The series leveled up with the start of the next arc. Heavens Arena is guided by chaotic, not to say idiotic rules, it is repetitive, but ... Everything happens faster, which significantly increased the pleasure of watching for me. Couldn't it have been like this before, Madhouse? After the gaming introduction, we got equally gaming fights - like when we play a game, when we have too high a level of experience for the level of difficulty of a given stage. Get used to it, there will be more such elements closer to games than to comics. Does it bother me? No, although now I fully understand my colleagues' comments - at times I have the impression that Togashi literally copied familiar attitudes, fragments, ways of learning new techniques, dialogues (conversations between the player and the NPC, the author's narration in general) and other elements. It's a bit lazy, but at least the exposition is interesting, because we got another nice example that Togashi likes to surprise the viewer - Zushi came out really bad-ass when he turned on the aura. I agree, his version from "Naruto" is much cooler, and his first serious fight is so good that my friends and I showed it to others for encouragement. But I can't agree that the boy is a complete asshole compared to Lee. Although he is a 100% cliché character for this type of anime, his stubbornness and quite a lot of strength could make an impression. Especially since Killua shit himself in fear in a short time... He would probably have to kill him because I don't see the possibility of it being a trade like Meruem vs Netero. We also saw another Nen trick (although this time I'm not sure if it's a Magician's trick or an ability resulting from the degree of knowledge of Nen) by Hisoka - I mean the moment when he hid behind a lady working for the Sky Arena. On the other hand, in Episode 33, Killua said that he learned another Nen faction (I don't remember which one, I have a bad memory for them) and sees that all or at least most of his tricks are traits of his Nen skills. Key word - majority. Admittedly, I didn't write down all his techniques and I'm not going to verify it, but I remember my discussion with colleagues on the forum - they listed all his techniques, and they couldn't explain every technique in this way, so I assume (as I said in the previous text about HxH ) that Togashi either did a retcon on him, or these skills are, for example, the tricks of Nen exorcists or some other group of people who use this "magic" in their own way.
I'll start with Nen, because that's the basis of this series. The power system is more important to the plot and lore here than in most manga of this type. It is very extensive. Very very. I'd say it's a fusion of magic with... Let's say "The Witcher" and the jutsu system of "Naruto". Characters can live for hundreds, and maybe with proper training and genes, two, three thousand years. They can turn any object into a deadly weapon. You can hide an atomic bomb inside a man (although this is more thanks to doctors, scientists and specialists in such use of this energy). You can create items, cure diseases, cast kamehameha, be superhuman in many ways (although not Superman level, more like Goku before the fight with Piccolo Jr. or slightly stronger) and much more and much deeper and broader. It's a complete system. Just as great pacing and excellent storytelling are, in my opinion, the greatest asset of "Kingdom" (and characters a little further), so the power system is the greatest advantage of HxH. Maybe later, as I'm getting closer to the end of the anime, I'll change my mind, but I'm 70% sure I won't. Of the shounens I've met so far, only OP and FMA can rival this.
Sure, there were minor bugs sometimes (slightly less than the OP, in my opinion), but outside of FMA, I don't know of any battle-shounen that didn't have them, and HxH (probably) has the fewest. Sure, this is probably largely due to the numerous breaks, which I discussed in the previous part (link below) + HxH for this reason is quite short, despite the rich content, so Togashi had less opportunity to make a mistake, but we also don't know what if it had a lot less breaks and we would be after Dark Continent and one more but shorter arc. Hahaha, nice vision, but probably never going to happen. I don't know what it would be like, I prefer to talk about facts. The fact is that in years of discussion with people, I haven't heard of any anime that could rival HxH in this field. Apart from the above-mentioned FMA and OP. "Naruto" was close, but in this respect, Kishimoto, or rather his followers, have no arguments to convince me otherwise. At some point, in my opinion, starting from the arc with Kakuzu and Hidan, "Naruto" began to deteriorate irreversibly in this respect. Despite a dozen or so epic scenes, e.g. Kakashi's flashbacks, the destruction of Konoha (which was then completely ruined), Jiraiya vs Pain, Gai vs Kisame, etc. But to be fair, I will write about what Kishimoto did better than Togashi, if I find this more. As for the OP, it seems to have more minor bugs, but I don't think it's particularly inferior (in terms of the power system) because of it. I also have outdated information, because I haven't followed him for a long time, so it's hard for me to write fully honestly about it. I think it's slightly better than the OP, but worse than the FMA, and I don't think I need to explain the latter. Coming back to Nen, I really like that, unlike most manga of this type, the author pointed out that each of us is different and learning one type of Nen will be impossibly difficult for Hunter A, but Hunter B will handle it without a problem and Hunter C will be able to combine one type with another. And I'm not talking about talent or lack thereof, or superficially understood potential, because such things are in other titles. I am a supporter of generalization myself, because on the one hand, many, not to say the majority, of our behavior and reactions (contrary to the propaganda of some people) are quite repetitive (which is proven by criminology, psychology, etc.), but I am unable to reflect one argument - one a small difference can affect our whole person, which makes each of us different, even to a small degree. Another cool aspect that complements the theories of Hunters (and fits my thesis, which I presented above - we can talk a lot about our supposed uniqueness, but if we are watched by someone experienced, who knows us and has developed analytical thinking, it will quickly "sum up" us) , is Hisoka's classification method. This makes sense in that only a few individuals (let's say Chrollo Lucifer, Zoldyck's father and grandfather, Netero, possibly Hisoka, although in his case it would be cynicism, cunning and a strong ego) are able to fully control their reactions and reflexes . And the fact that someone hides their true motivations or character is also visible. Even if not at first glance, it can be easily or very easily figured out thanks to shit-testing. An art that women (and Hisoka) have mastered very well - asking a question (preferably tricky or double tricky - i.e. one that hides true intentions behind others, e.g. we know the truth or we have a lot of evidence that the person we ask something did or did not do - then we do not ask directly about a given topic, but we formulate the question in such a way as to get an answer without asking strictly about it.). Nice addition, with this method we have a deeper insight into Nen.
As for Heavens Arena, this arc is a bit better than the previous ones, but it's another training arc! Fortunately, it's the last one (and no, there's still a large part of the GI, where they will also train ... Argh ...) and at least we got a reward in the form of a fight with Hisoka at the end + after all, this training is interesting. It is true that we have to assimilate a lot of information, but at least it is given in an attractive form and we are genuinely interested in what will happen next (or at least that was the case with most people who I recommended this anime to and saw it). Besides, the rules that apply in this arena are illogical and were probably created only for the needs of this arc, and Togashi didn't really care about it ... Well, why return to previously known locations? Does anyone like this at all (sarcasm)? Before we get to the final fight, we need to go through an explanation of the rules that prevail in the arena and three opponents who look as weak as the filler characters in "Naruto Shippuuden". The plus is that this thread lasts relatively short, it's not so dragged out, and the situation itself is not 100% cliché. If only because of the approach of young Zoldyck, who behaves like a purebred murderer ... Oh w8, he is ... Never mind, forget about this example xD. The great advantage of HxH is that the characters are not limited to scaring that "oh, now I'm going to hurt you" (as in "Naruto"), as in HxH someone wants to hurt someone real, they do everything to make. Killua can be a sweet boy, a cat-style male lolita, but he can instantly turn into a character you'd better not provoke. Besides, it's nice to see how his approach to people gradually changes. He is slightly more open and more willing to help. I didn't pay any attention to it the last time I saw it, and now I'll be watching the process until I meet Illumi again, when young Zoldyck has to reflect on his behavior. By the way, my opinion of this character has improved a bit, although he is still just a slightly better version of this type of character.
Hisoka, on the other hand, hasn't developed much, but that's okay with me - we'll see him develop in Yorknew and Greed Island. It doesn't bother me, because at the moment it is already intriguing enough and escapes all schemes. His behavior is too ambiguous, as are his reactions to various events. Just because for years I have not met a man with his approach, i.e. searching and breeding his future opponent. I guess only Ou Ki did that, but he did it in a different context - he was looking for talents to make them his trusted commanders, not adversaries. Hisoka is not the best Villain I've met in battle-shounen because of this, but I can count him among the better ones. I really like the scenes with his participation, in which he shows his strength or jokes - e.g. erection and excitement with Gon's approach to combat, scaring Killue and his companion with his aura. I will not describe the fights with these three randoms, because there is nothing to do. In Kastro's case, it was only slightly better - if Hisoka had dealt with him sooner, it would have looked more interesting. And I'm not talking about conversations between characters (I don't mean repeating different things again and again, because it's actually annoying, especially since we got a translation at least once in the episode before) and explaining your power, or how he discovered the opponent's power, etc. . - as I wrote, this element does not bother me in HxH. I love such a translation of my current state (amount of mana, stamina), searching for a new tactic for the next strike, analyzing the opponent and predicting his next move.
I will end this text on the fight with Hisoka. I waited a long time for it because I was afraid that I would criticize this element of HxH - I thought that I also idealized it due to the fact that I used to love MadHouse studio + I really like HxH. Fortunately, this duel went very well thanks to both the animators and the author of the comic. The animation is smooth, you can feel the power of the blows, as well as the physical and intellectual fitness of both players. It was a great idea (and it's a shame they didn't keep this pace for most of the match, they could have shown most of the translations in post-fight flashbacks) that for about half of the match, we only saw and heard Gon, Hisoka, the announcer, and the referee. Especially the first round was sensational in this respect - 100% attention focused on the fighters, there was not even a soundtrack to distract our attention.
Part 1: @herosik/hxh-after-years-part-1-of--hxh-po-latach-czesc-1-z
Seria zaliczyła lvl up wraz z rozpoczęciem kolejnego arcu. Heavens Arena co prawda kieruje się chaotycznymi, by nie powiedzieć idiotycznymi zasadami, jest powtarzalna, ale... Wszystko dzieje się szybciej, co w znaczącym stopniu zwiększyło u mnie przyjemność z oglądania. Nie można tak było wcześniej, Madhouse? Po gamingowym wprowadzeniu, dostaliśmy równie gamingowe walki - jak my podczas grania w jakąś grę, jak mamy zbyt wysoki poziom doświadczenia względem poziomu trudności danego etapu. Przyzwyczajajcie się, takich elementów bliższych grom niż komiksu będzie więcej. Czy to mi przeszkadza? Nie, aczkolwiek teraz w pełni rozumiem uwagi moich kolegów - momentami mam wrażenie, jakby Togashi dosłownie kopiował znane postawy, fragmenty, sposoby nauki nowych technik dialogi (rozmowy między graczem, a NPC, ogólnie sposób narracji autora) i inne elementy. Jest to trochę leniwe, ale przynajmniej ekspozycja jest ciekawa, bo dostaliśmy kolejny fajny przykład na to, że Togashi lubi zaskoczyć widza - Zushi wyszedł naprawdę bad-assowo, gdy włączył aurę. Zgadzam się, jego wersja z "Naruto", jest znacznie bardziej cool, a jego pierwsza poważna walka, jest tak dobra, że wraz z kolegami pokazywaliśmy ją innym na zachętę. Ale nie mogę się zgodzić, że chłopak jest kompletną pierdołą przy Lee. Mimo, że to 100% kliszowa postać dla tego typu anime, to jego upór i w sumie dość duża siła, mogły zrobić wrażenie. Zwłaszcza, jak Killua w ciągu krótkiej chwili zesrał się ze strachu... Pewnie musiałby go zabić, bo nie widzę tutaj możliwości, by była to wymiana ciosów, jak Meruem vs Netero. Zobaczyliśmy również kolejną sztuczkę Nen (choć tym razem nie mam pewności, czy to sztuczka Magika, czy umiejętność wynikającą ze stopnia znajomości Nen) Hisoki - chodzi mi o moment, jak skrył się za panią pracującą dla Podniebnej Areny. Z drugiej strony, w 33 odcinku, Killua powiedział, że nauczył się kolejnego odłamu Nen (nie pamiętam który to był, mam do nich słabą pamięć) i widzi, że wszystkie lub przynajmniej większość jego sztuczek, to cecha jego umiejętności Nen. Słowo klucz - większość. Co prawda nie zapisywałem sobie wszystkich jego technik i nie zamierzam tego weryfikować, ale pamiętam moją dyskusję z kolegami na forum - wymienili wszystkie jego techniki, a nie byli w stanie wyjaśnić każdej techniki w ten sposób, zakładam więc (jak mówiłem w poprzednim tekście o HxH), że Togashi albo zrobił retcon w jego sprawie, albo te umiejętności to np. sztuczki egzorcystów Nen lub innej grupy ludzi, która wykorzystuje tę "magię" na swój sposób.
Zacznę od Nen, bo to jest podstawa tej serii. System mocy, jest tu bardziej istotny dla fabuły i lore niż w większości mang tego typu. Jest bardzo rozbudowany. Bardzo bardzo. Powiedziałbym, że to taka fuzja magii z... Powiedzmy, że "Wiedźmina" oraz systemu jutsu z "Naruto". Postacie mogą żyć setki, a może i przy odpowiednim treningu i genach, dwa, trzy tysiące lat. Mogą uczynić z dowolnego przedmiotu śmiertelną broń. Można ukryć bombę atomową wewnątrz człowieka (choć tu to bardziej zasługa lekarzy, naukowców i specjalistów od takiego wykorzystania tej energii). Można tworzyć przedmioty, leczyć choroby, rzucać kamehameha, być nadczłowiekiem w wielu aspektach (choć nie na poziomie Supermana, bardziej jak Goku przed walką z Piccolo jr. lub nieco silniejszy) i wiele innych oraz znacznie głębiej i szerzej. Nen to kompletny system. Tak jak świetny pacing i doskonałe prowadzenie fabuły, są wg mnie największym atutem "Kingdom" (a niewiele dalej postacie), tak system mocy, stanowi największą zaletę HxH. Być może później, jak będę się zbliżał do końca anime, to zmienię zdanie, ale na 70% obstawiam, że nie. Z dotychczas poznanych przeze mnie shounenów, tylko OP i FMA mogą z tym rywalizować.
Jasne, czasem były drobne błędy (nieco mniej niż np. w OP, moim zdaniem), ale poza FMA nie znam żadnego battle-shounena, który by ich nie miał, a HxH (prawdopodobnie) ma ich najmniej. Jasne, zapewne w dużej mierze wynika to z licznych przerw, co omówiłem w poprzedniej części (link dam na dole) + HxH z tej racji jest dość krótkie, mimo bogatej treści, więc Togashi miał mniej okazji do popełnienia błędu, ale nie wiemy też, jakby było, gdyby miał znacznie mniej przerw, a my byśmy byli po Dark Continent i jeszcze jednym, ale krótszym arcu. Hahaha, piękna wizja, ale prawdopodobnie nigdy się nie ziści. Nie wiem jakby było, wolę rozmawiać o faktach. Fakty są takie, że przez lata dyskusji z ludźmi, nie usłyszałem o żadnym anime, które mogłoby rywalizować z HxH na tym polu. Poza w/w FMA i OP. "Naruto" był blisko, ale pod tym względem Kishimoto, czy raczej jego zwolennicy, nie mają takich argumentów, by mnie przekonać, że było inaczej. W pewnym momencie, moim zdaniem począwszy od arcu z Kakuzu i Hidanem, "Naruto" zaczęło się pod tym względem nieodwracalnie psuć. Mimo kilkunastu epickich scen, np. retrospekcje Kakashiego, rozwalenia Konohy (co potem dokumentnie zepsuto) Jiraiya vs Pain, Gai vs Kisame itd. No ale żeby sprawiedliwości stało się zadość, to będę pisał o tym, co Kishimoto zrobił lepiej niż Togashi, jeśli znajdę tego więcej. Jeśli chodzi o OP, to ma on chyba więcej drobnych błędów, ale nie uważam, by z tego powodu było specjalnie gorsze (pod względem systemu mocy). Mam też nieaktualne informacje, bo od dawna go nie śledziłem, więc trudno mi o tym w pełni uczciwie pisać. Uważam, że jest minimalnie lepszy od OP, ale gorszy niż w FMA, a tego ostatniego chyba nie muszę tłumaczyć. Wracając do Nen, bardzo mi się to podoba, że w przeciwieństwie do większości mang tego typu, autor zaznaczył, że każdy z nas się różni i nauka jednego typu Nen będzie niemożliwie trudna dla Łowcy A, ale Łowca B ogarnie to bez problemu, a Łowca C będzie mógł połączyć jeden typ z drugim. I nie mówię tu o talencie lub jego braku, czy powierzchownie rozumianym potencjale, bo takie rzeczy są w innych tytułach. Sam jestem zwolennikiem generalizacji, bo z jednej strony wiele, by nie powiedzieć większość, naszych zachowań i reakcji (wbrew propagandzie niektórych ludzi), jest dość powtarzalnych (co udowadnia kryminologia, psychologia etc.), ale nie jestem w stanie odbić jednego argumentu - jedna drobna różnica może rzutować na całą naszą osobę, przez co każdy z nas się różni choćby w drobnym stopniu. Kolejnym fajnym aspektem, który uzupełnia teorie Łowców (oraz pasuje do mojej tezy, którą przedstawiłem powyżej - możemy dużo mówić o naszej rzekomej unikalności, ale jeśli obserwuje nas ktoś doświadczony, kto nas zna i posiada rozwinięte myślenie analityczne, to szybko nas "podsumuje"), jest metoda klasyfikacji Hisoki. Ma to sens pod tym względem, że tylko nieliczne jednostki (powiedzmy, że Chrollo Lucifer, ojciec i dziadek Zoldyck, Netero, prawdopodobnie Hisoka choć u niego to wynikałoby z cynizmu, sprytu i silnego ego) są w stanie w pełni kontrolować swoje reakcje i odruchy. I to że ktoś ukrywa swoje prawdziwe motywacje lub charakter, też jest widoczne. Nawet jeżeli nie na pierwszy rzut oka, to można to łatwo lub bardzo łatwo rozgryźć dzięki shit-testom. Sztuce, którą kobiety (i Hisoka) opanowały bardzo dobrze - zadawać pytanie (najlepiej podchwytliwe lub podwójnie podchwytliwe - tj. takie, które ukrywa prawdziwe intencje za innymi, np. znamy prawdę lub mamy bardzo dużo przesłanek świadczących o tym, że człowiek którego pytamy coś zrobił lub nie zrobił - wtedy nie pytamy wprost o dany temat, tylko formułujemy pytanie tak, by dostać na nie odpowiedź, nie pytając stricte o to.). Fajne uzupełnienie, dzięki tej metodzie mamy głębszy wgląd w Nen.
Jeśli chodzi o Heavens Arena, to ten arc, jest odrobinę lepszy od poprzednich, ale to kolejny arc treningowy! Na szczęście już ostatni (a nie, jest jeszcze duży fragment GI, gdzie też będą trenowali...Argh...) i przynajmniej dostaliśmy na końcu nagrodę w postaci walki z Hisoką + w końcu ten trening jest ciekawy. Co prawda musimy przyswoić sobie dużo informacji, ale przynajmniej jest podana w atrakcyjnej formie i jesteśmy autentycznie zaciekawieni, co będzie dalej (a przynajmniej tak było w większości przypadków ludzi, którym polecałem to anime i je zobaczyli). Poza tym, zasady jakie obowiązują na tej arenie są nielogiczne i powstały chyba tylko na potrzeby tego arcu, a Togashi się niespecjalnie tym przejmował... No bo po co powracać do wcześniej poznanych lokacji? Czy ktoś to w ogóle lubi (sarkazm)? Nim dojdziemy do finałowej walki, to musimy przejść przez wyjaśnienie zasad, jakie panują na arenie oraz trzech przeciwników, którzy wyglądają podobnie słabo, jak postacie z fillerów w "Naruto Shippuuden". Plus jest taki, że ten wątek trwa stosunkowo krótko, nie jest aż tak przeciągany, a sama sytuacja nie jest 100% kliszowym schematem. Choćby z uwagi na podejście młodego Zoldycka, który zachowuje się jak rasowy morderca... Och w8, on nim jest... Nie ważne, zapomnijcie o tym przykładzie xD. Olbrzymią zaletą HxH, jest to, że postacie nie ograniczają się do straszenia, że "oj, teraz ci zrobię krzywdę" (jak np. w "Naruto"), jak w HxH ktoś chce zrobić komuś realną krzywdę, to robi wszystko, by to uczynić. Killua może być słodziutkim chłopcem, taką męską lolitką stylizowaną na kota, ale momentalnie może się zmienić w postać, której lepiej nie prowokować. Poza tym, fajnie widać, jak stopniowo się zmienia jego podejście do ludzi. Jest minimalnie bardziej otwarty i bardziej skory do pomocy. Przy ostatnim seansie nie zwróciłem na to uwagi, a teraz będę obserwował ten proces, do ponownego spotkania z Illumim, gdy młody Zoldyck będzie musiał się zastanowić nad swoim zachowaniem. Przy okazji, moja opinia dotycząca tego bohatera nieco się poprawiła, aczkolwiek nadal jest jedynie odrobinę lepszą wersją tego typu charakteru.
Z kolei Hisoka nie rozwinął się za bardzo, ale to mi nie przeszkadza - zobaczymy jego rozwój w Yorknew i Greed Island. Nie przeszkadza mi to, bo na ten moment jest już dostatecznie intrygujący i ucieka wszystkim schematom. Jego zachowanie jest zbyt niejednoznaczne, tak samo reakcje na różne wydarzenia. Ot choćby dlatego, że przez lata nie spotkałem człowieka z jego podejściem, tj. poszukiwanie i hodowanie swojego przyszłego przeciwnika. Chyba tylko Ou Ki tak robił, ale on to robił w innym kontekście - poszukiwał talentów, by zrobić z nich swoich zaufanych dowódców, a nie przeciwników. Hisoka nie jest z tego powodu najlepszym Villainem, jakiego spotkałem w battle-shounenach, ale mogę go zaliczyć do tych lepszych. Bardzo mi się podobają sceny z jego udziałem, w których pokazuje swoją siłę lub żartuje - np. erekcja i podniecanie się podejściem Gona do walki, straszenie swoją aurą Killue i jego towarzysza. Walk z tymi trzema randomami nie będę opisywał, bo nie ma czego. W przypadku Kastro było tylko trochę lepiej - gdyby Hisoka szybciej się z nim rozprawił, to wyglądałoby to ciekawiej. I nie chodzi mi tu o rozmowy między postaciami (nie mam tu na myśli powtarzania po raz kolejny różnych rzeczy, bo to jest faktycznie irytujące, tym bardziej że odcinek wcześniej dostaliśmy tłumaczenie przynajmniej raz) i tłumaczenie swojej mocy, czy tego jak odkrył moc przeciwnika etc. - jak już pisałem, ten element mi nie przeszkadza w HxH. Uwielbiam takie tłumaczenie swojego aktualnego stanu (ilości many, staminy), poszukiwanie nowej taktyki na kolejne uderzenie, analiza przeciwnika i przewidywanie jego kolejnego ruchu.
Zakończę ten tekst na walce z Hisoką. Bardzo długo na nią czekałem, bo bałem się, że będę krytykował ten element HxH - myślałem, że to również było przeze mnie idealizowane z uwagi na to, że dawniej uwielbiałem studio MadHouse + bardzo lubię HxH. Na szczęście ten pojedynek wypadł bardzo dobrze zarówno dzięki animatorom, jak i autorowi komiksu. Animacja jest płynna, czuć siłę ciosów, jak również sprawność fizyczną i intelektualną obu zawodników. Świetnym pomysłem było to (i szkoda, że nie utrzymali tego tempa przez większość pojedynku, mogliby większość tłumaczeń pokazać w formie retrospekcji po walce), że przez około połowę pojedynku, widzieliśmy i słyszeliśmy tylko Gona, Hisoką, komentatorkę oraz sędziego. Zwłaszcza pierwsza runda była rewelacyjna pod tym względem - 100% skupiona uwaga na walczących, nawet nie było ścieżki dźwiękowej, która by odwracała naszą uwagę. Aż sobie przypomniałem słowa jednego z założycieli kanału na YT "Anime-Logia" - L3siu zwrócił uwagę, że do pewnego momentu pracowali przy tym anime naprawdę dobrzy animatorzy i jakość pojedynków z pierwszej połowy anime, różni się od tego, co zobaczyliśmy w drugiej. Nie znam się na tym aspekcie (animatorzy oraz animacja), więc nie powiem Wam, kim byli ci ludzie, ani nie opiszę, czym się od siebie różnią. Wydaje mi się, że animacja jest mniej powtarzalna - mamy więcej ujęć, które wymagają więcej pracy od animatorów oraz są mniej oszczędne. Dawniej wolałem dostać porządnie zrealizowane anime, nie potrzebowałem jakiś oryginalnych scen. Dzisiaj preferuję anime, których poziom nie jest tak wyrównany i mogę przeżyć kilka odcinków, których poziom lawiruje pomiędzy "słabym", a "niezłym", w zamian za jeden co najmniej bardzo dobry. A, byłbym zapomniał - jeszcze prawdziwe zakończenie egzaminu. Nie byłem zaskoczony, gdy to ujawniono, bo pamiętam ten fragment. Zdziwił mnie, ale patrząc z perspektywy całej mangi, była to logiczna konsekwencja. Ciekawi mnie tylko, jakby ci egzaminatorzy sobie poradzili z Łowcami, którzy nie chcieliby się dostosować do tych zasad... Jedyny zarzut jaki mam do tego fragmentu, jest taki że wolałbym to zobaczyć z perspektywy Kurapiki, bo jego trener sprawia wrażenie ciekawszej persony niż Wing.
Czyli... jest lepiej! Im bliżej do Yorknew, tym bardziej czuję że wzrasta poziom. Mam nadzieję, że chociaż ten arc dobrze zapamiętałem i nie będę miał tylu powodów do krytyki. Wstęp do niego jest całkiem ok, dobrze że bohaterowie nie byli zbyt długo w domu cioci Gona - nie przepadam za takim Spice of Life, relacja syna z ojcem też mnie nigdy zbytnio nie interesowała. Jedyne, co tu było dla mnie ciekawe, to pokaz tego, jak można wykorzystać energię duchową. Nie wiem, kiedy dam 3 część. Może się wyrobię do końca 2022. Potem zajmę się GI, Chimera Ant (ten arc może podzielę na dwie części, bo jest długi), a na końcu krótko omówię ostatni arc, podsumuję serię i napiszę swoje przewidywania na przyszłość. Może do tego czasu dostaniemy jeszcze przynajmniej 1 rozdział komiksu i być może studio MadHouse zacznie powoli adaptację Dark Continent w formie odcinków OVA, jak to zrobili z najnowszym, zakończonym arcem "Black Lagoon". Aczkolwiek myślę, że to nadmierny optymizm, biorąc pod uwagę tempo prac Togashiego i jego lenistwo.
Część 2: @herosik/hxh-after-years-part-1-of--hxh-po-latach-czesc-1-z