ေတာလမ္းတစ္ေနရာမွာ က်ြန္ေတာ္မားမားမတ္မတ္ၾကီး တည္ရိွေနတယ္။က်ြန္ေတာ္ဟာ အကိုင္း,အခက္,အလက္,အရြက္,အသီးေတြနဲ႕ ေဝဆာျဖစ္ထြန္းေနတဲဲ့ သရက္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေပါ့။လူေတြက က်ြန္ေတာ့္ေအာက္က ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကတယ္။က်ြန္ေတာ့္ေဘးက ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကတယ္။တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ႔ က်ြန္ေတာ့္ကိုမွီျပီး က်ြန္ေတာ့္နားမွာ ခိုနားတတ္ၾကတယ္။က်ြန္ေတာ္ကလည္း က်ြန္ေတာ့္နားမွာ ခိုနားတဲ႕သူေတြကို ဝန္ေဆာင္မႈႈ႕ေကာင္းေကာင္းေပးပါတယ္။က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႕တဲဲ႕ အကိုင္း,အခက္,အလက္,အရြက္ေတြနဲ႕ ခိုနားတဲ႕သူေတြကို ေနပူဒဏ္မခံရေအာင္,အပန္းေျပေအာင္ အုပ္မိုး ကာကြယ္ေပးတတ္ပါတယ္။
ဒါတင္မက က်ြန္ေတာ္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ လာေရာက္ခိုနားသူမ်ားကို က်ြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွ ျဖစ္ထြန္းလာတဲဲ႕ အသီးမ်ားကို ေျခြခ်ျပီး ေက်ြးေမြးေလ႕ရိွပါေသးတယ္။ကံေကာင္းတဲ႕လူတစ္ခ်ိဳ႔ဟာ က်ြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ ခိုနားခြင့္ရရုံမက က်ြန္ေတာ္ပစ္ခ်ေပးတဲ႕ အသီးေတြကိုစားခြင့္ရသြားၾကတယ္။ေနာက္ျပီး လူေတြဟာ က်ြန္ေတာ့္ဆီမွာ ခိုနားရတာ ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္။က်ြန္ေတာ္ေပးတဲဲ႕ အသီးမ်ားကိုလည္း ႏွစ္သက္လြန္းၾကတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက က်ြန္ေတာ္ေျခြခ်ေပးတဲ အသီးမ်ားနဲ႕တင္ မတင္းတိမ္ဘဲ တုတ္မ်ား,ဝါးမ်ားသံုးျပီး က်ြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွ အသီးမ်ားကို ဆြဲယူစားသံုးတတ္ၾကေသးတယ္။က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔ ၾကည္ျဖဴပါတယ္ဗ်ာ။လူေတြ ယူခ်င္သေလာက္ ယူၾကပါေစ။သူတို႔ေပ်ာ္ရင္ ျပီးေရာေပါ့။က်ြန္ေတာ္လူေတြကို ေပးဆပ္ရတာ ႏွစ္သက္ပါတယ္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူေတြဟာ က်ြန္ေတာ့္ဆီက အရိပ္နဲဲ႕အသီးရတာတင္ အားမရႏိုင္ဘဲ သူတို႕ဘဝလံုျခံဳဖို႕,သူတို႕ဘဝအဆင္ေျပဖို႕ က်ြန္ေတာ္ဆီက အကိုင္းအခက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခုတ္ယူသြားၾကတယ္။က်ြန္ေတာ္ ေျခေတြ,လက္ေတြလို ျဖစ္တဲ႕အကိုင္းအခက္ေတြပါသြားလို႕ က်ြန္ေတာ္နာက်င္ရေပမယ့္လည္း က်ြန္ေတာ္ဟာ လူေတြကိုေပးဆပ္သြားဖို႔ စိတ္ကူးရိွတာမို႕ မျငိဳျငင္ပါဘူးဗ်ာ။
"မျငိဳျငင္ပါဘူး" "မျငိဳျငင္ပါဘူး" လို႕ က်ြန္ေတာ္ေျပာေနေပမဲ႕ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူသားေတြကို အၾကီးအက်ယ္စိတိပ်က္ရမဲ႕ေန႔ဟာ က်ြန္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္လာခဲဲ့တယ္။အဲဲ့ဒီ့ေန႔က က်ြန္ေတာ့္ကို ဒီေတာအုပ္ၾကီးထဲကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ အျပီးတိုင္ခုတ္လဲလိုက္ၾကတယ္။က်ြန္ေတာ္တင္မက က်ြန္ေတာ့္ေဆြမ်ိဳးေရာင္းရင္း အပင္မ်ားစြာလည္း က်ြန္ေတာ္နဲ႕အတူ အျပီးတိုင္ ခုတ္လဲျခင္း ခံလိုက္ရတယ္။
အဲ႕ဒီ့ေန႔ဟာ က်ြန္ေတာ့္တို႕လို အပင္ေတြအတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ အေကာင္းဆံုးေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။လူသားေတြရဲ႕ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ၾကီးမားတဲ႕ေလာဘေတြေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို႕ မတရား ေသဆံုးခဲဲ့ရတယ္။ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရတယ္။ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေလာကၾကီးရဲ႕ ရာသီစက္ဝန္းဟန္ခ်က္ညီေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႕ က်ြန္ေတာ္တို႕လို အပင္ေတြ နည္းပါးလာတဲ႕ေလာကၾကီးဟာ ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး ကေမာက္ကမျဖစ္လာခဲ႕တယ္။ဒါေတြဟာ ေလာကနဲ႕လူသားေတြအတြက္ ေပးဆပ္ခဲဲ့တဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႕လို အပင္ေတြကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းခဲ႕မႈ႕အတြက္ ကံၾကမၼာက လူသားေတြကို ျပစ္ဒဏ္ေပးခ်င္းလားလို႕ေတြးရင္း က်ြန္ေတာ္ရဲဲ႕ဝိညာဥ္ဟာ မေက်နပ္မႈ႕ေတြနဲ႕ အတူ ..ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲေနခဲ႕ပါတယ္။
Photo credit-https://www.flickr.com/photos/brostad/4729955628
Author-myothuzar,MSC-033