ေျပာမယံုၾကံဳမွသိ - ( ၂ )
ကြၽန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားေသာက္ၿပီး ခ်ိဳင့္ေတြကို တဲေခါင္က ဝါးလံုးမွာ ခ်ိတ္ကာ ညီအကိုသံုးေယာက္သား ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း စကားစမည္ေျပာေနၾကတာဗ်...။ကြၽန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားၿပီး မဲေကာင္ကို က်န္တဲ့ထမင္းဟင္းေတြ အကုန္ေကြၽးထားတယ္ေပါ့ဗ်ာ...။မဲေကာင္ ဆိုတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာထဲသြားရင္ အျမဲလိုက္လာတဲ့ အခ်စ္ေတာ္ ေခြးႀကီးေပါ့ဗ်ာ..။မဲေကာင္းဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ အျဖဴေမြးတေခ်ာင္းမွမပါဘူးဗ်..။အဲေၾကာင့္ သူ႔ကို မဲေကာင္ လို႔နာမည္ေပးထားတာ..။သံုးေယာက္သား တဲေ႐ွ႕က မီးဖိုေလးေ႐ွ႕မွာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း...ဝုတ္..ဝုတ္...ဝုတ္...မဲေကာင္က ေျပးဆြဲမတက္ ေ႐ွ႕ကို တိုးေဟာင္လိုက္ ေနာက္ဆုပ္လိုက္နဲ႔ အတင္ထိုးထိုး ေဟာင္ေနတာဗ်...။ဟာ...ငါ့ညီေရ နဲနဲေတာ့ ပညာျပၿပီထင္တယ္...။သံုးေယက္သား ဓာတ္မီးတမ္းဆြဲကိုင္းၿပီး ထိုးၾကည့္ေတာ့...ဘာမွမေတြ႔ဘူးဗ်...။အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္တာ္လဲ တဲအေနာက္ဖက္ေတြ ေလ်ာက္ပတ္သြားၿပီး ဓာတ္မီးနဲ႔ လွည့္ပတ္ထိုးၾကည့္ေနတာဗ်..။အင္း...ေခြးေဟာင္ စရာေတာ့ ဘာမွမ႐ွိဘူး....။ေခြးကအတင္းထိုးေဟာင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အမေလး.ဘုရား.... ဘုရား....ကြၽန္ေတာ္ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထလာတယ္ဗ်..။ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အကိုေတြဆီ ခပ္သုပ္သုပ္ျပန္သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ ဝင္ထိုင္တာေပါ့ဗ်ာ...။ဟား.....သန္းထြန္းေရ မင္းညီေတာ့ ေၾကာက္ေနၿပီထင္တယ္...။ဟာ..ကိုႀကီးတို႔႐ွိလို႔ကေတာ့ ဘာလာလာမေၾကာက္ဘူး...။အမယ္...ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိေျဒၵဆယ္ေနရတာေပါ့...။အမွန္ေတာ့...ေၾကာက္တာေပါ့...။တကယ္ႀကီးကိုဗ် ဘယ္မေၾကာက္ပဲေနမလဲဗ်..။ေအးကြာ မင္းေၾကာက္တယ္ဆိုမွ...ဒီ လယ္ေဃာႀကီးအေၾကာင္း မင္းကိုေျပာျပရမလားကြ..။ဟာ...ကိုသန္းထြန္းရာ လုပ္ပါဗ်.။ေျပာျပစမ္းပါအံုး..။ေၾကာက္တာေၾကာက္တယ္ သရဲအေၾကာင္းေျပာရင္ တအားနားေထာင္းခ်င္တာဗ်..။ေအး..မင္းသိခ်င္ရင္ေျပာျပမွာေပါ့ကြ..............။
ညီအကို သံုးေယာက္သား ထင္းမီးေလးလွံုရင္း..တဲေ႐ွ႕မွာ ေရေႏြးျကမ္းေလးေသာက္ရင္း...။ဒီလိုကြ...။ဒီလယ္ေဃာႀကီးက မင္းတို႔ဘႀကီးတို႔ လက္ထက္ကတည္းက သရဲေျခာက္တာက နာမည္ႀကီးကြ...။ညပိုင္းမေျပာနဲ႔ ေန႔လည္ပိုင္းေတာင္ ဘယ္သူမွ ဒီလယ္ပြဲထဲက ျဖက္မသြားရဲၾကဘူးကြ...။ဟင္..ဟုတ္လား..။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကမ္းလို႔လဲဗ်...။ၾကမ္းတယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးကြာ...။ဒါေပမယ့္ တစိမ္းလူေတြ အကပ္မခံဘူးကြ..။ဟင္ ဟုတ္လား..။ေအးကြ...။အဲဒါနဲ႔ ကိုသန္းလြင္ကဟာ..ေနအံုး ...အခုမွအမွတ္ရတယ္ကြ..ဦေက်ာ္ဆိုင္တို႔ ႏွမ္းေတြလာခိုးတုန္းက အေျခာက္ခံရတယ္ဆိုကြ..။ေျပာစမ္းပါအံုးဟ..။ေအးကြ...။အဲဒါက ဟိုးအရင္ကပါကြာ.။အဲအခ်ိန္တုန္းက ႏွမ္းေတြကို ေတာထဲတင္ေနလွန္းထားရတာကြ...။ဒီလယ္ကြက္ႀကီးထဲမွာေပါ့...။ဦးေက်ာ္ဆိုင္တို႔က ညီအကို ႏွစ္ေယာက္သား လာခိုးတာတဲ့ကြ...။ေထာင္ထားတဲ့ႏွမ္းေတြကို သူတို႔ အိပ္ေတြထဲ ထည့္မလို႔႐ွိေသးတယ္....ဝူး..ဝူး..ဝူး..နဲ႔ အသံႀကီးၾကားလာတာတဲ့ကြ...။ေနာက္လဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေရာ..ညီေလးေရ.......ကိုႀကီးေရ.... ေျပး ေျပး...ေျပး...။ေနာက္ကေန ဆင္ေတြ ၊ျမင္းေတြကို မဲမဲလူႀကီးေတြက တက္စီးၿပီးလိုက္တာတဲ့ကြ....။ျခံဳပုတ္ႀကီးေတြဆို...ဆင္ႀကီးေတြ ေျခေထာက္ေအာက္မွာ ျပားခနဲ..ျပားခနဲ..ပဲတဲ့ေဟ...။ညီအကို ႏွစ္ေယာက္သား ေျပးခ်လာတာ ရြာအထိကိုဆိုက္ေရာတဲ့...။ဟင္ ဟုတ္လားဗ်..။ကြၽန္ေတာ္လဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ နားေထာင္ၿပီး ေ႐ွ႕ၾကည္ဇြတ္တိုးဝင္ ေနတာေပါ့ဗ်ာ...။
ေနာက္ၿပီး ႐ွိေသးတယ္ကြ......။ဟာ လုပ္ပါအံုးဟ...ေျပာစမ္းပါအံုး...။ကိုသန္းလြင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္ကေၾကာက္.... နားကေထာင္ခ်င္နဲ႔....ဆက္ေမးမိတယ္ဗ်....။ေအး ဒီအေနာက္ဖက္ရြာကေလ....အယ္....ဘယ္သူ...မိုး.......။ကိုမိုးေက်ာ္လား....ကိုသန္းလြင္ကေထာက္ေပးတာေပါ့...ဇာတ္႐ွိန္ကျမင္ေနပီေလ.........။ေအး...ေအ....မိုးေက်ာ္....မိုးေက်ာ္......။သူလဲ.....ဒီလယ္ပြဲထဲ မိုးတြင္းတုန္းက ဖား႐ိုက္လာတာေလ သရဲေျခာက္လႊတ္လိုက္တာတဲ့ကြ.....။ဟာ...ေအးက်ဳပ္လဲၾကားေတာ့ၾကားတယ္ဗ်.....။ဒါေပမဲ့ေသခ်ာမသိဘူးဗ်........။ေအး......ဒီလိုကြ......။
ကိုမိုးေက်ာ္ဆိုတာ သိတဲ့အတိုင္းပဲ ညပိုင္းဖား႐ိုက္ရင္ ေနရာအႏွံ႔အကုန္ေလ်ာက္သြားၿပီး႐ိုက္တာကြ......။သရဲေၾကာက္ဖို႔ေနေနသာသာ သရဲကေတာင္သူ႔ျပန္ေၾကာက္ရတဲ့ လူစားမ်ိဳးကြ....။ေအး....မိုးတြင္းတုန္းက...ညေနပိုင္းမိုးေလးကရြာေတာ့....ဟာ..ခုညေတာ့ ဖားေတြ ထြက္ေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး....ဖား႐ိုက္ဖို႔ သူ႔ရြာကေန ထြက္လာတာတဲ့ကြ....။သူလဲ လယ္ကန္သင္းေတြေပၚလွည္ပတ္႐ိုက္ရင္းကေန ဒီလယ္ေဃာႀကီးထဲ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာတာတဲ့ကြ.....။သူလဲ ဖား႐ိုက္ရင္း႐ိုက္ရင္းနဲ႔....အမွတ္တမဲ့.......ရီး ရီးရီး.......နဲ႔ငိုသံေတြၾကားေနရတာတဲ့ကြ....။ဟာ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ငိုသံေတြၾကားေနရတဲ့အေထာက္ေတာ့....ဟိုဘက္ရြာက လူေသတယ္ထင္ေနတာေပါ့.....။အဲဒါနဲ႔...သူေ႐ွဆက္တိုးေလေလ ငိုသံႀကီးေတြက ပိုပိုက်ယ္လာေလတဲ့ကြ.....။သူရဲ႕ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာလဲ တဲနဲ႔ ဝါးႏွစ္ျပန္ေလာက္ပဲေဝးေတာ့တာတဲ့ကြ....။အဲဒါနဲ႔ သူ႔စိတ္ထဲ နဲနဲ လန္႔တန္႔တန႔္ျဖစ္ၿပီး ဓာတ္မီးေလးခနပိတ္ၿပီး...ေဘးဘက္ေလ်ာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့......။ျပသာဒ္စဥ္ႀကီးတဲ့ကြာ.... တဲေ႐ွ႕မွာ ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္နဲ႔တဲ့ေဟ......။ေနပါအံုးအကိုရ.....တဲဆုိတာ.....ဟာ....ငါ့ညီကလည္း ဘယ္တဲ႐ွိရမွာလဲ...မင္းတို႔ေနာက္ကတဲ ေပါ့ကြ.......။ဗ်ာ........,............................။
အမေလး....ကိုႀကီးရာ တဲဆိုေတာ့ ဘယ္တဲမ်ားလဲလို႔.....။ကိုယ္အိပ္ရမဲ့တဲ ျဖစ္ေနတာကိုဗ်..........။အမေလး......ေက်ာခ်မ္းလိုက္တာ......ကိုႀကီးရာ......။ကြၽန္ေတာ့မယ္ေျၾကာက္လိုက္တာဆိုေတာ့ဗ်ာ.....ေၾကာက္လြန္းလို႔ေ႐ွ႕ၾကည္ဇြတ္တိုးေနတာ.......အလယ္မွာေမႊးထားတဲ့ မီးပံုေပၚကို ဖင္ထိုင္မိေတာ့မယ္ဗ်ာ..........။ေနအံုးကြ....မၿပီးေသးဘူး........။အဲလိုနဲ႔ သူစဥ္းစားတာေပါ့....။ဒါေတာ့ သာမန္မဟုတ္ဘူး သရဲေျခာက္တာေနရမယ္.....။ေနအံုး ေစာင့္ၾကည့္အံုးမယ္ ဆိုၿပီး ဓာတ္မီးကိုမွိတ္ၿပီး ထိုင္ၿပီး ၾကည့္ေနတာတဲ့ကြ...........။လေရာင္ေအာက္မွာ ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္နဲ့တဲ့ေဟ............။သူၾကည့္ေနတုန္း႐ွိေသး.....ခနၾကာေတာ့.....ျပသာဒ္ႀကီးက..... ယိမ္း...ယမိ္း..ယိမ္း..ယိမ္း နဲ႔ေလေပၚမွာလူ႔ခါးေလာက္ေျမႇာက္တက္ေနၿပီး.........ယိမ္းယိမ္းယိမ္းနဲ႔ သူ႔ဆီလာတာတဲ့ေဟ.....။ဟာ.....အမေလး ေၾကာက္ပါၿပီဗ်ဆိုၿပီးတခ်ိဳးတည္း ေျပးပါေလေရာတဲ့ဟ...။သူကေျပး ျပသာဒ္ႀကီးက ေနာက္ကလိုက္တဲ့ေဟ.....။ေနာက္ျပန္မၾကည့္ဘဲ ေျပးခ်လိုက္တာ....႐ိုက္ပီးသားဖားေတြလဲ ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိ.. .ပုဆိုးေတာင္အိမ္ျပန္မပါဘူးတဲ့ကြ......။ဟား.....ဟား....ဟား........။တစ္ပတ္ေလာက္ ဇီးယိုေတြႀကိဳေကြၽးေနရတယ္ဆိုပဲကြ.....။ဟား....ဟား.....ဟား......။
သရဲကေတာင္ျပန္ေၾကာက္ရပါတယ္ဆိုတဲ့ မိုးေက်ာ္....လယ္ေဃာႀကီးနဲ႔ေတြ႔မွပဲ...အမေလး.....တသြားေတာ့တယ္ တဲ့ဟ....။ငါ့လည္း ကိုမိုးေက်ာ္က ေသခ်ာေျပာျပလို႔ အေၾကာင္းစံုကိုသိရတာကြ........။
အပိုင္း (၃) ဆက္ရန္
Photo credit by google
written by htetlinaungg
Msc, 078