လူသားတိုင္းမွာကိုယ္စီကိုငွၾကံဳေတြ႔ေလေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားဟာတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္မတူညီႏိုင္ပါ.....
အခ်ိဳ႕ေသာအေၾကာင္းရာေသးေသးေလးဟာ ဘဝတစ္သက္လံုးအမွတ္ရမွတ္မိေနတဲ့အျဖစ္ပ်က္ေတြဟာ လူသား တိုင္းမွာ႐ွိေကာင္း႐ွိေနပါလိမ့္မယ္....
အျဖစ္ပ်က္ေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေပါ့......ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးျဖစ္လို႔ျပန္ေတြးေတာင္ေက်ာ႐ိုးထိစိမ့္မိသိမွာအမွန္ပင္.....ဆယ္တန္းပထမႏွစ္က အျပင္းဖ်ားၿပီး စာေမးပြဲကိုေဆးစာတင္ၿပီးနားခဲ့ရပါတယ္......တကၠသိုလ္ဝင္စာေမးပြဲကို ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လည္ေျဖဆိုတဲ့ အခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္ ေဘာ္ဒါေဆာင္စာက်က္ဝိုင္းဝင္ခဲ့ပါတယ္......ေဘာ္ဒါေဆာင္ျဖစ္လို႔ လူဦးေရ၅၀ေက်ာ္ေလာက္ထိ႐ွိမယ္လို႔ခန္႔မွန္းမိတယ္.....
ေနရာကေတာ့ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာပါ....ေဘာ္ဒါေဆာင္ကေတာ့ခြၽင္းခ်က္ေပါ့......႐ွမ္းျပည္ရာသီဥတုအရေတာ့ မတ္လထိေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေငြ႔သတ္ဟာ က်န္႐ွိၿပီးေအးေနတုန္ေပါ့......တစ္ႏိုင္ငံလံုးတကၠသိုလ္ဝင္စာေမးပြဲႀကီးေျဖေနတုန္းျဖစ္သြားတဲ့အျဖစ္ပ်က္ေလးမလို႔ပါ......၂၀၁၄-၂၀၁၅ ပညာသင္ႏွစ္ ျပည္နယ္အလိုက္ေမးခြန္းေတြေျဖေနရတဲ့အခ်ိန္ ခုလိုတစ္ႏိုင္ငံလံုး ေမးခြန္းတစ္ခုထဲမဟုတ္.....
အျဖစ္ပ်က္ေလးကိုအစခ်ီရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဘာ္ဒါေဆာင္ရဲ႕တည္ေနရာေလးက လူေျခတိတ္ၿပီး လမ္းတိုလမ္းေလးထဲမွာ႐ွိတာေပါ့.....ႏွစ္စဥ္ေအာင္ခ်က္မ်ားတဲ့အျပင္
ေဘာ္ဒါေဆာင္ကိုဝင္တဲ့သူတိုင္းဝင္ခြင့္ေျဖၿပီးမွ ဝင္ရတဲ့အျပင္အေတာ္တန္စည္းကမ္းႀကီးလွပါတယ္......ဆရာမႀကီးကဦးစီးၿပီး ဆရာ/ဆရာမအေတာ္တန္ငွါးၿပီးဂိုက္ျပေပးပါတယ္....... 
ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ ညဆို၁၁ခြဲမွ စာက်က္နားရပါတယ္.....ကြၽန္ေတာ္ အေဆာင္ကိုစေရာက္တဲ့ ေန႔နဲ႔ ေန႔တိုင္းဟာပံုမွန္ပါပဲ.....အဲအျဖစ္ပ်က္ျဖစ္တာက အဂၤလိပ္စာေျဖၿပီးတဲ့ညမွာျဖစ္တာပါ......နက္ျဖန္ဆို သခၤ်ာ ေျဖရမွာဆိုေတာ့စာတြက္ေနရင္း၁၀ခြဲေက်ာ္ေတာ့ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြကိုအေဆာင္က ေကာ္ဖီတိုက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့......ကြၽန္ေတာ္လည္းဘာရယ္မွမဟုတ္ဘူးစာတြတ္ေနရင္း မ်က္စီေညာင္းလာေတာ့ အေဆာင္ ဝန္ရံတာကေန လက္ေလးပိုက္ရင္း လမ္းဖက္ကိုေငးမိတာေပါ့.....
ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္နဲ႔ အၾကည့္က ဇြန္ပန္းေတြအုပ္ေနတဲ့ ေဘးကဓာတ္တိုင္ဆီအၾကည့္ကေရာက္သြားမိတယ္......ေသခ်ာၾကည္မိေတာ့ မီးတိုင္ေအာက္မွာ လူတစ္ေယာက္ ေက်ာေပးရပ္လ်က္..........
ေနာက္ အရပ္ကလည္းေတာ္ေတာ္႐ွည္တယ္......ဓာတ္တိုင္ဖက္ကိုမ်က္ႏွာမူၿပီး ရပ္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ေတြ႔ျခင္းေတာ့ ၾကက္သီးေတြထမိေလေရာ.......
လူပံုသဏၭာန္ျဖစ္ေနလို႔စိတ္သက္ရာမရေသးခင္မွ ကြၽန္ေတာ့ဖက္အၾကည့္ကိုတန္းတန္းလွမ္းၾကည့္ႁပီး လက္ယပ္လွမ္းေခၚေနေတာ့ အနည္းငယ္ေတာ့တြန႔္သြားမိတယ္.....
ကြၽန္ေတာ့ စိတ္ထဲ အိမ္ျပန္အိပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း သူစာအုပ္က်န္ခဲ့လို႔ အကူညီေတာင္းတယ္ပဲထင္မိတယ္......ၾကက္သီးေတြကေတာ့ထေနေရာပဲ......ေသခ်ာစိုတ္ၾကည့္ေနရင္း ဓာတ္မီးတိုင္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ မသဲကြဲေပမဲ့ ပါးစပ္ႀကီးက ျပဲထြက္လာတာေတာ့ထင္႐ွားၿပီး ေတြ႔ေနရတယ္ အၾကည့္ကကြၽန္ေတာ့ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းကေန ပါးစပ္ကလွ်ာႀကီးကအ႐ွည္ႀကီးထုတ္ျပပါေလေရာ......ေတာ္ၾကာၾကက္ေသေသေနမိရင္းကေန ဂိုက္ဆရာမကစာလုပ္ဖုိ႔လာေခၚေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ၫႊန္ျပတဲ့ ေနရာမွာဘာမွေတြ႔ဘူးဆိုပဲ.......ေတြ႔ေတြ႔ၿပီးခ်င္မွေတာ့တကိုယ္လံုးတုန္ေနမိတယ္.......
ေၾကာက္ၿပီးလက္ေတြပါေအးခဲေနတာေပါ့
စာေမးပြဲ ကလည္း႐ွိေသးေတာ့ ဆရာ/မေတြကေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး စာကိုအာရံုစူးစိုက္ဖို႔ အားေပးၾကပါတယ္.....စိတ္ထဲကေဖ်ာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ မနက္ေျဖမဲ့ဘာသာရပ္ကိုေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့ပါတယ္.....
ေနာက္ေန႔ညေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဝရန္တာအျပင္ကိုလံုးဝမထြက္ေတာ့ဘူးဗ်....ေၾကာက္လို႔ပါ.......Physics ေျဖၿပီးညမွထပ္ျဖစ္ပါေလေရာ.......နက္ျဖန္လိုဆို Chemistry ေျဖမဲ့ညမွာ ထပ္ၾကံဳရတာပါ.......ညဖက္စာလုပ္ရင္းအရမ္းအိပ္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ မေက္ႏွာသစ္ရင္း မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါက ဝရန္တာမွာလွန္းထားမိတဲ့အေၾကာင္း သတိရေတာ့ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပဲ ဝရန္တာ
ဘက္ကိုထြက္မ်က္ႏွာေရသုတ္ဖို႔ ယူရင္းမ်က္စိအၾကည့္က ဓာတ္တိုင္နားဆီေရာက္သြားေလျပန္ေရာ........လူတစ္ေယာက္ပဲမတ္တပ္ရပ္လ်က္ ေခါင္းျပတ္ၿပီး သူေခါင္းကိုလက္ကျပန္ကိုင္ထားလ်က္နဲ႔ ေခါင္းပ်က္ႀကီးကေနလ်ွာအ႐ွည္ႀကီးထုတ္ျပပါေလေရာ အရင္တစ္ေခါက္အခံပါ႐ွိေတာ့ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္မိေတာ့တယ္.....
ဆရာ ဆရာမနဲ႔ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ေရာက္လာေပမဲ့ သူတို႔လံုးဝ အဲေနရာမွခုနကပံုစံကိုလံုးဝေတြ႔ပံုမေပၚ...မ်က္စိတစ္မွတ္အတြင္းမွာပဲ သရဲကလံုးေပ်ာက္သြားပါေလေရာ
Chemistry ကိုေတာ့ ေအာင္မွတ္ဖိုးေလာက္ပဲေျဖႏိုင္ခဲ့တယ္.........Bioေျဖၿပီးေနာက္ေန႔မွာေတာ့ အဲဓာတ္တိုင္နားကသရဲေျခာက္တာၾကာၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း လွ်ပ္စစ္ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ဓာတ္လိုက္ေသဖူးေၾကာင္းကိုေနာက္မွသိရပါေတာ့တယ္........
စကားခ်ပ္။ ။ ျဖစ္ရပ္မွန္အျဖစ္ပ်က္မ်ားကိုသာေရးသားေသာေၾကာင့္မျမင္အပ္ျမင္အပ္ေသာအရာမ်ားကို ေမတၱာပို႔အပ္ပါသည္။စံုစမ္းသိရေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို စိတ္ကူးေယာင္ျဖင့္ေပါင္းစပ္ၿပီးတင္ဆက္ေပးထားသည့္ျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ရည္ရြယ္ခ်င္းမ႐ွိေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။တစ္ခနိးရပ္ထိုညတစ္ည.......
ေလးစားလ်က္
@saihack
MSC No.152
Photo crd from Google