-EN
Hi! How are you? I'm so tired I can't explain. I don't know how I spent this week. I didn't go to school the first two days of the week. But I was very tired in the days that followed. I finished the week by going to the internship interview. I agreed with a textile laboratory for my laboratory internship. Now I will meet with a environmental investment company. So a hectic pace awaits me.
Today I'm here to write something about the last week of the challenge. Frankly, I'm very confused. I don't know what to write. But I think if I start, more will follow. The week has 2 different themes. Games and dreams. I think I'll choose dreams. Actually, I could talk a lot more about games. But for some reason I want to choose dreams, which is an abstract concept. Maybe I'll relax a little while writing.
Do you remember the first time you dreamed? Or the first big dream you had. I guess I don't remember the first time I dreamed. But I remember the biggest dream I ever had. When I was a child, I had two big dreams. As you can guess, they are two very different things. The first and biggest was to become an archaeologist. I don't know why, I wanted to be an archaeologist in those years. The strange thing is that I imagined all this on my own. I didn't even know about Indiana Jones. I don't know where I got this dream. But I continued on my way with this dream until almost the 7th grade. Afterwards, my goal changed.
My other big dream was to become a singer. I always talked about this in homework assignments in primary school. Maybe that's why I love music so much. Even though I have a terrible voice, I still enjoy singing. Because it amuses me. We sometimes go to karaoke with my friends and we have very enjoyable moments. I think it's a lot of fun. I automatically have more respect for things that entertain me.
I don't know if I have a dream in my current life. Over the last few years I have become aimless. I don't dream about my career or anything else. My only goal is to enjoy the moment. When I'm in my 30s, I don't want to say I wish I had done this when I was 23. I try to do whatever I want and I'm very happy with it. I will have many responsibilities and problems in my future life. That's why I want to enjoy my last years, which will be worry-free. Nothing is more important than me.
I think when I act so relaxed and manage to deal with things, it attracts people's attention. Last Thursday, I received a very good offer that would affect my career. And that made me change direction. I now have a tighter and more challenging schedule. But thinking that the people I love will be with me on this path and working with people I know motivates me. Now I have to work harder and make more effort. It will be difficult but I can do it. I don't know why, I usually don't pay much attention to what is said about my own potential. It just seems like praise to me. But this time I believe there is something about me. This makes me more ambitious than ever. I'm starting a difficult process, but it will all be worth it. I hope I don't regret it.
I don't know if I have any dreams other than career and similar issues. I think there's one more thing, and I've mentioned it before. But I always find myself in situations opposite to this dream. I would like to live in a tolerant country where I don't know anything and where there are no people who know me. A country where I can live alone, with no one to judge me. I would like to know a different culture and get lost in that culture. I could easily achieve this if I didn't constantly impose different responsibilities on myself. But I think my responsibilities tie me to my position. Maybe if I have a very good career in the future, I can try this. People always say I would make a good manager. I'm doing what I did well and marketing myself very well. Since I haven't started business yet, I say "Thank you, you are very kind." I can't say anything other than that. If I can achieve all this, maybe one day I will live my dreams. Who knows?
What kind of dreams do you have? I suggest you don't forget to write a post about this. It is very enjoyable to write and read. I think I got a little emotional. Trliste's Colors Challenge, which I announced, is coming to an end. I hope it was an event where everyone enjoyed writing and was happy to share something. We're glad we could help each other. Stay with love until the next post. Goodbye!
-TR
Selamsuuuuuuuuuuu! Nasılsınızzz? Ben o kadar yorgunum ki anlatamam. Bu haftayı nasıl geçirdim bilmiyorum. Haftanın ilk iki günü okula gitmedim. Ama sonrasındaki günlerde de çok yoruldum. Haftanın finalini de staj görüşmesine giderek yaptım. Laboratuvar stajım için bir tekstil laboratuvarı ile anlaştım. Şimdi de bir danışmanlık şirketi ile görüşeceğim. Yani koşturmalı bir tempo beni bekliyor.
Bugün challengeın son haftası hakkında bir şeyler yazmak için buradayım. Açıkçası kafam çok karışık. Neler yazacağım bilmiyorum. Ama başlasam devamı gelir diye düşünüyorum. Haftanın 2 farklı teması var. Oyunlar ve hayaller. Sanırım ben hayalleri seçeceğim. Aslında oyunlar hakkında çok daha fazla şey konuşabilirim. Ama nedense soyut bir kavram olan hayalleri seçmek istiyorum. Belki yazarken biraz rahatlarım.
İlk kez hayal kurduğunuz zamanı hatırlıyor musunuz? Ya da kurduğunuz ilk büyük hayali. Sanırım ben ilk kez ne zaman hayal kurduğumu hatırlamıyorum. Ama kurduğum en büyük hayali hatırlıyorum. Çocukken iki büyük hayalim vardı. Tahmin edeceğiniz üzere ikisi de birbirinden çok farklı şeyler. İlki ve en büyüğü arkeolog olmaktı. Neden bilmiyorum o yıllarda arkeolog olmak isterdim. İşin garip yanı tüm bunları kendi kendime hayal etmiştim. Indiana Jones hakkında bir bilgim bile yoktu. Nereden bu hayale kapılmıştım bilmiyorum. Ama neredeyse 7.sınıfa kadar bu hayalle yoluma devam etmiştim. Sonrasında hedefim değişmişti.
Diğer büyük hayalim de şarkıcı olmaktı. İlkokulda verilen ödevlerde hep bundan bahsederdim. Belki de müziği bu kadar sevmemin sebebi de budur. Korkunç bir sesim olmasına rağmen hala şarkı söylemekten çok keyif alıyorum. Çünkü beni eğlendiriyor. Arkadaşlarımla bazen karaokeye gidiyoruz ve çok keyifli anlar yaşanıyor. Bence çok eğlenceli. Beni eğlendiren şeylere otomatik olarak daha çok saygı duyuyorum.
Güncel hayatımda bir hayalim var mı bilmiyorum. Son birkaç yıldır amaçsız birine dönüştüm. Kariyerim veya başka bir şey için hayaller kurmuyorum. Tek amacım anın tadını çıkarabilmek. 30’lu yaşlarıma geldiğimde keşke 23 yaşındayken şunu da yapsaydım demek istemiyorum. Canım ne isterse onu yapmaya çalışıyorum ve bundan da çok memnunum. İlerleyen hayatımda bir sürü sorumluluğum ve derdim olacak zaten. O yüzden dertsiz geçecek olan son yıllarımın tadını çıkarmak istiyorum. Hiçbir şey benden daha önemli değil.
Sanırım ben böyle rahat davranıp bir şeylerle baş edebilmeyi başarınca da bu insanların dikkatini çekiyor. Geçtiğimiz perşembe kariyerimi etkileyecek çok güzel bir teklif aldım. Ve bu da benim yön değiştirmemi sağladı. Artık daha sıkı ve daha zorlayıcı bir takvimim var. Ama bu yolda sevdiğim insanların yanımda olacağını düşünmek ve tanıdığım insanlarla çalışacak olmak beni motive ediyor. Artık daha çok çalışmalıyım ve daha çok efor sarfetmeliyim. Zor olacak ama bunu başarabilirim. Neden bilmiyorum genellikle kendi potansiyelim ile ilgili söylenen şeylere pek kulak asmam. Bana sadece övgüymüş gibi gelir. Ama bu sefer kendimde bir şeyler olduğuna inanıyorum. Bu da beni her zamankinden daha hırslı hale getiriyor. Zorlu bir sürece başlıyorum ama tüm bunlara değecek. Umarım pişman olmam.
Kariyer ve benzer konular haricinde bir hayalim var mı bilmiyorum. Sanırım bir şey daha var ve bunu daha önce dile getirmiştim. Ama kendimi bu hayalimin tersi durumlarda buluyorum hep. Hiç bilmediğim ,beni tanıyan insanların olmadığı, hoşgörülü bir ülkede yaşamak isterdim. Beni yargılayacak kimsenin olmadığı tek başıma yaşayabileceğim bir ülke. Farklı bir kültürü tanımak ve o kültürde kaybolmak isterim. Eğer kendime sürekli farklı sorumluluklar yüklemiyor olsaydım bunu rahatlıkla gerçekleştirebilirdim. Ama sorumluluklarım beni olduğum konuma bağlıyor bence. Belki de ilerde çok iyi bir kariyerim olursa bunu deneyebilirim. İnsanlar her zaman benim iyi bir yönetici olacağımı söylüyorlar. Yaptığım işi güzel yapıyormuşum ve kendimi çok iyi pazarlıyormuşum. Henüz iş hayatına atılmadığım için buna “Teşekkür ederim, çok naziksiniz.” demekten başka bir şey diyemiyorum. Eğer tüm bunları gerçekleştirebilirsem belki de bir gün hayallerimi yaşarım. Kim bilir?
Sizin nasıl hayalleriniz var? Bu konuda bir post yazmayı unutmayın derim. Yazması da okuması da çok keyifli oluyor. Sanırım biraz duygulandım. Duyurusunu benim yapmış olduğum Trliste’nin Renkleri Challenge sona eriyor. Umarım herkesin yazarken keyif aldığı ve bir şeyler paylaşmaktan mutlu olduğu bir etkinlik olmuştur. Birbirimize yardımcı olabildiysek ne mutlu. Bir sonraki posta kadar sevgiyle kalın. Hoşça Kalın!