Marigold. It's like welcoming the guests. Our two dog friends immediately came to us and greeted us.
Köyün ilk göründüğü viraja gelince eşimle ohh be diyerek yolun bitişini aramızda kutladık. Daha önceki tecrübelerimizi göz önünde bulundurarak aracı köyün çıkışına park ettik. İlk dikkatimizi çeken şey misler gibi kokan Kadife Çiçeği oldu. Sanki gelen misafirlere hoş geldiniz der gibi. Hemen yanımıza iki köpek dostumuz geldi ve bizleri selamladı.
A person was building a wall in front of his house at the northern entrance of the village. I wished him well that his job would be easy. He said welcome to us. At that moment, it made me happy to see someone here who had surpassed me. Then we walked slowly through the narrow streets of the village. The overall architectural structure of the houses was the same. I can say that beautiful designs have been created using stones and trees. Newly built or restored houses attracted a lot of attention. Because there were a few solid houses in the big village.
Köyün kuzey girişinde bir kişi evinin önüne duvar yapıyordu. Kendisine yaptığı işin kolay olması yönünde iyi dilekte bulundum. O da bizlere hoş geldiniz dedi. Burada aşayan birisini görmek o an beni mutlu etti. Daha sonra köyün içerisinde, dar sokaklarda yavaş yavaş yürüdük. Evlerin genel olarak mimari yapısı aynıydı. Taşlar ve ağaç kullanarak güzel tasarımlar ortaya çıkmış diyebilirim. Yeni yapılmış yada restore edilmiş evler çok dikkat çekiyordu. Çünkü sağlam olan bir kaç ev vardı koca köyde.
There were two chairs in front of the headman's office. We rested on these for a few minutes. Then we changed the position of the chairs to the view of the village. After resting for a few minutes, we encountered a very strange incident while continuing to wander along Efeler Road. As we were about to go to the center of the village, a middle-aged man suddenly appeared in front of us. I said good day, maintaining my usual calmness. The person in front of me said something that I could not fully understand. The color of both eyes was different. However, I wasn't too scared because I thought it was a health problem. As we continued on our way, my wife told me that this man was watching us. I said don't mind, it will go away soon anyway. It happened as I said. The man disappeared in the village.
Muhtarlık önünde iki sandalye vardı. Bunlar üzerinde bir kaç dakika dinlendik. Daha sonra sandalyelerin konumunu köyün manzarasına çevirdik. Bir kaç dakika dinlendikten sonra Efeler Yolundan dolaşmaya devam ederken çok tuhaf bir olay ile karşılaştık. Köyün merkezine tam çıkmak üzereyken orta yaşı geçmiş bir adam bir anda önümüze çıktı. Ben her zaman ki sakinliğimi koruyarak iyi günler dedim. Karşımda ki kişi bişeyler söyledi tam olarak kendisini anlayamadım. İki gözünün de rengi farklıydı. Ancak ben bunun sağlık problemi olduğunu düşündüğüm için çok korkmadım. Yolumuza devam ederken eşim bana bu adamın bizi izlediğini söyledi. Ben de aldırış etme birazdan gider nasıl olsa dedim. Dediğim gibi de oldu. Adam köyün içerisinde kaybolup gitti.
When I saw that the door of one of the houses was open, I wanted to go in and take a look. My wife warned me first, but I was very curious. I couldn't hold myself back and jumped into the house. The first detail that caught my eye was the Hearth (fireplace) in the house. There was even some ash and wood still inside. I really liked the built-in wardrobes in the room. They looked extremely useful. When I checked the other rooms, they were heavily damaged. I didn't want to stay inside any longer and went out.
Ben evlerden birisinin kapısının açık olduğunu görünce içeriye girip bakmak istedim. Eşim ilk olarak ben uyardı ama ben çok merak ediyordum. Kendimi tutamadım ve atladım evin içine. İlk olarak gözüme çarpan detay evin içinde bulunan Ocak (şömine) oldu. Hala içinde biraz kül ve odun bile vardı. Oda içerisinde ki gömme dolapları çok beğendim. Aşırı kullanışlı görünüyorlardı. Diğer odaları kontrol ettiğimde ise büyük oranda hasar almıştı. Daha fazla içerde kalmak istemedim ve dışarıya çıktım.
When we reached the other end of the village, I looked back. The houses of the village seemed to be lined up in a line. It's like a straight offside line. 😃 While watching the mountains across from here, I heard the sound of water rising. I think there was a stream bed between the mountains. But it was not possible for us to see it because it was quite far away. Now the sun was about to disappear behind the mountains. I never wanted to be left in darkness in this village. Because we did not come across anyone other than two people in the whole place. When we approached the window in the village square, the same person suddenly appeared before us. I said good evening to him. This person spoke quickly and said good evening. He asked, "Is the car at the entrance of the village yours?" I said yes, too. He said, "I wish you had come this far, there was a road." I said I couldn't take the risk because I didn't know. "I wish you had come on Sunday, it was very crowded here," he said. At that time, I said a few prayers to myself. Because it would be a lie if I said I wasn't afraid. Then we got into the car with my wife. We made an evaluation about this guy. Most likely, no one interacts with this person because of his appearance. We came to the conclusion that my talking to him made him happy.
Köyün diğer ucuna geldiğimiz de geriye doğru dönüp baktım. Köyün evleri sanki bir hat üzerine sıralanmış gibiydi. Dümdüz ofsayt çizgisi gibi. 😃 Burada karşıdaki dağları biraz izlerken su sesinin yükseldiğini duydum. Dağların arasından sanırım bir dere yatağı vardı. Ama hayli uzak olduğu için görmemiz mümkün olmadı. Artık güneş dağların arkasından kaybolmak üzereydi. Bu köyde karanlığa kalmayı hiç ama hiç istemiyordum. Çünkü koskoca yerde sadece iki kişiden başka kimseye rastlamadık. Köy meydanında bulunan cam yakınına gelince yine aynı insan bir anda karşımıza çıktı. Kendisine iyi akşamlar dedim. Bu şahıs hızlı hızlı konuşarak iyi akşamlar dedi. Köyün girişinde ki araba sizin mi dedi. Bende evet dedim. Keşke buraya kadar gelseydiniz, yol vardı dedi. Bende bilmediğim için risk alamam dedim. Keşke pazar günü gelseydiniz buralar çok kalabalıktı dedi. Ben o esnada içimden bir kaç tane dua okudum. Çünkü korkmadım desem yalan olur. Daha sonra eşim ile birlikte arabaya geçtik. Bu adam hakkında değerlendirme yaptık. Büyük ihtimalle dış görünüşünden ötürü kimse bu şahıs ile muhatap olmuyor. Benim kendisiyle konuşmamın onu mutlu ettiği kanısına vardık.
Now it's time to leave the village. The village in general was very, very different from what I had seen before. I would be lying if I said I wasn't scared while walking around here. Finally, if anyone wants to visit, my biggest advice is to choose the weekend when people are busy. I would like to thank very much my friends who came this far without getting bored. 🖐🏼
Artık köyden ayrılma zamanı geldi. Köy genel olarak daha önce ki gördüklerimden çok ama çok değişikti. Burada gezerken korkmadım desem yalan söylemiş olurum. Son olarak, eğer ziyaret etmek isteyen olursa en büyük tavsiyem hafta sonu insanların yoğun olduğu zamanı tercih edin. Buraya kadar sıkılmadan gelen arkadaşlara çok ama çok teşekkür ederim. 🖐🏼
