Fallout is one of the most important gaming titles of my childhood. Personally, I've never played it. I didn't like the game when I read reviews and saw screenshots in gaming magazines. Conversations with colleagues only confirmed my suspicions. I don't mind turn-based systems like Heroes of Might and Magic, but I do in action games. After playing Jagged Alliance and X-Com once, I didn't need to check out Fallout. Fortunately, many players had different expectations than me, because Fallout was a sales and critical success. And I could listen to various stories about its breakthrough, quality and originality. Later the title was picked up by Bethesda and we started getting different parts. These were supposedly average to weak (apart from the highly praised New Vegas and the less praised/controversial, I've heard mixed reviews, Fallout: Tactics). The game, from what I know from fans, draws ideas and inspirations from all titles, adding its own solutions.
When Amazon announced the development of the series, I was apprehensive. They created a lot of content and not all of it was good. It is also important that they canceled series blindly and invested money in the same way (because whatever we say about Netflix or HBO, in the latter case, apart from a short break to create worse content, they have a specific investment plan. We can criticize it , but the data clearly shows that they make money from it.) Now Amazon is in a slightly different, better place. I'm not saying they consistently provide good content, but they try. They choose attractive franchises and invest appropriate amounts of money in them. They choose good creators and actors, giving them appropriate creative freedom. From what I see, some die-hard fans are complaining, but on the other hand I see a whole lot of ordinary fans (i.e. those who don't know the game by heart, like me Doom 1 and 2, WarCraft 2 & 3) who are delighted. Regular viewers who don't know the games also have similar opinions or are at least satisfied. I see the reactions of people I know in the real world or on the Internet. The best, because I can see, example is my girlfriend, who really liked this series. She complained a few times that the episode was over and she wanted to see the next one. When I showed her F1 & F2 and explained how it compares to the ones I play quite regularly, she said she didn't like it and I should watch the series. Seeing these reactions and the level of the series itself (without going into details - I consider it to be at least a good adaptation and an almost very good or very good series, I would rather choose the latter), I remembered the words of another YouTube user who said that in the case of an adaptation it should not listen to hardcore fans.
I support this approach. When creating an adaptation, especially of an old title, you often have to make some concessions and omit certain things. I don't want to expand on this topic because it's not what I'm talking about + it's too complex and I don't know enough about it. It's just not always what's great in the original medium that's going to be equally great when translated to another medium. If only because you can do everything as in the original and it won't work. Moreover, we will almost certainly miss something, and there is no shortage of people on the Internet who know a given title much better than its creators. To my amateur eye, they made a good decision. I understand the anger of the most committed fans, but observing their discussions with those who are less involved (but still know this universe, as evidenced by their arguments or knowledge of the world), it seems to me that they are too devoted to the title they like. Although the creators of the adaptation changed a few things, they also added to the universe. Due to my ignorance, I will stop at this point so as not to tell you any nonsense. Too bad Todd Howard didn't follow through and has to make a fool of himself like he usually does.
The plot of the series takes place in a post-apocalyptic world (and the game is set in a post-post apocalyptic world, I came across this opinion that I heard as a child from friends discussing both parts of Fallout). It's been 200 years since atomic bombs fell on America. An America whose history was slightly different from the one we know. The world looks like during the Cold War of the '50s or '60s (I don't know the subject, so I'll limit myself to generalities), but with the addition of new technologies. Such retrofuturism fueled by music from this era and the views of McCarthy (an American politician who organized and incited a witch hunt, thanks to which many people with left-wing views, even those criticizing Russia, were perceived as agents). Something that we see far too rarely in TV series or other media. Some people went to better crypts, some to worse ones, some stayed on the surface. However, everyone, regardless of where they are (or were born), must adapt to new conditions. We observe both the past and the present. Here I also see a dispute between hardcore game fans and light fans. The latter complain less about this division and believe that they have balanced it well. The former, however, believe that the series explains too much and leaves too few unanswered questions, which are important for old games. I support light fans and, as usual, I will rely on the majority's opinions. We can argue whether it is really a very good adaptation of games, but a good adaptation + a good series? Of course. I like keeping the dark humor that is also an inherent part of the series (or old games).
As in the case of One Piece from Netflix, it is clear that the creators have played the games, are their fans and know what should be transferred to the TV screen. Apart from the obvious and visible references to games, it can be seen in the dialogues and behaviors. I haven't seen any TV show show RPG statistics so well. I especially felt this during the scene when the BoS member and the protagonist were crossing a bridge or something like that. The protagonist behaved like a character who had little intelligence (apparently in old games, when you made a beautiful but not very smart female character, she had a lot of charisma. A bit sexist, but actually true.) and she thought everything would end well. That the four heroes will hold hands and sing "Kumbaya my love". A member of the Brotherhood of Steel, although he has deficiencies in education, he knows the world a bit better than the sweet girl from Vault 33. I also saw it in a few other scenes, but here it stuck in my memory the most. I literally saw the characters' stats above their heads, like Ryuk the time left for humans on Earth (anime Death Note).
Before I move on to the characters, I can't help but mention something that I wasn't the only one who noticed. During one of the episodes, I laughed out loud when I said that the behavior of the three characters reflects the attitude of the players. While following the discussion, I also noticed that some people went further, citing game-specific features (as if Ghoul, Protagonist, and Knight were inspired by Fallout 2, Fallout 3, Fallout New Vegas). I couldn't verify this for obvious reasons, but it was interesting to read. Coming back to my observation - the girl behaves like a typical newbie who only cares about the story, plays on the Very Easy level and tries to get through this world as smoothly as possible. The knight already knows some of the basics and even a little more, but he is not yet proficient in this game. Ghoul, on the other hand, knows all her limitations, knows what she must do when, when she can let go, because she knows that he is in no danger and can behave like a Lord.
I liked all three. Not immediately, but in the end I think they were well written and the actors fulfilled their task. They did bore me at times, but that was mainly at the beginning, when I wasn't that involved in the story yet. I can't say that I'm delighted with every character, but I would be foolish to blame the actors for that. I won't pretend, I didn't watch this series with 100% attention, like Daredevil, Dark, House of Cards, Boardwalk Empire, Stranger Things, but at no point did I notice that any of the actors played poorly. Maybe a single one from the second or third plan. The only complaint I have is against the scriptwriters, but even here I would behave in a stupid way if I did it. They did their job well and wrote a coherent script and dialogue lines. And above all, it's obvious that they know the games. It's hard for me to assess how much they know it, because it's not One Piece or WarCraft (I'm referring to the movie that didn't sell), but I haven't found any argument that could prove it. I want more heroes and heroines like Lucy. Ella Purnell brilliantly played the sweet and slightly naive heroine who, despite appearances, knows how to cope in a difficult world. Ok, you could say that it had light anti-aircraft armor, but in this case I'll go back to the beginning of this paragraph. Lucy is simply lucky, which in this case can be considered a reference to games. Especially since the scriptwriters do not abuse this motif and allow the actress to show her cunning and brains. He quickly realizes that not everything can be solved with conflict-free dialogue and the power of love.
To sum up, I was looking forward to this series, but not with a super positive (or negative) attitude. I didn't play the game, so I figured that if I liked it, it would be cool, and if I didn't like it, I wouldn't lose much. Ultimately, I liked it. Even very much, but despite my praise, I will not remember it with joy or return to it. I am not a fan of games and I will never become one. Additionally, I have other franchises that engage me much more. If a sequel appears, I will watch it with a smile, because it will fill up an hour of my free time. Nevertheless, it is a very good series and it is worth spending about 10 hours on it. The series looks nice, it has a very nice world that can be successfully developed. It's hard for me to fault anything except for some details or individual issues that are not very important when looking at the whole picture. My rating is +8/10.
Fallout to jeden z najważniejszych gamingowych tytułów mojego dzieciństwa. Osobiście nigdy w niego nie grałem. Gra nie spodobała mi się na etapie czytania recenzji i oglądania screenów w magazynach o grach. Rozmowy z kolegami jedynie potwierdziły moje przypuszczenia. Nie przeszkadzają mi systemy turowe w formie np. Heroes of Might and Magic, ale w grach akcji już tak. Po tym jak raz zagrałem w Jagged Alliance i X-Com, nie musiałem sprawdzać Fallout. Na całe szczęście, wielu graczy miało odmienne oczekiwania ode mnie,bo Fallout odniósł sprzedażowy i krytyczny sukces. A ja mogłem słuchać różnych opowieści na temat jej przełomowości, jakości i oryginalności. Później tytuł został przejęty przez Bethesdę i zaczęliśmy dostawać różne części. Te rzekomo były średnie lub słabe (poza bardzo chwalonym New Vegas i mniej chwalonym / kontrowersyjnym, słyszałem różne opinie, Fallout: Tactics). Gra z tego co wiem od fanów, czerpie pomysły i inspiracje ze wszystkich tytułów dodając swoje własne rozwiązania.
Gdy Amazon ogłosił prace nad serialem, byłem pełen obaw. Tworzyli dużo contentu i nie każdy był dobry. Nie bez znaczenia jest też to, że kasowali seriale na oślep i tak samo też inwestowali pieniądze (bo czego by nie powiedzieć o Netflixie czy HBO, w tym drugim przypadku poza krótką przerwą na tworzenie gorszego contentu, oni mają konkretny plan inwestycyjny. Możemy go krytykować, ale dane jasno pokazują, że zarabiają na tym.) Teraz Amazon jest w trochę innym, lepszym miejscu. Nie twierdzę, że stale dostarcza dobry content, ale starają się. Wybierają atrakcyjne franczyzy,inwestują w nie odpowiednio dużo pieniędzy. Wybierają dobrych twórców i aktorów, dając im odpowiednią swobodę kreatywną. Z tego co widzę, część zatwardziałych fanów narzeka, ale z drugiej strony widzę całą rzeszę zwykłych fanów (czyli takich, którzy nie znają gry na pamięć, jak ja 1 i 2 Dooma, WarCraft 2 &3), którzy są zachwyceni. Zwykli widzowie, którzy nie znają gier, również mają podobne opinie lub są przynajmniej zadowoleni. Widzę reakcje ludzi których znam z prawdziwego świata lub znam z internetu. Najlepszym, bo naocznym, przykładem jest jednak moja dziewczyna, która bardzo polubiła ten serial. Parę razy marudziła, że odcinek się skończył i chce zobaczyć kolejny. Gdy jej pokazałem F1 & F2 i wyjaśniłem, jak mniej więcej wygląda w porównaniu do tych, w które gram w miarę regularnie, powiedziała że jej się nie podoba i mam włączyć serial. Widząc te reakcje oraz poziom samego serialu (nie wchodząc w szczegóły - uważam go za przynajmniej dobrą adaptację oraz prawie bardzo dobry lub bardzo dobry serial, raczej postawię na to drugie), przypomniałem sobie słowa innego użytkownika YouTube, który powiedział że w przypadku adaptacji nie powinno się słuchać hardcore'owych fanów.
Popieram to podejście. Tworząc adaptację, zwłaszcza starego tytułu, często trzeba iść na jakieś ustępstwa i pominąć pewne rzeczy. Nie chcę rozwijać tego tematu, bo nie o tym mówię + jest zbyt złożony,a ja wiem na ten temat za mało. Po prostu nie zawsze to, co jest dobre w pierwotnym medium, będzie równie fajne w przeniesieniu go do innego. Choćby dlatego, że można zrobić wszystko tak jak w oryginale i nie będzie działać. Poza tym prawie na pewno coś pominiemy, a w sieci nie brakuje ludzi, którzy znają dany tytuł znacznie lepiej od jego twórców. Jak na moje, amatorskie oko, podjęli dobrą decyzję. Rozumiem złość najbardziej zaangażowanych fanów, ale obserwując ich dyskusje z tymi mniej zaangażowanymi (ale nadal znającymi to uniwersum, o czym świadczą ich argumenty lub znajomość świata),wydaje mi się pochodzą zbyt czołobitnie do lubianego przez siebie tytułu. Twórcy adaptacji choć zmienili parę spraw, to jednocześnie uzupełnili to uniwersum. Z racji mojej niewiedzy, poprzestanę na tym punkcie, aby nie opowiadać Wam jakiś bzdur. Szkoda że Todd Howard się do tego nie zastosował i musi robić z siebie pajaca, jak to zwykle bywa.
Fabuła serialu dzieje się w świecie post-apokaliptycznym (a gra w post-post apokaliptycznym, natrafiłem na taką opinię, którą usłyszałem jako dziecko od kolegów dyskutujących o obu częściach Fallout). Minęło 200 lat odkąd bomby atomowe spadły na Amerykę. Amerykę, której historia potoczyła się nieco inaczej od tej, którą znamy. Świat wygląda jak podczas Zimnej Wojny z lat '50, czy '60 (nie znam tematu, więc ograniczę się do ogólników), ale z dodatkiem nowych technologii. Taki retrofuturyzm podlany muzyką z tej epoki i poglądami McCarthy'ego (amerykański polityk, który urządzał i namawiał do polowania na czarownice, przez co wielu ludzi o lewicowych poglądach, nawet ci krytykujący Rosję, byli postrzegani jako agenci). Coś co zdecydowanie zbyt rzadko możemy zobaczyć w serialach, czy innych mediach. Część ludzi trafiła do lepszych krypt, część do gorszych, część została na powierzchni. Natomiast każdy, niezależnie od miejsca, w którym się znalazł (lub urodził), musi zaadaptować się do nowych warunków. Obserwujemy zarówno przeszłość, jak i teraźniejszość. Tutaj też widzę spór między hardcore'owymi fanami gier i tymi light. Ci drudzy mniej narzekają na ten podział i uważają, że dobrze to wyważyli. Ci pierwsi natomiast są zdania, że serial zbyt wiele wyjaśnia i pozostawia zbyt mało niedopowiedzeń, które są ważne dla starych gier. Ja popieram light-owych fanów i jak zwykle powołam się na opinie większości. Możemy się spierać, czy to na pewno bardzo dobra adaptacja gier, natomiast dobra adaptacja + dobry serial? Jak najbardziej. Podoba mi się zachowanie czarnego humoru, który również jest nieodłączną częścią serii (lub starych gier).
Podobnie jak w przypadku One Piece od Netflixa, widać że twórcy grali w gry, są ich fanami i wiedzą, co należy przenieść na ekran telewizorów. Pomijając oczywiste i widoczne nawiązania do gier, widać toteż po dialogach i zachowaniach. Jeszcze nie widziałem by w jakimś serialu, tak dobrze pokazali statystyki RPG. Szczególnie to odczułem przy scenie, jak członek BoS i protagonistka przechodzili przez most, czy coś w tym stylu.Protagonistka zachowywała się jak postać, która ma mało inteligencji (podobno w starych grach, jak się zrobiło piękną, ale niezbyt mądrą kobiecą postać, to miała dużo charyzmy. Trochę seksistowskie, ale w sumie prawdziwe.) i myślała,że wszystko skończy się dobrze. Że czwórka bohaterów złapie się za rączki i będą śpiewać "Kumbaya my love". Członek Bractwa Stali choć sam ma braki w edukacji, to zna świat nieco lepiej niż słodka dziewczynka z Krypty 33. Widziałem to też w paru innych scenach, ale tutaj, utkwiło mi to najmocniej w pamięci. Dosłownie widziałem statystyki bohaterów nad ich głowami, jak Ryuk czas, jaki pozostał ludziom na Ziemi (anime Death Note).
Nim przejdę do bohaterów, nie mogę nie wspomnieć o czymś, na co nie tylko ja zwróciłem uwagę. Podczas jednego z odcinków, zaśmiałem się na głos, mówiąc że zachowania trójki bohaterów, odzwierciedlają podejście graczy. Podczas śledzenia dyskusji zauważyłem też, że niektórzy szli dalej, podając cechy charakterystyczne dla poszczególnych gier (tak jakby Ghoul, Protagonistka i Rycerz byli inspirowani Fallout 2, Fallout 3, Fallout New Vegas). Tego z oczywistych względów nie mogłem zweryfikować, ale ciekawie się to czytało. Wracając do mojego spostrzeżenia - dziewczyna zachowuje się jak typowy newbie, któremu zależy tylko na historii, gra na poziomie Very Easy i stara się przejść w miarę bezkonfliktowo przez ten świat. Rycerz zna już pewne podstawy, a nawet trochę więcej, ale jeszcze nie jest biegły w tej grze. Ghoul natomiast zna jej wszystkie ograniczenia, wie co kiedy musi zrobić, kiedy może sobie odpuścić, bo wie że nic mu nie grozi i może się zachowywać jak Lord.
Polubiłem całą trójkę. Nie odrazu, ale ostatecznie uważam, że zostali dobrze napisani, a aktorzy spełnili powierzone im zadanie. Momentami co prawda nudzili mnie, ale to głównie na początku, gdy jeszcze nie byłem tak zaangażowany w historię. Nie mogę powiedzieć, że jestem zachwycony każdą postacią, ale głupio bym zrobił, gdybym miał o to pretensje do aktorów. Nie będę udawał, nie oglądałem tego serialu ze 100% uwagą, jak Daredevil, Dark, House of Cards, Boardwalk Empire, Stranger Things, ale w żadnym momencie, nie zwróciłem by któryś z aktorów grał słabo. Może jakiś pojedynczy z drugiego lub trzeciego planu. Jedyne pretensje mogę mieć do scenarzystów, ale i tutaj zachowałbym się w głupi sposób, gdybym to zrobił. Dobrze wykonali swoje zadanie, napisali spójny scenariusz i linie dialogowe. No i przede wszystkim, widać że znają gry. Trudno mi ocenić jak bardzo je znają, bo to nie jest One Piece, czy WarCraft (nawiązuję do tego filmu, który się nie sprzedał), ale nie znalazłem żadnego argumentu, który mógłby o tym świadczyć. Poproszę o więcej takich bohaterów i bohaterek, jak Lucy. Ella Purnell świetnie wcieliła się słodziutką i nieco naiwną bohaterkę, która wbrew pozorom, umie sobie poradzić w trudnym świecie. Ok, można powiedzieć, że miała lekki plot-armor, ale w tym przypadku wrócę do początku tego akapitu. Lucy ma po prostu szczęście co w tym przypadku można podciągnąć pod nawiązanie do gier. Tym bardziej, że scenarzyści nie nadużywają tego motywu i pozwalają aktorce wykazać się sprytem i mózgiem. Szybko łapie, że nie wszystko można rozwiązać bezkonfliktowym dialogiem i siłą miłości.
Reasumując, czekałem na ten serial, ale nie super pozytywnym (lub negatywnym) nastawieniem. Nie grałem w gry, więc uznałem że jak mi się spodoba, to będzie fajnie, a jak nie spodoba się, to niewielestracę. Ostatecznie spodobał mi się. Nawet bardzo, ale mimo moich pochwał, nie będę go wspominał z radością lub do niego wracał. Nie jestem fanem gier i nim nie zostanę. Dodatkowo mam inne franczyzy, które mnie znacznie bardziej angażują. Jak się pojawi kontynuacja, to ją obejrzę z uśmiechem, bo zapełni mi godzinę wolnego czasu. Niemniej to bardzo dobry serial i warto poświęcić te około 10 godzin. Serial wygląda ładnie, ma bardzo fajny świat, który można z powodzeniem rozwijać. Trudno mi się do czegokolwiek przyczepić poza jakimiś detalami lub pojedynczymi kwestiami, które nie są zbyt istotne patrząc na cały obraz. Moja ocena to +8/10.