Nag-aalala ako na baka mawala ang trabaho ko sa AI.
Matagal ko nang pinaghirapan ang aking trabaho, at magaling ako dito. Pero simula nang dumarami ang kahusayan ng AI, nagsisimula akong mag-alala na baka ako ay mapalitan nito.
Ang AI ay patuloy na lumalakas ang kakayahan, at ito ay ginagamit na para sa pag-automate ng maraming trabaho. Hindi ako sigurado kung ligtas ang trabaho ko mula sa AI, at nagsisimulang magkaroon ng pag-aalala tungkol sa hinaharap.
Hindi lang ako ang nag-aalala tungkol dito. Milyun-milyong tao sa buong mundo ay nahaharap sa parehong banta. Ang AI ay mabilis na nag-a-automate ng mga trabaho, at ito ay magiging mas malala pa.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung mawala ang trabaho ko sa AI. Maaring subukan kong humanap ng ibang trabaho, pero hindi madali ang humanap ng trabaho sa kasalukuyang ekonomiya. Maari rin akong mag-training para sa ibang karera, pero wala akong sapat na pera o oras para dito.
Hindi ako sumusuko sa pag-asa, bagaman. Patuloy akong mag-aaral at magbabago, at ako'y maghahanap ng paraan para makasabay sa pagbabago ng mundo. Alam ko na hindi lang ako ang nahaharap sa hamong ito, at alam kong malalampasan natin ito nang sama-sama.
Kailangan nating simulan ang pag-iisip kung paano tayo maghahanda sa kinabukasan ng trabaho. Kailangan nating mag-invest sa edukasyon at pagsasanay, at lumikha ng mga bagong trabaho na hindi madaling ma-automate. Dapat ding tiyakin na may patas na pagkakataon para sa lahat, anuman ang kanilang pinanggalingan.
Ang kinabukasan ng trabaho ay hindi tiyak, pero hindi natin ito kailangang gawing madilim. Kung tayo ay magtutulungan, maaari tayong makabuo ng isang kinabukasang masagana at pantay para sa lahat.
Hindi ko alam kung ano ang maghihintay para sa akin sa hinaharap, pero hindi ako susuko nang walang laban. Patuloy akong mag-aaral at magbabago, at ako'y maghahanap ng paraan para magtagumpay sa bagong mundo ng trabaho.