Ilunpetan zehar, zeruan lainoak, euria bezalakoa dirudi. Ezinezkoa izan zen mahaiaren kezkarik ez ikusteko sekula ez zen kafetegian jateko ohiturarik, Avanti deitzen nuen,
Avanti.
Esadazu
Bi Bose-k ekarri dit kafe-kopa.
Pixka bat egin ondoren, Avanti bi kikarak kafea hartu zuten eta ondoan eseri zen. Jarri kopa eskuan eta jarri beste kopa eskuan. Esan nuen,
Eman bi.
Galdetu ninduen bi kopa neska behartu bat bezala, nire eskuan,
Ez dut jaten?
Kopa bat mantendu nuen nire ondoan galdetu nion,
Jakina jan. Zergatik ez jan? Kafea bi kategoria desberdinetan jatea komeniko litzateke. Baina kopa bera duten bi katiluetak partekatzen baditugu, sagarrari eman nizkion eta niri eman eta behin sagar bat eman zidan. Ez da erromantikoa? Esaten da maitasuna sakonki partekatzen dela.
Avanti oso pozik zegoen. Ideia interesgarria entzuten ez balitz bezala.
Euria euritsuen denboralditik kanpo hasi zen. Argiaren airea, gorputzak hotza sentitu zuen. Kafea partekatzen ari gara. Avanti nire sorbaldan istorioa mantentzen eta istorioak egiten ari da. Asko hitz egin zuen. Jakina, zalantzarik gabe, bere ahotsa hain ona eta gozoa den zerbait gehiago hitz egiteko eskubidea da. Kafe-kopa amaitu ondoren, abantirako eskua ukituko dut. Minutu batean, Avanti esnatu zen lotan. Ez dut jan kafea bakarrik. Kopako beste kopa kafe batean mantendu zen