အပိုင္း (၁၈)
စာေမးပြဲေတြ ေျဖၿပီးတဲ့အခ်ိန္ မွာေတာ့ field ဆင္းဖို႔ပဲက်န္ေတာ့တာကိုး။ စာေမးပြဲမေအာင္မွာလည္းစိတ္ပူရတယ္။ ေရးသင့္ မေရးသင့္စဥ္းစားေနတာ နဲ႔ ေနာက္ဆုံးေရးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့ ကိစၥေလးတစ္ခု႐ွိေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲ မေျဖခင္ ႏွစ္လေလာက္အလိုမွာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ သုံးႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူကေတာ့ ေတာင္ငူသူေပါ့။ ႐ိုး႐ိုးယဥ္ယဥ္ေလး။ မ်က္ႏွာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မိတ္ကပ္မလိမ္းဘဲ သနပ္ခါး ေရက်ဲ ေလးသာ အျမဲလိမ္းသူေပါ့။ ေျပာရမယ္ဆို ဒီဇာတ္လမ္းက မထင္မွတ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့တာ။ တစ္ေန႔ မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေ႐ွ႕အပိုင္းေတြမွာေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာင္ငူက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ဘီယာ ေသာက္က်ရင္း စကားမ်ားၾကတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ရည္းစား႐ွိၿပီးသားေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ မ႐ွိဘူးေလ။ အဲ့ဒီ အရက္ဝိုင္းမွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိန္ေခၚတယ္ ။ ေက်ာင္းမၿပီးခင္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ကို လိုက္ျပစမ္းပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေမးတယ္။ ဘာေၾကးလဲ လို႔ ဆိုေတာ့ သူက မင္းႀကိဳက္တဲ့ေၾကးတဲ့။ OK ေကာင္းၿပီေလ ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ဘီယာတစ္ဝိုင္းေၾကး ေလာင္းၾကတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုေပးတယ္။ ဒါေပမည့္ ကြၽန္ေတာ္က သူေပးတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ ထက္ နည္းတဲ့အခ်ိန္ ယူၿပီးေတာ့ စိန္ေခၚလိုက္တယ္။
အဲ့လိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အဲ့ဒီေကာင္မေလးကို လိုက္တယ္။ က်န္တာေတြေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ ။ ေနာက္ဆုံး ကြၽန္ေတာ့္ေတာင္းတဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအတြင္းမွာ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ သို႔ေပမည့္ သူ႔ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ မခ်ဳပ္ခ်ယ္သလို ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း မခ်ဳပ္ခ်ယ္ဘူး။ စကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကိုေျပာထားတယ္။ ဘဝတစ္ေကြ႔မွာ ခဏတာ ဆုံၾကတဲ့အခါမွာ ကံအေၾကာင္းလွလို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေပမည့္ ကံအေၾကာင္းမလွလို႔ ေကြကြင္းခဲ့ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္ပါနဲ႔ ၊ ကံစီမံရာေပါ့ လို႔ ေျပာထားၿပီးသား။ ခ်စ္သူ ဘဝ မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ ႐ွိဖို႔အေရးအႀကီးဆုံးပဲ လို႔လည္း ေျပာထားတာေလ။ သူကလည္း နားလည္ပါတယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက B.Tech Second တက္တုန္းေလ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ျဖစ္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ဇာတ္လမ္း တစ္ခန္းရပ္ခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့ သူလည္း သူရဲ႕ ကံၾကမၼာက စီစဥ္ထားတဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနတယ္ ၾကားေတာ့ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ field ဆင္းတဲ့အခ်ိန္ အဆိုးဆုံးပဲ။ ေန႔တိုင္းကို ေလ်ွာက္လည္ ၊ အခ်ိန္ျဖဳန္းနဲ႔ Field ဆင္းလို႔ၿပီးပါေလေရာ။ ၿပီးေတာ့ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔ ေရာက္လာပါေရာ။ B.E တက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ Roll No က 35 ။ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က Roll No 22 ဗ်။ အဲ့ဒီေန႔က ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္တာ ။ အေပ်ာ္ဆုံး ေန႔ေတြထဲက တစ္ခုေပါ့။ ေနာက္တစ္ခု ကံကဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲဆိုရင္ BE တုန္းက အတန္းထဲမွာ 45 ေယာက္လားမသိဘူး ႐ွိတာ ။ ေအာင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က 22 ၊ ေအာင္တဲ့သူကလည္း စုစုေပါင္း 22 ေယာက္ပဲ ေအာင္တာ၊ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္ဆုံးကေန ေအာင္တာ ၊ ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္မွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးလက္မွတ္ပဲ႐ွိေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီလိုကံေကာင္းတာဗ်။
ေနာက္တစ္ခု ကံေကာင္းတာ႐ွိေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာေမးပြဲေအာင္တဲ့သူ 22 ေယာက္လုံး Qualified ပါတယ္။ Master တန္းဆက္တက္လို႔ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမည့္ မတက္ပါဘူး။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းေတြေလ်ွာက္တက္ရင္းနဲ႔ ဘြဲ႔ယူဖို႔အခ်ိန္ေရာက္လာျပန္ပါေရာ။ ပထမေတာ့ မယူေတာ့ဘူး လုပ္ထားတာ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း လာခဲ့ေတြ႔ရေအာင္ ဆိုတာနဲ႔ ယူျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔မွာလည္း ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္။ Rehersal ေန႔မွာပဲ ၿပီးၿပီးခ်င္း ဘီယာဆိုင္တန္းသြား၊ ညဖက္ျပန္ေရာက္ အိပ္၊ ေနာက္ေန႔မနက္ Final ပြဲမွာ ဘြဲ႔သြားယူ၊ ဒါပဲ။ ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက ဘယ္သူက ဘြဲ႔ဦးထုပ္ကို လာလဲသြားလဲမသိဘူး ၊ ဦးထုပ္က ႀကီးေနတယ္ဗ်ာ၊ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးေတြ အေဆာင္မွာ အားလုံးစုၾကတဲ့အခါ သူတို႔မွာက ျပင္လို႔မၿပီးေသးဘူး ကြၽန္ေတာ့မွာက ဘိုသီဖက္္သီနဲ႔ ေလ၊ အဲ့ဒါ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြကို ျပင္ေပးတဲ့သူက အျမင္မေတာ္လို႔ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပင္ေပးတာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက အရက္နံ႔ကိုမခံႏိုင္လို႔ ကမန္းကတမ္း ပဲျပင္ေပးတာ။ ေနာက္ဆုံးဘြဲ႔ယူၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ ခန္းမအျပင္မွာတင္ ဘြဲ႔ဝတ္စုံကို ခြၽတ္ခ်ၿပီး တစ္ခါတည္း အပ္ခဲ့လိုက္တယ္ ၊ နားေအးေရာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွ ေက်ာင္းေရာက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ခုဆို Gathering လုပ္ရင္ေတာင္ မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ ။ လုပ္ငန္းခြင္ေတြေရာက္ကုန္ေတာ့ စိတ္သာ႐ွိေပမည့္ မလြယ္လွဘူးေလ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ေက်ာင္းတုန္းက ေပ်ာ္စရာ ၊ေဆြးစရာ ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ အတြက္ မွတ္တိုင္တစ္ခု အမွတ္တရ တစ္ခု အေနနဲ႔သာ ထာဝရ သိမ္းထားရေတာ့မွာ ပါ.... လို႔ေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ '' တစ္သက္မွာ တစ္ခါၾကဳံ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝအဖုံဖုံ'' ဇာတ္လမ္းေလးကို နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။
.....
.....
.....
Photo credit from google image and my foacebook account
....
MSC 238
@generalpyone