ထိန္းသိမ္းၾကမယ္

"ဥတုရာသီ ေတာကို မွီ၏၊ ေတာေတာင္ စိမ္းမွ စမ္းေရရ၏ "တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က စာသင္ခန္းထဲမွာ သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆို႐ိုးေလး တစ္ပုဒ္ပါ။
ေတာေတာင္ရဲ႕စိမ္းလန္း႐ွင္သန္မႈနဲ႔ သဘာဝစိမ့္စမ္းေရတို႔ အျပန္အလွန္ထိန္းေက်ာင္းမႈ ႐ွိတဲ့အေၾကာင္းေလးကို ေရးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။သစ္ပင္တစ္ပင္စိမ္းလန္းစိုျပည္ေနေစဖို႔ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာဆိုရင္ စိမ့္ေရစမ္းေရကပဲ အေထာက္အကူျဖစ္သလို စိမ့္ေရစမ္းေရေတြ ေပါေပါမ်ားမ်ား စီးေနႏိုင္ဖို႔ကလည္း ေတာေတာင္သစ္ပင္ေတြ အုပ္ဆိုင္း ႀကီးထြားေနဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ကမၻာေပၚမွာ လူသားေတြမ႐ွိပဲ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္က ႐ွင္သန္ႏိုင္ပါတယ္။ လူသားေတြကေတာ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ မ႐ွိပဲ ၊သစ္ပင္ေတြမ႐ွိပဲ ႐ွင္သန္ေနထိုင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ သစ္ပင္တစ္ပင္ ႐ွင္သန္ႀကီးထြားဖို႔ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေစာင့္ရတတ္ေပမဲ့ လူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ဘဝ အဆံုးသတ္သြားဖို႔ကေတာ့ နာရီပိုင္း စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ပဲ ၾကာတတ္ပါတယ္။

အခုေခတ္ဆို တစ္ကမၻာလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔တြက္ၾကည့္တဲ့အခါ လူသားေတ္ိေၾကာင့္ သစ္ေတာပ်က္စီးမႈႏႈန္းဟာ တစ္မိနစ္တိုင္းမွာ ပွ်မ္းမွ် ဧက ၅၀ ေလာက္ ပ်က္စီးေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဘယေလာက္ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတဲ့ အတိုင္းအတာလဲ။
က်ေနာ္တို႔လူသားေတြ အသက္႐ွင္ေနထိုင္ဖို႔ အနည္းဆံုး က်ေနာ္တို႔နားလည္ထားသလို သစ္ပင္တစ္ပင္ကေန ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ကို စုတ္ယူတယ္။ က်ေနာ္တို႔လူသားေတြအတြက္လိုအပ္တဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ထုတ္ေပးတယ္။ အဲ့လို လူသားေတြရဲ႕အသက္႐ွင္မႈကို ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြကို သတ္လိုက္ၿပီး လူသားေတြက ကိုယ္အသက္ကို ႏုတ္ယူေနၾကသလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။
အထူးသျဖင့္ ကမၻာမွာ သယံဇာတထြက္႐ွိမႈ မ်ားျပားၿပီး ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံစာရင္းဝင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ မွတ္မိသေလာက္ သစ္ေတာေတြ သစ္ပင္ေတြက ဒီ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေလာက္အတြင္းမွာကို အေတာ္ႀကီး ကုန္စင္ေျပာင္းလဲလာေနပါၿပီ။ ေတာင္ေတြဆို ကတံုးေတြျဖစ္လာတယ္။ တခ်ိဳ႕ သစ္ထုတ္ယူရခက္တဲ့ ေနရာေတြမွာေလာက္သာ အပင္ႀကီး တခ်ိဳ႕ကိုပဲျမင္ရေတာ့တဲ့အထိ ေတာေတြ ေတာင္ေတြက ကြက္က်ားဆန္လာေနပါၿပီ။ ဖားကန္႔လို ေနရာမွာလည္း ဘယ္လို သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္းမွ ေဟာေျပာလို႔ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..။ တခ်ိဳ႕ သစ္ထုတ္လုပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ သစ္ပင္ထိန္းသိမ္းမႈအေၾကာင္း သြားေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ေခါင္းတစ္လံုးပဲ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးခံလိုက္ရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္င့္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ လူတစ္ေယာက္ဟာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ထက္ ကိုယ့္ဝမ္းေရးသည္သာ ကိုယ့္ျပႆနာ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
အိနၵိယကၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟတၱမဂနၶီေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္း႐ွိပါတယ္။
"လူ႔လိုအပ္ခ်က္အတြက္ကမၻာႀကီးမွာအလံုအေလာက္႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ေလာဘအတြက္ေတာ့မ႐ွိဘူး " တဲ့။
က်ေနာ္တို႔႐ွင္သန္ေနထိုင္လို႔ရတဲ့ အသက္႐ွင္ဖို႔အတြက္သက္သက္ဆို ေရ.ေျမ.ေလ.ေန.အစားအေသာက္.အဲ့ဒါေတြအားလံုးကို ကမၻာႀကီးကေန အလံုအေလာက္ရ႐ွိႏိုင္ပါတယ္..ဒါေပမဲ့ လူ႔ေလာဘေတြ ခ်မ္းသာမႈေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္လိုလံုေလာက္ပါ့မလဲ..လူဆိုတာ ရေလလိုေလအမ်ိဳးေတြ မဟုတ္လား....