The Sky and The Sea / Gökyüzü ve Deniz (Eng-Tr)

Hellooo everyone!

Lately I feel more energetic and happy than I have in the last 2 years or even longer than that. Good enough to go for a walk by myself and good enough to take great photos.

I have always lived by the water all my life. We moved a lot because of my father's profession. We were very close to the Caspian Sea in Azerbaijan, along with changing provinces within Turkey.

In my previous Silivri Beach post, I mentioned how close I was to the waterside. And since my walk this time was early in the morning, I did not have the problem of people appearing in my photos like last time.

Actually, I was still unsure about doing this post in this community, but after carefully reading the rules and description of this sweet community, I realised that I was looking at a wonderful community, and after reminding myself how wonderful the people in #Hive are, I said to myself, "Why don't I try?" after remembering that at least if I do something wrong, I will be warned in a polite way.

Personally, I believe that photographs immortalise moments, but I also have a thought that outweighs this in my brain. Yes, moments are immortalised, memories are collected, but thoughts, the thoughts you have in your mind while immortalising that moment are not immortalised. It's definitely not like looking at the full or empty side of the glass. In this case, I would like to make a quote from Avatar; "Filling a glass that is already full." I find this situation quite similar to the sentence.

Yes, we immortalise moments and memories, and they become our life experience. Sometimes we can overflow because some situations and life conditions are too much for us, but in these overflowing situations, I personally cannot even think of taking a photo or having my photo taken, so I think that the glass we are trying to fill becomes an even bigger glass with these experiences. Therefore, the glass does not overflow.

In my opinion, it is not a matter of debate that we are more experienced and more knowledgeable. But if we use these experiences and knowledge to find ourselves below and/or pull ourselves down, this becomes a completely different issue.

I must say that in this photograph, in which there is almost no waves, I find the stillness in my personality lately. Both me and my psychologist can easily say that I am an extrovert but at the same time an introverted depressive. But recently, with the arrival of someone in my life, this negativity has added so many beautiful things to my negativity that I have become a calm sea.

I can no longer take my anger towards the past and use it from the stairs of my life because my rose-coloured glasses prevent me from going up and down the stairs. Time will show whether this is a good thing or a bad thing. I can only say easily that I know the value of the happiness I have now and try to enjoy it.

I think it's time for one of my next passions. I should mention that I love the sky as well as the sea. Especially sunrises and sunsets. The colours that the sky accepts, the harmony that these colours add to the clouds and many more.

In these two photos, I couldn't decide which one I liked more, so I'm adding them both. I hope you can understand why I couldn't decide.

I am definitely not a professional photographer and I am just a person who tries to take photos with a phone in hand, especially with the information I have seen on social media and remember what I have seen. I liked the reflection created by the sun so much that I cannot describe it to you. Of course, technically there are methods to achieve this, but it is a blessing for a non-professional like me.

Here, with the reflection, this sweet bird attracted my attention. I am not particularly interested in birds, but as an animal lover, unless they definitely try to eat me 😂 I am not someone who runs away from animals, even the possibility of trying to love and touch them is many times more than the possibility of staying away.

For now, here is the last photo I want to share with you, which is a view of the Silivri coast.

I think the reason is more or less obvious. A photo frame that hosts both the beauty of the sky and the sea. I honestly can't think that I would want anything more.

That's it for me this time. Of course, I have a lot of novices that I want to share, but I think that's enough for now.

Take care of yourself and please remember;

You are the only one of you.

Merhabaaa!

Son zamanlarda kendimi son 2 yılda olmadığı hatta ondan da uzun süredir olmadığı kadar enerjik ve mutlu hissediyorum. Tek başıma yürüyüş yapabilecek kadar iyi ve harika fotoğraflar çekebilecek kadar iyi.

Bütün hayatım boyunca hep su kenarında yaşadım. Babamın mesleği yüzünden çok fazla taşındık. Türkiye içerisinde il değiştirmek ile birlikte farklı olarak Azerbaycan'da Hazar Denizi'nin çok yakınındaydık.

Daha önce ki Silivri Sahili postumda su kenarına ne kadar yakın olduğumdan bahsetmiştim. Ve bu seferki yürüyüşüm sabahın erken saatlerinde olduğu için geçen seferki gibi insanların fotoğraflarımda çıkması sorunum olmadı.

Aslında hâlâ bu toplulukta bu paylaşımı yapma konusunda emin değildim fakat bu tatlı topluluğun kurallarını ve açıklamasını dikkatli bir şekilde okuduktan sonra harika bir topluluğu incelediğimi anladım ve #Hive'daki insanların ne kadar harika olduğunu da kendimi hatırlattıktan sonra, en azından yanlış bir şey yapsam bile nazik bir dille uyarılacağımı hatırladıktan sonra, "Neden denemiyorum?" dedim kendime.

Şahsen fotoğrafların anları ölümsüzleştirdiğine inanırım ama bundan daha ağır basan bir düşüncem de var beynimin içinde. Evet anlar, ölümsüzleşir anılar birikir ama fikirler, o anı ölümsüzleştirirken aklınızda olan fikirler ölümsüzleşmez. Bardağın dolu veya boş tarafından bakmak gibi değil demek istediğim kesinlikle. Avatar'dan bir alıntı yapmak isterim bu durumda; "Zaten dolu olan bir bardağı doldurmak." cümlesine oldukça benzer buluyorum bu durumu.

Evet, anları ve anıları ölümsüzleştiriyoruz, ve bunlar bizim hayat tecrübemiz hâline geliyorlar. Bazen bazı durumların, hayat şartlarının bize fazla gelmesi ile taşabiliriz fakat bu taşma durumlarında şahsen benim fotoğraf çekmek, benim fotoğrafımın çekilmesi gibi durumları düşünemiyorum bile bu yüzden de doldurmaya çalıştığımız bardağın bu tecrübelerle daha da büyük bir bardak hâline geldiğini düşünüyorum. Bu yüzden de bardak taşmıyor.

Daha tecrübeli, daha bilgili olduğumuz tartışma konusu değildir benim fikrimce. Ama bu tecrübeleri ve bilgileri kendimizi aşağıda bulmak ve/veya aşağı çekmek için kullanırsak bu apayrı bir konu hâline gelir.

Neredeyse hiç dalga olmayan bu fotoğrafta son zamanlardaki kişiliğimde olan durgunluğu bulduğumu söylemeliyim. Normal bir zamanda dışa dönük ama aynı zamanda içine kapanık bir depresif olduğumu hem ben hem de psikoloğum çok rahat bir şekilde söyleyebiliyoruz. Fakat son zamanlarda hayatıma birinin girmesi ile bu negatifliğime o kadar güzel şeyler kattı ki ben durgun bir deniz oluverdim.

Artık geçmişte kalmışlara olan sinirimi hayatımın merdivenlerinin basamaklarından alıp kullanamıyorum çünkü pembe gözlüklerim beni merdivenleri inip çıkmaktan alıkoyuyor. Bu iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi elbet zaman gösterecektir. Sadece şimdilerde elimdeki mutluluğun değerini bilip tadını çıkarmaya çalıştığımı çok rahat bir şekilde söyleyebilirim.

Sıra bir sonraki sevdalarımdan birisine geldi sanırım. Denizin yanında gökyüzünü de çok sevdiğimi belirtmeliyim. Özellikle gün doğumu ve batımlarını. Gökyüzünün bünyesine kabul ettiği renkler, bu renklerin bulutlara kattığı ahenk ve daha nicesi.

Bu iki fotoğrafta açıkçası hangisini daha çok beğendiğime karar veremediğim için ikisini de ekliyorum. Umarım neden karar veremediğimi anlarsınız.

Kesinlikle profesyonel bir fotoğrafçı değilim ve sadece elimdeki bir telefonla, özellikle sosyal medya üzerinde gördüğüm ve gördüklerimi de hatırladığım bilgiler ile elimden geleni yaparak fotoğraf çekmeye çalışan birisiyim. Güneşin yarattığı yansıma o kadar hoşuma gitti ki size anlatamam. Tabii ki teknik olarak bunu elde edebileceğiniz yöntemler elbet vardır fakat benim gibi profesyonel olmayan birisi için bir nimet.

Burada ise yansıma ile birlikte bu tatlı kuş oldukça ilgimi çekti. Özellikle kuşlara olan bir ilgim yok fakat bir hayvansever olarak kesinlikle beni yemeye çalışmadıkları sürece 😂 hayvanlardan kaçan birisi değilim hatta sevmeye, dokunmaya çalışma ihtimalim uzak durma ihtimalimden katlarca fazla.

Şimdilik sizinle paylaşmak istediğim son fotoğraf olan ve yine Silivri sahiline ait bir manzara olan fotoğrafa gelecek olursak.

Sebebi az çok belli oluyordur diye düşünüyorum açıkçası. Hem gökyüzüne hem de denizin güzelliğine ev sahipliği yapa bir fotoğraf karesi. Daha fazla bir şey isteyeceğimi düşünemiyorum açıkçası.

Bu seferlik benden bu kadar. Tabii ki paylaşmak istediğim çok fazla acemiliğim var fakat şimdilik bu kadar yeter gibi geliyor.

Kendinize dikkat edin ve lütfen unutmayın;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.