Persoonlijk heb ik weinig met het concept vaderdag. Althans, de commercie er om heen. Dat is voornamelijk leuk voor de handel. Het zijn toch van die dagen waar ze het van mogen hebben. Dus wie het breed heeft die laat het ook met zo'n dag weer kamerbreed hangen. En ook dat is oké. Mijn eigen vader is inmiddels 15 jaar uit de tijd en ik denk wel even aan hem.
Er zijn velen wiens vader al uit hun tastbare bestaan is verdwenen. Zo'n dag kan dan zelfs pijnlijk zijn, net als de aanloop er naar toe. Alles herinnerd er aan. Zelf heb ik de radio en tv al jaren uit staan. Geen schreeuwerige reclame de hele dag door. En ik denk ook even aan dat hummeltje, die ooit naar mij omhoog keek en tegen mij zei: "Ik heb geen papa meer." Op de lagere school de confrontatie rond deze dagen, wat weer mee naar huis gaat.
Dat geldt voor sommigen juist op moederdag. In andere situaties op beide dagen. De commercie heeft het ook tot in de schoolbanken weten te schoppen. Nah, wat een zure tekst, of niet dan? En er valt tot nu toe nog niets te lachen, ook dat nog! Tegenwoordig is het ook nog eens zo dat je van 'onze' feestdagen af moet blijven. Terwijl commercie toch weinig cultuur in zich heeft. Laten we het voor het geld toch vooral gezellig houden. Ja, hallo, dit gaat over de beleving van een 'mopperman', ja...!?
Wat ik denk ik duidelijk wil maken is dat zoiets als moeder- en/ of vaderdag voor velen ook een dag van verdriet is. En zeker de aanloop er naar toe. Zeker de kindertijd is zwaarwegend. Het kroost wat thuis komt met iets wat ze zelf gemaakt hebben. Wat gaat er in zo'n kindje om die geen mama, papa of beide meer heeft. Vaak zijn zij die achterblijven als mama of papa, de super-ouder. Dus is op papadag ook mama haar dag. Het is dan eigenlijk super-ouder-dag! Of super-grootouder-dag, ja waarom niet!?
Ben ik dan niet blij dat ik een vader ben? Jazeker, de mooiste dag van mijn leven is de dag dat ik papa mocht worden van een prachtige super-dochter. Dus is vaderdag voor mij in ieder geval op haar geboortedag, al zeventien jaar. En ja, ik vond die geheimzinnige kindertijd kadootjes leuk. Net als ik door een persoonlijke nachtmerrie ging toen ze ziek werd en blij was toen ze weer gezond was. En in die tijd ontdekte ik ook hoeveel lieve mensen er in mijn naaste omgeving zijn.
Uiteindelijk hebben we allemaal een mama en een papa. En er kunnen fijne herinneringen zijn. Of anders is er wel iemand die iets moois kan vertellen over een ouder die uit het tastbare bestaan verdwenen is. Ieder van ons is het pakketje van genen die al generaries lang is doorgegeven. Zonder dat je het wellicht doorhebt trek jij je broek net zo op, begint je stem steeds meer dezelfde klank te krijgen. En je neemt gewoontes over van jouw liefdevolle opvoeders, ook als zij anders zijn dan jouw genenpakket leveranciers.
Is er iets op tegen om het massaal te vieren? Nee, want in het drukke bestaan, de tijd dat wij hier op aarde even zijn, is dat een meerwaarde. Zonder andere mensen om ons heen zou het wel heel erg eenzaam zijn. Al was het alleen al om af en toe even op ze te kunnen mopperen. Juist op de dagen dat het zo nodig allemaal even moet, zijn ook de momenten waarop je samen met elkaar herinneringen maakt. Maar dat is geen garantie, want soms kan het evenzogoed pijnlijk zijn.
Er is een heel scala aan kleuren, oneindig veel, voor mij. Zwart-wit of met slechts 50 tinten in grijs, dat is mij veel te beperkt. Zo zijn er heel veel dagen in een leven, die stuk voor stuk bijdragen aan het gevoel van liefde voor een ander. Het houden van, dat een dierbare plek krijgt in hart en herinnering, zolang je leeft. Herinneringen die wellicht helemaal niks met papa- of mamadag te maken hebben, maar jij je wel geliefd voelde en lief had. Iets wat je nu nog laat lachen misschien, tot tranen toe, of weer een gevoel van blijdschap geeft.
Dat gaat veel verder dan zo'n vaste dag met verplichtingen. Waarop je wellicht juist even niks wilt, maar de commercie je laat weten dat het de hoogste tijd is om weer iets te vieren. Ach ja, weet je, geld wil nou eenmaal rollen. Maar daar hoef je niet aan mee te doen natuurlijk. Je kunt zo'n dag ook de super-ouder zijn die geniet van alles wat je dierbaar is. En het kroost kan dat ook meevieren. Zo kan iedere mooie dag met gedeelde herinneringen een dag zijn die het waard is om te vieren.
Zelf hebben wij bepaalde rituelen thuis. Vanmorgen gaan we samen de dag beginnen. En vanmiddag ga ik er solo op uit. Met de fiets richting Anloo, in de provincie Drenthe. Verder met het spoorzoeken naar mijn familie wortels. Iets waar ik nog samen met mijn vader aan was begonnen. Even was ik de draad kwijt geraakt in Zuidlaren, maar kortgeleden vond ik een nieuw aanknooppunt. In die zin denk ik vandaag aan hem en glimlach ik af en toe vast ook even.
Maak er hoe dan ook een mooie wat-dan-ook-dag van om te herinneren. En als dat vandaag even niet gaat, dan komen er vast nog wel dagen die wel een leven lang in het hart en in herinnering mee gaan.
En toch wat gekregen...
Foto CC0 @niwrah
Aanpassingen: Foto geplaatst en wat textvautjes bewerkt.