EN
Hello Travellers,
Let's remember our traditions, which are our deep-rooted heritage that makes a nation strong and will carry society forward in the future. I see our national values as an indispensable element of unity and solidarity that brings us together and strengthens the bond of love between us. Today, I would like to take you to Koç University's Suna, İnan Kıraç Kaleiçi Museum, which refreshes our Turkish traditions in our memories and tries to reflect them.
Kaleiçi Museum operates under the Vehmi Koç Foundation, affiliated with the Mediterranean Civilizations Research Center (AKDEM), which is the founder of Koç Holding, one of the leading holding companies in Turkey. This place was bought by Suna Kıraç and İnan Kıraç. This large building, one of the famous wooden houses of Kaleiçi, was repaired and turned into a museum. Thus, the museum was named Suna & İnan Kıraç Kaleiçi Museum. They set the entrance fee to the museum as 30 TL. The patterned mosaic stones laid on the floor at the entrance looked very magnificent. Before visiting the building, we read the brief information about Antalya houses given at the entrance door.
There are two two-storey old Antalya wooden houses standing side by side here. One of these buildings is exhibited as a museum. The other building is called Aya Yorgi Church. We first start visiting the museum area by climbing the brown wooden stairs on the right side of the entrance. I would also like to show you the old well-looking structure located on a square stone at the entrance.
When I went upstairs, they tried to show some special pictures reflecting the past history of Antalya on the walls and Antalya news that used to appear in the press. Among these, I see articles written about the arrival of our Founder of Turkey, Atatürk, to Antalya and the Crusader Army's presence on the streets of Antalya in the past.
At the beginning of my article, I told you that our traditions are one of the most important elements that keep a nation alive. One of those traditions is asking for a girl and offering coffee. In the past, there were many people who got married through arranged marriages. In ancient times, couples taking the first step into marriage would see each other in the ceremony of asking for a daughter. When asking for a girl, the bride and her family would offer coffee to the groom-to-be and his family, showing the traditional hospitality of Turkish culture. The fact that this tradition still continues today is a proud event for the Turkish nation. In the museum, the old home environment reflecting this tradition, the interior of old Turkish houses and the tools and equipment used were tried to be shown by lifeless mannequins wearing women's clothes belonging to those periods.
During the henna night, women dress according to Turkish customs and traditions and in accordance with our culture. These clothes are generally hand-embroidered and consist of bright and vibrant colors. On such nights, the groom wears a suit and the bride wears colorful skirt-like clothes with shalwar. This outfit reaches all the way to the bride's ankles. A red scarf is placed on the bride's head. Henna is applied to the palms of your hands. While henna is being done, the bride's friends sing laments. Lighted candles are placed on the henna in a round metal tray. The bride's friend rotates this tray around. This process has become a custom in Turkish traditions. They tried to keep this tradition alive in one of the rooms in the museum. The effort to accurately reflect women's clothing and the environment seemed very successful.
After visiting the building here, we head towards the Aya Yorgi Church located next to it. We pass to the other building by stepping on patterned mosaic stones and spotted stones with green grass placed between them. Meanwhile, they decorated the surroundings of the building with lush green plants and beautiful-looking large potted flowers.
The church is a two-storey, rectangular planned structure made of old stones. The building has multiple short arch-shaped windows on its walls, surrounded by iron bars. The building has two entrance doors. You can reach the upper floor via a narrow oval stone staircase outside. The entrance door of the lower floor resembles the sheltered door of a castle. There is information about animals and money on the lower floor.
On the lower floor of the church, they displayed visual information about the meaning of the animal figures used on the coins, based on belief. Let's read a few of them.
Let's start with the animals that I'm most curious about. Let's read the details you don't know about these animals. Then let's find out why they use it on money. I'm starting with the elephant.
VERB
Elephants live in Sub-Saharan Africa and South and Southeast Asia. It is one of the largest animals living on land. They can live up to 70 years in the wild. This place seemed very interesting to me; It was written that it is known that people can communicate from long distances with sounds and rhythmic waves that are too low to hear.
Let's also take a look at the story of the elephant on money. Alexander the Great defeated the Indian King Poros in the war fought near the Hydaspes River, within the borders of the Punjab Province in today's eastern Pakistan. On the obverse of the medallion-style coin minted in memory of this victory, Alexander on the back of his horse named Bukephalos is depicted attacking the Indian king on an elephant.
Lion
Let's look at Leo, which we see as the king of the forest and which is also my zodiac sign. I think the lion is one of the animals most used in both coins and paper money. Maybe because it represents power. In the statements; Kingdom of Lydia, electron coin, obverse, Period of King Alyattes, ca. 600 BC Lion head right; He mentions that he has a star rosette motif below his forehead, symbolizing the sun. They also explained the respect shown by the Tanzanian civilization to lions with the following expressions. Tanzania, 2000 Shilling obverse 2009 It is estimated that there are approximately 15,000 African lions alive today. Tanzania, which hosts half of these lions, proudly uses the lion figure on its currency.
Crab
As the last animal, let's talk about the crab creature that I saw among the rocks clinging to the beach on some beaches and was a little startled by it. Crabs are creatures that live in freshwater as well as in all oceans and seas. While the lifespan of small species spans 3 and 4 years, the lifespan of creatures called Japanese spider crabs can last up to 100 years.
Let's also look at which civilizations used this crab figure on their coins. They show its use on the obverse of the Faroe Islands 500 krona note. 2011 We also learn that the shore crab, originally originating from the Atlantic Ocean coasts of Europe and North Africa, is now one of the 100 most harmful invasive species in the world.
In the other visuals here, I leave this floor by showing you which civilizations represented what kind of animals as symbols on the coins they used. I go up to the second floor through the entrance door made of round oval stairs.
When I went to the upper floor of the church, they displayed pictures of the local people and tradesmen of old Antalya in a painting. The floor of the upper floor is made of brown wooden floor. Only the entrance part of the room was used as an exhibition area. They tried to cover the other open part with long wooden strips. We can see the lower floor from here. On this floor, nostalgic images of the professions performed in the past, as well as the working style and clothes worn by the people who performed these jobs in those periods, were tried to be shown. From the upper floor, the lower room of the church looks magnificent from a bird's eye view. 
Now let's examine how the craftsmen of those times, who used to work in the center of Antalya, in the streets or in the corners of mosques, showed themselves. Among them, there are rug sellers, bagel sellers, sharpeners, yoghurt sellers and even kismet sellers.
When I saw the street barber, a memory I had in the past came to my mind. Until my middle school years, my father used to shave me and my siblings in the middle of the living room at home. That shave would last for hours. I would be so bored. Since my father was very meticulous, he wanted to get a nice shave by paying attention to every detail. In fact, I wish my hair would never grow so that I wouldn't experience those hours again. When I looked at the facial expression of the shaved person in the picture below, I thought I saw myself in those years. 😊
It was time to leave this beautiful museum, which keeps the spirit and memory of Turkish traditions and customs alive with its most colorful and innocent images. They created a memory book corner for the people who came to visit them to write down their feelings. I left the museum by writing down the feelings that the museum reflected on me.
TR
Merhabalar Gezginciler,
Bir milleti güçlü yapan ve gelecekte toplumu daha ileriye taşıyacak köklü mirasımız olan geleneklerimizi biraz hatırlayalım. Bizi bir araya getiren, aramızdaki sevgi bağını daha da kuvvetlendiren, milli değerlerimizi, birlik ve beraberliğin vazgeçilmez bir unsuru olarak görüyorum. Bugün sizleri, Türk geleneklerimizi hafızalarımızda tazeleyen ve yansıtmaya çalışan, Koç Üniversitesinin Suna, İnan Kıraç Kaleiçi müzesine götürmek istiyorum.
Kaleiçi Müzesi, Türkiye'nin önde gelen önemli Holdinglerin başında bulunan Koç Holding'in kurucu olan, Vehmi Koç Vakfı bünyesinde, Akdeniz Medeniyetleri Araştırma Merkezi,ne ( AKDEM ) bağlı olarak faaliyet gösteriyor. Burası, zamanında Suna Kıraç ve İnan Kıraç tarafından satın alınmış. Kaleiçi'nin meşhur ahşap evlerinden biri olan bu büyük bina, onarılarak müze haline getirilmiş. Böylece müzeye, Suna &İnan Kıraç Kaleiçi Müzesi adı verilmiş. Müzenin giriş ücretini 30 TL olarak belirlemişler. Girişte yere döşenen desenli mozaik taşlar çok ihtişamlı görünüyordu. Binayı gezmeden önce , giriş kapısında Antalya evleri hakkında verilen kısa bilgileri, okuyoruz.
Burada yan yana duran iki tane iki katlı eski Antalya ahşap evleri var. Bu binalardan birisi, müze olarak sergileniyor. Diğer bina ise, Aya Yorgi Kilisesi olarak geçiyor. Biz ilk olarak girişte, sağ tarafta kahverengi ahşap merdivenlerden çıkarak müze alanını gezmeye başlıyoruz. Ayrıca girişte kare taş üstünde bulunan eski kuyu görünümlü yapıyı da göstermek istiyorum.
Yukarı kata çıktığımda, duvarlarda Antalya'nın geçmiş tarihini yansıtan özel, bazı resimler ve eskiden basında yer alan Antalya haberlerini göstermeye çalışmışlar. Bunların arasında, Türkiye Kurucumuz Atatürk'ün Antalya'ya gelişi ve eskiden Haçlı Ordusunun Antalya sokaklarında yer aldığına dair yazılar yazıldığını görüyorum.
Yazımın başında sizlere, bir milleti ayakta tutan en önemli unsurlardan biri olan geleneklerimiz olduğunu söyledim. İşte o geleneklerden birisi de, kız isteme ve Kahve ikramıdır. Eskiden görücü usulü olarak evlenen çok insan vardı. Çok eski dönemlerde, evliliğe ilk adımını atan çiftler, birbirlerini, kız isteme merasiminde görürlerdi. Kız istemede, gelin ve ailesi, damat adayı ve ailesine, Türk kültürünün geleneksel misafirperverliğini göstererek, kahve ikram ederdi. Günümüzde hala bu geleneğin devam ediyor olması bile, Türk milleti adına gurur verici bir olaydır. Müze de bu geleneği yansıtan eski ev ortamı, eski Türk evlerinin içi ve kullanılan araç ve gereçler o dönemlere ait olan kadın kıyafetlerle cansız mankenler tarafından gösterilmeye çalışılmış.
Kına gecesinde kadınlar, Türk örf ve adetlerine göre, kültürümüze uygun şekilde giyinirler. Bu kıyafetler genelde el işlemeli olup, parlak ve canlı renklerden oluşur. Bu tür gecelerde damat, takım elbise, gelin ise, şalvarlı renkli etek görünümde kıyafetler giyer. Bu kıyafet gelinin ayak bileklerine kadar uzanır. Gelinin kafasına kırmızı tülbent geçirilir. Elinin avuçlarına kına yapılır. Kına yapılırken, o sırada gelinin arkadaşları ağıtlar söyler. Kınanın yuvarlak metal tepsi içerisinde üzerine yanan mumlar koyulur. Gelinin arkadaşı bu tepsiyi, etrafında döndürür. Bu yapılan işlem Türk geleneklerinde bir adet haline gelmiştir. Müzedeki odalardan birinde bu geleneği yaşatmaya çalışmışlar. Kadın kıyafetleri ve ortamın birebir yansıtılmaya çalışılması gayet başarılı görünüyordu.
Buradaki binayı, gezdikten sonra, yan tarafında bulunan, Aya Yorgi Kilisesine doğru yöneliyoruz. Diğer binaya, desenli mozaik taşlardan ve aralarına yeşil çimenler yerleştirilmiş benekli taşların üzerine basarak, geçiyoruz. Bu arada binanın çevresini yemyeşil bitkilerle ve güzel görünümlü büyük saksı çiçekleriyle süslemişler.
Kilise, iki katlı eski taşlardan kullanılan dikdörtgen şeklinde planlanmış bir yapıdadır. Binanın duvarlarında, demir parmaklıklarla çevrili, kısa kemer şeklinde birden fazla penceresi vardır. Binanın iki giriş kapısı bulunuyor. Dışarıdaki oval taştan dar merdivenle üst kata çıkılıyor. Alt katın giriş kapısı, tıpkı bir kalenin korunaklı kapısını andırıyor. Alt katta hayvanlar ve paralar ile ilgili bilgilere yer verilmiş.
Kilisenin alt katında, paraların üstünde kullanılan hayvan figürlerinin ne anlama geldikleriyle ilgili bilgileri birazda inanca dayalı olarak görsel şeklinde sergilemişler. Bir kaç tanesini okuyalım.
Benim en çok merak ettiğim hayvanlardan başlayalım. Bu hayvanlar hakkında bilmediğiniz detayları okuyalım. Sonra paranın üzerinde neden kullandıklarını öğrenelim. Filden başlıyorum.
FİL
Filler, Sahra Altı Afrika ile Güney ve Güneydoğu Asya'da yaşıyorlarmış. Karada yaşayan en büyük hayvanlardan biridir. Vahşi hayatta 70 yıla kadar yaşayabilmektedirler. Burası çok ilginç geldi bana; insanların duyamayacakları kadar düşük frekanslı sesler ve ritmik dalgalarla uzak mesafeden iletişim kurabildikleri bilindiği yazıyordu.
Bir de filin para üzerindeki hikayesine göz atalım. Büyük İskender, günümüzde Pakistan'ın doğusunda kalan Pencap Eyaleti sınırları içindeki, Hydaspes Irmağı yakınında yapılan savaşta Hint Kralı Poros'u yenilgiye uğratmış. Bu zaferin anısına basılan madalyon tarzındaki sikkenin ön yüzünde Bukephalos adlı atının sırtındaki İskender'in fil üzerindeki Hint kralına saldırması resmedilmiş.
Aslan
Ormanların kralı olarak gördüğümüz ve benim de burcum olan Aslana bakalım. Aslan, hem demir parada hem de kağıt parada en çok kullanılan hayvanlardan biri olduğunu düşünüyorum. Belki de gücü temsil ettiği içindir. Açıklamalarda; Lydia Krallığı, elektron sikke, ön yüz Kral Alyattes Dönemi, MÖ yaklaşık, 600 Aslan başı sağa; alnının aşağısında güneşi simgeleyen yıldız rozet motifi olduğundan bahsediyor. Bir de Tanzanya medeniyetin aslanlara gösterdiği saygıyı da şu ifadelerle anlatmışlar. Tanzanya, 2000 Şilin ön yüz 2009 Günümüzde yaklaşık 15.000 Afrika aslanının yaşadığı tahmin ediliyormuş. Bu aslanların yarısına ev sahipliği yapan Tanzanya, paralarında aslan figürünü gururla kullanıyorlarmış.
Yengeç
Son hayvan olarak, bazı sahil kenarlarında kumsala yapışan kayalıkların arasında gördüğüm ve biraz irkildiğim yengeç canlısından bahsedelim. Yengeçler, bütün okyanus ve denizlerde yaşadıkları gibi, tatlı sularda da yaşayan canlılardır. Küçük türlerinin yaşam süreleri, 3 ve 4 yılı kapsarken, Japon örümcek yengeci olarak adlandırılan canlıların ise yaşam ömürleri, 100 yıla kadar dayanmaktadır.
Bir de yengeci hangi medeniyetler paralarında bu figürü kullanmış ona bakalım. Faroe Adaları 500 kron kağıt parasında ön yüzünde kullanıldığını gösteriyorlar. 2011 Aslen Avrupa ve Kuzey Afrika'nın Atlantik Okyanus kıyıları kökenli olan sahil yengeci günümüzde Dünya'nın en zararlı 100 istilacı türlerinden biri olduğunu da öğreniyoruz.
Buradaki diğer görsellerde, hangi medeniyetlerin, kullandıkları paralarda hangi tür hayvanları sembol olarak temsil ettiklerini sizlere gösterip, bu kattan ayrılıyorum. Yuvarlak oval merdivenlerden yapılan giriş kapısından ikinci kata doğru çıkıyorum.
Kilisenin üst katına çıktığımda, eski Antalya'nın yerli halkının ve esnafın resimlerini bir tabloda sergilemişler. Üst katın zemini kahverengi ahşap zeminden yapılmış. Odanın sadece giriş kısmı sergi alanı olarak kullanılmış. Diğer açık olan kısmı ahşap uzun buçuklu şeritlerle kapatmaya çalışmışlar. Buradan alt katı görebiliyoruz. Bu katta eskiden yapılan mesleklerin nostaljik görüntüleri, ve bu işi yapan kişilerin de o dönemlere ait çalışma biçimi ve giydiği elbiseler gösterilmeye çalışılmış. Üst kattan, kilisenin alt odası, kuşbakışı görünüşüne de muazzam görünüyor.
Şimdi eskiden Antalya'da merkezde, sokak aralarında ya da cami köşelerinde esnaflık yapan ve o dönemlerdeki zanaatkarların kendilerini nasıl gösterdiklerini inceleyelim. Bunların arasında, kilimci, simitçi, bileyci, yoğurtçu ve hatta kısmetçi bile var.
Sokak berberini görünce, eskiden yaşadığım bir anı aklıma geldi. Beni ve kardeşlerimi ortaokul yıllarına kadar, babam evde salonun ortasına tıraş ederdi. O tıraş saatlerce sürerdi. Çok sıkılırdım. Babam çok titiz olduğu için, en ince ayrıntısına kadar bakarak, güzel bir tıraş yapmak isterdi. Hatta o saatleri tekrardan yaşamamak için saçımın hiç uzamamasını isterdim. Aşağıdaki resimde tıraş olanın yüz ifadesine bakınca, o yıllardaki halimi görür gibi oldum. 😊
En renkli ve en masum görüntüleriyle, Türk gelenek ve göreneklerin ruhunu ve anısını yaşatan bu güzel müzeden ayrılma vakti gelmişti. Çıkışta ziyarete gelen kişilerden duygularını yazmaları için bir anı defteri köşesi oluşturmuşlar. Bende burada müzenin bana yansıttığı duyguları kaleme dökerek, müzeden ayrıldım.