---

Hello everyone!!!

I hope you are well or are trying to be well. I am fine, but there is a fear on me like the fear of a child who has been naughty. I haven't been naughty, of course, but I don't know, I feel a strange feeling.

---

Now the other day I shared with you the theatre of Hierapolis-Pamukkale and the sanctuary of Hades. Now we are going to a slightly different area. Of course, there will be another part other than this part, but the most beautiful one I want to save for the last, for now we will visit the sculpture museum in Hierapolis.

Honestly, I don't remember much from this museum because, as I mentioned in the previous chapter, I took photos of everything and headed towards the travertines, but I tried to take detailed photos as much as I could 😂

---

Although the informative inscriptions of the statues were not detailed, at least there were inscriptions indicating the period they were found. This lion belonged to the Hellenistic Period. Frankly speaking, I was a bit nervous about this lion being outside, but I think it was an unnecessary tension. It's just that the area around Pamukkale is very windy and the weather is harsh most of the time. My problem was that it was outside when it could be under protection, but as I said, it was unnecessary.

After you go inside, you are not welcomed by an area as big as you see from the outside. Frankly speaking, the museum building looks much bigger from a distance and from the door. I don't know if it was designed in a beautiful way or if it was an optical illusion, but it felt quite small and suffocating inside.

---

Nymphs are water fairies. In my opinion, in the past, those who did not come out of the water and / or young women who we now call ‘beautiful like water’ were called Nymphs. It is not very difficult to understand this from the pose and body portion of the statue.

I would also like to make a small reminder. In the past, these statues were painted in colourful colours, not in the marble colour we know. Therefore, it is quite possible to see the ghostly remnants of these colours on some of them. Just like the famous Alexander's sarcophagusAlexander's sarcophagus in the second part of the From All Over Türkiye series that I have shared with you before.

---

Although the sarcophagi in this museum were not as detailed as those in the Istanbul Archaeological Museum, they were good. Look at them. I especially liked the sarcophagus on the left.

---

Although the sarcophagus has no lid, I think it is well preserved. I don't remember seeing many columnar sarcophagi and maybe that's why it was so interesting.

---

I plan to share the story of Dionysus and Pan sometime. Most epics and fairy tales contain great life lessons and I think they are quite enjoyable to read.

In fact, it is possible to say that Denizli is one of the points where the Aegean and the Mediterranean meet, and therefore it is easier to find ruins of more fun and ‘like-minded’ gods and goddesses belonging to the seaside.

---

Here's a sarcophagus with a lid. Sometimes a statue of the person lying there was made on it. This is a good example. Of course, I should add that there are finds not only from the ancient city of Hierapolis in this museum, but also from some small ancient cities around it.

---

These statues, which I could not see any atribus, probably belonged to the bride or daughter of a respected family of the period. Look how big the statue is.

---

There were also a few sarcophagi in the museum, which were much larger than the sarcophagi we encountered at the entrance, but most of them were not found, and don't look at what I said, but these sarcophagi were huge.

I think they may have been dug out of Hierapolis rather than other smaller cities. When I talk about the rest of the city in the next chapter, I think you will understand better what I am saying because it would be absurd not to find something in that open area.

---

We still use the boiling water in travertines for healing. Especially when you put your feet in it, it solves some problems in your body. So it's normal to think that it's something that's been going on for centuries, don't you think?

In those times, of course, there were healers like nurses, and they did a great job representing the pins. Or let me use my imagination and write a story for you.

A woman, maybe a Nymph, miraculously heals someone important and a statue is made in her honour. Look, it didn't even take two lines.

---

Although this duo seems quite interesting, it seemed very normal to me after the Anatolian Archaeological Museums. Especially the Sphinx. The fact that only the Sphinx was so far away intrigued me a bit, but then I thought of the surrounding ancient cities. It is more likely to come from somewhere closer to Anatolia.

---

Do you recognise this statue at first glance? In this statue you see Hades. God of the Underworld. He's also the owner of the sanctuary I mentioned in the previous chapter. It's obvious that this statue came from here. Kerberos with his chariot is immediately recognisable.

---

Although at first sight I thought this statue was a Pan, when I read the information board I thought that this statue might actually belong to a Satyr, but no, this statue is Triton, the son of Poseidon, the god of the seas.

---

As for this trio, Artemis on the left, Leto in the centre and Apollo on the right. If we remember that Leto is the mother of these two, I think it is a very meaningful arrangement. I can still hear how my mythology professor at university tells this story with emotions. Zeus is doing his thing again and with this, I would like to end this writing about this museum, which actually contains many more artefacts.

Maybe one day I can tell you this story too.

That's it for me again today. I realise that it is later than an hour I normally share, but unfortunately the situation required it. That's okay. It's better than doing nothing.

I hope to see you tomorrow. Take care of yourself, stay with health and love and please remember that;

You are the only one of you.

Herkese merhabaa!!!

Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben iyiyim ama üzerimde yaramazlık yapmış bir çocuğun korkusu gibi bir korku var. Yaramazlık yapmadım tabii ki de ama ne bileyim, garip bir duygu hissettiğim.

---

Şimdi geçen gün sizlerle Hierapolis-Pamukkale'nin tiyatrosu ile birlikte Hades'in kutsal alanını paylaşmıştım. Şimdi ise biraz daha farklı bir alana gidiyoruz. Tabii bu kısım dışında bir kısım daha olacak fakat en güzeli en sona saklamak istediğim şimdilik Hierapolis içindeki heykel müzesini gezeceğiz.

Açıkçası bu müzeden çok fazla bir şey hatırlamıyorum çünkü bir önceki bölümde de bahsettiğim gibi zamanım kısıtlı olduğundan her şeyin fotoğrafını çekip travertenlere doğru ilerledim ama elimden geldiğince detaylı fotoğraflar çekmeye çalışmışım 😂

---

Heykellerin bilgilendirme yazıları detaylı olmasa da en azında üstlerinde bulundukları dönemi belirten yazılar bulunuyordu. Bu aslan Hellenistik Dönem'e aitmiş. Açıkçası bu aslanın dışarıda olması beni biraz gerdi ama gereksiz bir gerginlik olduğunu düşünüyorum. Sadece Pamukkale civarları bol rüzgârlı ve havası çoğu zaman serttir. Koruma altında olabilecekken dışarıda olmasıydı benim derdim ama dediğim gibi gereksiz.

İçeri girdikten sonra dışarıdan gördüğünüz kadar büyük bir alan karşılamıyor sizi. Açıkçası uzaktan ve kapının oradan müzenin binası çok daha büyük görünüyor. Güzel bir şekilde mi tasarlanmış yoksa göz yanılması için mi bilmiyorum ama içerisi oldukça küçük hissettiyordu ve boğucuydu.

---

Nymph'ler Su Perileri. Düşünceme göre eskiden sudan çıkmayanlara ve/veya şimdilerde "su gibi güzel" dediğimiz genç kadınlara Nymph denirdi. Zaten heykelin pozundan ve vücut porsiyonundan bunu anlamak çok zor bir şey değil.

Ayrıca bir de minik bir hatırlatma yapmak isterim. Eskiden bu heykeller bizim bildiğimiz mermer renginde değil de rengarenk boyanırmış. O üzden bazılarında bu renklerin hayalet gibi kalıntılarını görmek oldukça mümkün. Aynı daha önce sizinle paylaşmış olduğum Türkiye'nin Dört Bir Yanından serisinin ikinci bölümünde bulunan meşhur İskender'in Lahdi'nde olduğu gibi.

---

Bu müzedeki lahitler İstanbul Arkeoloji Müzesi'ndekiler gibi çok detaylı olmasa da iyilerdi. Baksanıza. Özellikle soldaki lahit çok hoşuma gitti.

---

Lahdin kapağı olmasa da bence iyi korunmuş durumda. Sütunlu lahitleri çok fazla gördüğümü hatırlamıyorum ve belki de bu yüzden bu kadar ilgi çekici gelmiştir.

---

Dionysos ve Pan'ın hikâyesini bir ara paylaşmayı düşünüyorum. Çoğu destan ve masal gidi harika hayat dersleri içeriyor ve bence okuması da oldukça zevkli.

Aslında Denizli'nin Ege ve Akdeniz'in buluştuğu noktalarından biri olduğunu söylemek mümkün ve bu yüzden de deniz kenarına ait daha eğlenceli ve "kafa dengi" tanrılar ve tanrıçalara ait kalıntılar bulmak daha kolay.

---

İşte bir tane de kapağı bulunan lahit. Üzerine bazen orada yatan kişinin heykeli yapılırdı. Bu da güzel bir örneği. Tabii yine eklemeliyim ki bu müzede sadece Hierapolis Antik Kenti'nden değil aynı zamanda çevredi küçük sayılabailecek bazı antik kentlerden de buluntular var.

---

Herhangi bir atribüs göremediğim bu heykeller büyük ihtimalle dönemin saygın bir ailesinin gelinine veya kızına aitti. Baksanıza heykel ne kadar da büyük.

---

Müzede ayrıca girişte karşılaştığımız lahitlerden çok daha büyük fakat çoğunluğu bulunmayan birkaç lahit de bulunuyormuş ve bakmayın çok büyük dediğime ama bu lahitler devasaydı.

Bunlar bence diğer kdaha küçük sayılabilecek kentlerdense Hierapolis'ten çıkarılmış olabilirler. Bir sonraki bölümde kentin geri kalanından bahsederken bence ne dediğimi daha iyi anlayabileceksiniz çünkü o açıklık alanda bir şeyler bulamamak saçma olurdu.

---

Travertenlerde bulunan kaynar suyu şifa yerine hâlâ kullanıyoruz. Özellikle ayaklarınızı soktuğunuzda vücudunuzdaki bazı problemleri çözüyor. Bu yüzden de yüzyıllardır süregelmiş bir şey olduğunu düşünmek normal gibi ne dersiniz?

O zamanlarda da tabii ki hemşire gibi şifacılar bulunuyordu ve pnları da temsil ederek harika bir iş çıkarmışlar. Ya da biraz da hayal gücümü kullanayım ve hemen bir hikâye yazayım size.

Bir kadın, Nymph olabiilir, mucizevi bir şekilde önemli birisini iyileştiriyor ve onuruna heykeli yapılıyor. Bakın iki satır bile sürmedi.

---

Bu ikili oldukça ilginç gibi dursa da bana Anadolu Arkeoloji Müzeleri'nden sonra çok normal geldi. Özellikle de Sfenks. Yalnızca Sfenks'in bu kadar uzakta bulunması biraz ilgimi çekti ama sonrasında çevredek antik kentler aklıma geldi. Biraz daha Anadolu'ya yakın bir yerden gelme ihtimali daha yüksek.

---

Bu heykeli tanıyanınız oldu mu ilk bakışta? Bu heykelde Hades'i görüyorsunuz. Yeraltı Tanrısı'nı. Aynı zamanda bir önceki bölümde bahsettiğim kutsal alanın sahibi. Bu heykelin zaten buradan çıktığı belli. Atribüsü olan Kerberos kendini hemen belli ediyor.

---

Her ne kadar ilk görüşte bu heykeli bir Pan zannetsem de bilgilendirme panosunu okuyunca bu heykelin aslında bir Satir'e ait olabileceğini düşünmüştüm ama hayır, bu heykel denizlerin tanrısı Poseidon'un oğlu Triton.

---

Bu üçlüye gelince de Soldaki Artemis, ortadaki Leto ve sağdaki ise Apollon. Leto'nun bu ikilinin annesi olduğunu hatırlarsak eğer bence oldukça manidar bir düzenleme olmuş. Üniversitedeki mitoloji profesörümün hâlâ nasıl duygularla anlattığını duyabiliyorum bu hikâyeyi. Zeus, yine bildiğini okuyor ve bununla da aslında içerisinde çok daha fazla eserin bulunduğu bu müze ilgili bu yazımı sonlandırmak isterim.

Belki bir gün size bu hikâyeyi de anlatabilirim.

Bugünlük yine benden bu kadar. Normalde paylaşim yaptığım bir saatten daha geç bir saat farkındayım fakat durumlar bunu gerektirdi ne yazık ki. Olsun. Hiçbir şey yapmamaktan daha iyidir.

Umarım yarın görüşürüz. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.