တစ္ေန႕အေမဘုန္းျကီးေက်ာင္းကို ေရာက္လာခဲ႕သည္။အေအးဗူးနဲ႕မုန္႕ထုပ္ေလးလက္မွာဆြဲ သားကိုရင္ကိုလာေတြ႕တာတဲ႕ က်ြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ဒါေပမဲ႕ အေမက ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္နဲ႕ အေမ့ကိုေတြ႕ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ အေမ့နားသြားေတာ့"အေမကအနားသိပ္မကပ္နဲ႕ အေမတီဗီေရာဂါ ျဖစ္ေနတာ သားကိုရင္ကိုကူးမယ္"ဟုေျပာေလသည္။
အေမကပါလာေသာ မုန္႕ေလးျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းကိုကန္ေတာ့ရွာသည္။ "အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အရက္ျပတ္သြားပါျပီ…အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတြဆပ္လို႕ မကုန္ပါဘူး"ဟုဆိုျပီး မ်က္ရည္ဝဲေနေလ၏။အေမ့ျပန္သြားေတာ့အေမ႕ေက်ာကုန္းေလးကို ေက်ာင္းထိပ္က လွမ္းျကည့္ရင္း က်ြန္ေတာ္မ်က္ရည္ဝဲမိသည္။က်ြန္ေတာ္ အေမ့ပံုစံေလး မ်က္လံုးထဲျပန္ျမင္ရင္း အေမဘယ္လိုေနလဲ၊ အေမပိုက္ဆံဘယ္လိုရွာေနလဲ၊ အေမတစ္ေယာက္ထဲအဆင္ေျပရဲ႕လား၊ အေမက်ြန္ေတာ္ကိုသတိရျပီးငိုေနမလား ၊ အေတြးျဖင့္ ထိုည အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႕ပါ။
မနက္ေရာက္ေတာ့"ဘုန္းဘုန္းဘုရား တပည့္ေတာ္ လူထြက္ျပီး အေမ့ကို ပိုက္ဆံရွာေပးခ်င္ပါတယ္ဘုရား"ဟုေလ်ွာက္တင္မိသည္။
"ကိုရင္ မင္းအသက္ကငယ္ငယ္ေလးရိွေသးတယ္၊ မင္းလူထြက္ျပီး ပိုက္ဆံဘယ္လိုရွာမလဲ၊ မင္းအိမ္ျပန္သြားရင္ မင္းအေမပိုျပီးဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္၊ အဲ့ဒီေတာ ့မင္းဒီမွာပဲဆက္ေနပါ"
"ဘုန္းဘုန္းဘုရား အဲ့ဒါဆိုရင္လည္း တပည့္ေတာ္ အလွဴခံလို႕ရတဲ႕ပိုက္ဆံေလးေတြ အေမ့ကိုေပးခ်င္တယ္"
"ရေတာ့ေပါ့ကြ၊ ဒို႕ဘုရားေတာင္မွ မိဘကိုလုပ္ေက်ြးတာကို သာဓုေခၚၿပီးေခ်းမြမ္းခဲ့တာပဲကြ၊ ခြင့္ျပဳပါတယ္၊ အခုေလာေလာဆယ္ စာကိုသာႀကိဳးစားပါ"ဟုမိန္႔ေလသည္။
က်ြန္ေတာ္ ဆြမ္းခံျကြတိုင္း ေရွ႕ကေနတက္တက္ျကြျကြ ေရာက္ခဲ႕ေလၿပီ။ပိုက္ဆံေလးမ်ားေလာင္းလွဴၾကလ်င္ ခါးပန္ဆီးႀကိဳးထဲမွ အိပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္၊ေက်ာင္းျပန္ေရာက္လ်င္ ဘုန္းဘုန္းထံတြင္ အပ္ျပီးစုထားေလသည္။ဤသို႔ျဖင့္ ရက္မွ လသို႕ေရာက္ေလျပီ။ဘုန္းဘုန္းထံတြင္ စုထားေသာ ပိုက္ဆံေလးမ်ားလည္း တိုးပြားလာေလသည္။တစ္ရက္တြင္ က်ြန္ေတာ္ စုထားေသာပိုက္ဆံေလးမ်ားကို ဘုန္းဘုန္းကထုတ္ေပးေလသည္။စုထားေသာ ပိုက္ဆံေလးမ်ားကို ျကည့္ကာ က်ြန္ေတာ္ ္အရမ္းေပ်ာ္ေလသည္။ ဘုန္ဘုန္းက"ကိုရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ ဒါေပမယ့္ ညေနက်ရင္ ေက်ာင္းကိုအေရာက္ျပန္လာခဲ႕"ဟုမိန္႔ေလသည္။
က်ြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံေလးမ်ားကိုင္ကာ အေမ့အိမ္သို႕ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ အျပန္လမ္းခရီးသည္ ပိုျပီးေဝးေနသည္ဟုထင္မိသည္။အေမ့ကိုျမန္ျမန္ေတြ႕ခ်င္လွျပီ။လက္ထဲမွ စုထားတဲ႕ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ေလးကိုလဲအေမ့ကို ေပးခ်င္လွျပီ။အေမ့အိမ္ေလးကို လွမ္း၍ျမင္ေနရျပီ။အိမ္ကေလးကေတာ့ က်ြန္ေတာ္သြားတုန္းကလို အဝါးထရံကာ ယိုင္လုလုအိမ္ကေလးပင္။အိမ္ေပါက္ေရာက္ေသာအခါ"အေမ"ဟုေအာ္ကာ အိမ္ထဲအေျပးဝင္မိသည္။ အိမ္ထဲတြင္အေမမရိွ။ ေဘးအိမ္သို႕အေျပးကေလးသြားကာ"ဒကာမျကီး ကိုရင့္အေမ့ေရာ"ဟု ေမးမိသည္။အေမ ေစ်းေရာင္းသြားေရာင္းေႀကာင္း ခဏေနျပန္လာေတာ့မွာျဖစ္ေႀကာင္း သိရေလသည္။ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ေပါက္မွ အေမျပန္အလာကို ေစာင့္ေနမိသည္။ခဏအျကာတြင္ အေမေစ်းဗန္းကေလး ရြက္ျပီးျပန္လာသည္။အေမ့မ်က္နွာပင္ပန္းလို႕ထင္ပါရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ေနသည္။အေမ့လို႕ေအာ္ေခါလိုက္သည္ အေမ့မ်က္နွာေလးျပံဳးျပီး အေျပးကေလးအိမ္ထဲဝင္လာသည္။
"သားကိုရင္ ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ"
"မျကာေသးဘူးအေမ ခုဏကပဲ…က်ြန္ေတာ္အေမ့ကိုေတြ႕ခ်င္လို႕ ဘုန္းဘုန္းဆီက ခြင့္ေတာင္းလာတာ…ညေနမွျပန္ရမွာအေမ…ျပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္ အေမ့ကိုေပးစရာေလးရိွလို႕"ဟုေျပာကာ က်ြန္ေတာ့္ ခါးပန္းစည္းႀကိဳးထဲထည့္ထားေသာ ပိုက္ဆံမ်ားထုတ္ကာ "အေမ့ေဆးဖိုးထဲထည့္ျပီးသံုးေပးပါ"ဆိုျပီး အေမ့လက္ထဲထည့္လိုက္သည္။ အေမက ပိုက္ဆံကေလး ျကည့္ကာမ်က္ရည္မ်ားက်လာသည္။
"အေမ မသံုးရက္ပါဘူးသားရယ္ ျပန္ယူသြားပါ"
"မဟုတ္ဘူးအေမ က်ြန္ေတာ္ကုသိုလ္ရခ်င္လို႕ပါ…အေမ့အတြက္တစ္ခုခု ျပန္လုပ္ေပးခ်င္လို႕ပါ"
အေမက က်ြန္ေတာ့္ကို ဖက္ျပီးငိုေလသည္။က်ြန္ေတာ္တို႕ဘဝက အေမတစ္ခုသားတစ္ခုမို႕ အေမအရက္သမားမကလို႕ အေမဘာျဖစ္ျဖစ္ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့အေမ့ကိုခ်စ္သည္။က်ြန္ေတာ့္အတြက္က အေမကအေမပဲမို႕ အေမဘာျဖစ္ျဖစ္ က်ြန္ေတာ္အတြက္ကေတာ့ တန္ဖိုးအရိွဆံုးပင္။ခ်စ္တယ္အေမ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အေမ။
ညေနေရာက္ေတာ့ ဘုန္းျကီးေက်ာင္းသို႕တက္ျကြေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ျပန္ခဲ႕သည္။ေန႕ရက္မ်ားစြာကေတာ့က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေရႊေရာင္ေတာက္ပေသာေန႕ ရက္မ်ားျဖစ္လာပါေပေတာ့မယ္။
MSC-224
Photo credit google