 |  |
|---|
So there you have it. Arina and Frendt are the two characters, and your mission is to get them and their aetherial lamp from point A to point B while traversing a series of gorgeously themed islands. The twist is that you don't have any control over Arina or Frendt. Both characters move around the environment on their own time and do whatever they want.
When they're suddenly transported to a bunch of wondrous, mystical islands, they stop to look at things that interest them, lag behind, run ahead, pass each other up, and generally act like kids. As a result, rather than controlling the characters directly, you control time. Time remains motionless until you take action, either to reverse it or to allow it to continue forward. And as you do so, the kids continue on their pre-planned adventure until they reach a fork in the road.
 |  |  |
|---|
Every level of The Gardens Between feels like you're playing with a hand-cranked zoetrope in a lot of ways. And it's an absolutely stunning zoetrope. The animation is one of the most significant ways in which The Gardens Between benefits from its core design. It's amazing how much more room developers have to animate a character when they don't have to deal with the million edge cases that come with having a human driving them.
Arina and Frendt are two of the most humane and moving characters I've encountered in a long time. They poke and prod things, they stand still and look out at the horizon, they wave to each other, Frendt gets nervous and stops, while Arina keeps going, and Frendt hurries to catch up. Overall, both have a dynamic range of motion that player-controlled characters simply cannot match.
 |  |  |
|---|
There's barely a standard walk cycle to speak of, what with all their constant custom animations and all the different elevations they have to walk at. Even when there is, you wouldn't notice because their surroundings are just as alive and full of motion as they are, not to mention how majestically it's all rendered. I only bring up a game's graphics on rare and noteworthy occasions, and let me tell you, this is one of the most visually stunning games I've played this year. I'd rather have this than a AAA game that reveals every pore of my character's skin.
However, your zoetrope-spinning time powers do not apply to everything in the game, and this is where The Gardens Between gets its puzzle on. The lantern that Arina carries through each level is at the heart of every puzzle. Every level begins with it unlit, and you must light it before bringing it to the altar at the end of each level. The lantern interacts with its surroundings differently depending on whether it is lit or not.
These clouds, for example, are dispelled when exposed to the lantern, so you may need to keep it lit to get past a wall of clouds, but then extinguish it to cross a cloud bridge. From there, the puzzles become increasingly difficult. While Arina is in charge of the lantern, Frendt is in charge of everything else, which primarily entails hitting levers to manipulate the environment. While Arina usually takes the lead, puzzles can become even more difficult on later islands when Frendt takes the lead or the two characters diverge completely.
The puzzles in The Gardens Between aren’t rigorous brain twisters that will test the limits of your powers of deduction, but they are usually pretty clever. To spoil one of like two dozen examples, one island starts with Frendt getting curious about a giant VCR remote and prodding it to no effect, and at first it just feels like one of those little no consequence animations of them interacting with the environment. But 20 feet later, you find a power cord to plug in, and then you go back to the remote and it turns out that button Frendt idly pressed was the rewind button, which in turn pops the VCR tape out and creates a new ramp to go up!
Do you understand what I mean when I say that the puzzles aren't going to make you think, but they're just so fascinating and entertaining to watch unfold? The story, which...is largely nonexistent, but there's just enough of a thread to make it worth talking about for a second, is the last thing we need to get to. Many of the islands are themed around the two kids' shared memories of growing up and, well, being kids together.
Its story is generic, but it's the right kind of generic: an open-ended story that feels universally relatable rather than a formulaic affair. Many of the memories are brief three-second snippets of children acting like children, but we've all been children before. And our own childhood memories are enough to turn on the nostalgia dial and fill in the blanks.
It's all very warm and wholesome, if a little popcorn-y, alongside the whimsical exploration of these nostalgia-laden islands. So, let's get to the conclusion. This game is so lovely to look at and fun to watch unfold that my earlier zoetrope metaphor feels more poignant with each paragraph I write. Overall, I'm having trouble categorizing The Gardens Between.
It doesn't have enough substance to be profound or revelatory, but it has far too much impact and beauty to be dismissed as a popcorn game. It is, however, unquestionably worth seeing. Its mechanic is a little light, but it still feels very fresh, the animation is delightful, and it's just a very feelgood, wholesome game in general. This one comes highly recommended from me.
TAGALOG/FILIPINO TRANSLATION
| |
|---|
Kaya ayan mayroon ka nito. Si Arina at Frendt ay ang dalawang character, at ang iyong misyon ay upang makuha ang mga ito at ang kanilang aherial lamp mula sa point A hanggang point B habang binabagtas ang isang serye ng mga napakagandang may temang mga isla. Ang iba ng kahulugan ay wala kang kontrol sa Arina o Frendt. Ang parehong mga character na gumalaw sa paligid ng kapaligiran sa kanilang sariling oras at gawin ang anumang nais nila.
Kapag bigla silang naihatid sa isang grupo ng mga kamangha-manghang, mistiko na mga isla, huminto sila upang tingnan ang mga bagay na kinagigiliwan nila, nahuhuli, tumatakbo nang maaga, pumasa sa bawat isa, at sa pangkalahatan ay kumikilos tulad ng mga bata. Bilang isang resulta, sa halip na kontrolin ang mga character nang direkta, kinokontrol mo ang oras. Ang oras ay mananatiling hindi gumagalaw hanggang sa gumawa ka ng pagkilos, alinman upang baligtarin ito o upang payagan itong magpatuloy. At habang ginagawa mo ito, nagpapatuloy ang mga bata sa paunang planong pakikipagsapalaran hanggang sa maabot nila ang isang tinidor sa kalsada.
| | |
|---|
Ang bawat antas ng The Gardens Between ay nararamdaman na naglalaro ka ng isang kamay na cranked zoetrope sa maraming paraan. At ito ay isang ganap na nakamamanghang zoetrope. Ang animasyon ay isa sa pinakamahalagang paraan kung saan ang The Gardens Between ang mga benepisyo mula sa pangunahing disenyo nito. Kamangha-mangha kung magkano ang higit pang mga developer ng silid na kailangang buhayin ang isang character kapag hindi nila kailangang harapin ang milyong mga kaso ng gilid na may pagmamaneho sa kanila ng isang tao.
Si Arina at Frendt ay dalawa sa pinaka malatao at gumagalaw na mga character na nakasalamuha ko sa mahabang panahon. Kinukubkob at hinihimok nila ang mga bagay, tumayo sila at tumingin sa abot-tanaw, kumakaway sila sa isa't isa, kinakabahan si Frendt at huminto, habang si Arina ay nagpapatuloy, at si Frendt ay nagmamadali upang makahabol. Sa pangkalahatan, kapwa may isang dynamic na saklaw ng paggalaw na ang mga character na kinokontrol ng manlalaro ay hindi kayang tumugma.
| | |
|---|
Mayroong bahagyang isang karaniwang pag-ikot ng paglalakad upang pag-usapan, ano ang lahat ng kanilang pare-pareho na mga pasadyang mga animasyon at lahat ng iba't ibang mga nakataas na paglalakad nila. Kahit na mayroon, hindi mo mapapansin dahil ang kanilang paligid ay buhay at puno ng paggalaw tulad din nila, hindi na banggitin kung gaano kamahalan ang lahat ng naibigay. Nagdadala lamang ako ng mga graphics ng isang laro sa mga bihirang at kapansin-pansin na okasyon, at hayaan mong sabihin ko sa iyo, ito ay isa sa mga pinaka-nakamamanghang visual na laro na nilalaro ko sa taong ito. Mas gugustuhin ko itong magkaroon kaysa sa isang AAA game na nagsisiwalat ng bawat butas ng balat ng aking karakter.
Gayunpaman, ang iyong mga kapangyarihan ng oras ng pag-ikot ng zoetrope ay hindi nalalapat sa lahat ng mga laro, at dito nakukuha ang The Gardens Between. Ang parol na dinadala ni Arina sa bawat antas ay nasa gitna ng bawat palaisipan. Ang bawat antas ay nagsisimula na wala itong ilaw, at kailangan mo itong pailawin bago dalhin ito sa altar sa dulo ng bawat antas. Ang parol ay nakikipag-ugnay sa paligid nito nang magkakaiba depende sa kung ito ay naiilawan o hindi.
Ang mga ulap na ito, halimbawa, ay napapawi kapag nalantad sa parol, kaya maaaring kailanganin mong ilawan ito upang makalampas sa isang pader ng mga ulap, ngunit pagkatapos ay mapatay ito upang tumawid sa isang tulay ng ulap. Mula doon, lalong nagiging mahirap ang mga puzzle. Habang si Arina ang namamahala sa parol, si Frendt ang namumuno sa lahat ng iba pa, na pangunahing nagsasaad ng mga pagpindot sa pingga upang manipulahin ang kapaligiran. Habang kadalasang nangunguna si Arina, ang mga palaisipan ay maaaring maging mas mahirap sa mga isla sa paglaon kapag nanguna si Frendt o ganap na naghiwalay ang dalawang tauhan.
Ang mga puzzle sa The Gardens Between ay hindi mahigpit na twister ng utak na susubukan ang mga limitasyon ng iyong kapangyarihan ng pagbawas, ngunit kadalasan ay medyo matalino sila. Upang masira ang isa sa tulad ng dalawang dosenang mga halimbawa, ang isang isla ay nagsisimula sa Frendt na nag-usisa tungkol sa isang higanteng VCR remote at hinihimok ito na walang epekto, at sa una nararamdaman lamang na tulad ng isa sa mga maliit na walang kinahinatnan na mga animasyon na nakikipag-ugnay sa kapaligiran. Ngunit 20 talampakan mamaya, nakakahanap ka ng isang kurdon ng kuryente upang mai-plug in, at pagkatapos ay bumalik ka sa remote at lumalabas na ang pindutan na Frendt na idinisil na pindutan ay ang rewind button, na siya namang nagpapa-tape ng VCR at lumilikha ng isang bagong rampa upang umakyat ka!
Naiintindihan mo ba kung ano ang ibig kong sabihin kapag sinabi kong ang mga puzzle ay hindi magpapaisip sa iyo, ngunit ang mga ito ay talagang kaakit-akit at nakakaaliw na panoorin ang magbubukas? Ang kwento, na ... sa pangkalahatan ay wala, ngunit may sapat lamang na isang thread upang gawin itong sulit na pag-usapan sa isang segundo, ang huling bagay na kailangan nating makarating. Marami sa mga isla ay may temang paligid ng pagbabahagi ng mga alaala ng dalawang bata sa paglaki at, mabuti, na magkasama ang mga bata.
Generic ang kwento nito, ngunit ito ang tamang uri ng generic: isang bukas na kwento na nararamdaman ng pangkalahatang relatable kaysa sa isang pormulang pormula. Marami sa mga alaala ay maikling tatlong segundo na mga snippet ng mga bata na kumikilos tulad ng mga bata, ngunit lahat tayo ay mga bata din dati. At ang aming sariling mga alaala sa pagkabata ay sapat na upang i-on ang nostalgia dial at punan ang mga blangko ng ating kabataan.
Lahat ng ito ay napakainit at kapaki-pakinabang, kung isang maliit na popcorn-y, sa tabi ng kakatwang paggalugad ng mga islang puno ng nostalgia. Kaya, makarating tayo sa konklusyon. Ang larong ito ay napakagandang tingnan at masaya upang panoorin ang paglalahad na ang aking naunang talinghaga ng zoetrope ay nararamdaman na mas nakakaantig ng damdamin sa bawat talatang isinulat ko. Sa pangkalahatan, nagkakaproblema ako sa pag-kategorya sa The Gardens Between.
Wala itong sapat na sangkap upang maging malalim o magbunyag, ngunit mayroon itong labis na epekto at kagandahang maibabasura bilang isang popcorn game. Gayunpaman, ito ay walang alinlangan na sulit na makita. Ang mekaniko nito ay medyo magaan, ngunit sariwa pa rin ang pakiramdam, ang animation ay nakalulugod, at ito ay isang napaka-pakiramdam, mabuting laro sa pangkalahatan. Ang isang ito ay lubos na inirerekomenda mula sa akin.
IMAGE/GIF SOURCES LINKS
image source A
image source B
image source C
image source D
image source E
image source F
image source G
image source H
image source I
image source J
image source K
image source L