Arsenał partnerstwa

Interakcje opisane w poprzednim poście będą jednak różnić się w środkach realizacji, zależnie od tego czy są aplikowane do wewnątrz (wobec siebie) czy na zewnątrz (wobec innych osób). Zacznijmy od obszaru zewnętrznego, jako bardziej obrazowego.

Poznanie innych osób rozpoczyna się od postawy otwarcia, czyli gotowości i chęci do prawdziwego, niezaciemnionego swoimi osądami, ujrzenia drugiej osoby. Lider może poznawać osobę przez obserwowanie jak i słuchanie – w obu przypadkach powinno być to aktywne działanie, powodowane warunkiem wstępnym czyli realnym otwarciem na drugą osobę.

Kolejnym krokiem jest nawiązanie relacji. Najbardziej podstawowym środkiem, który lider ma do swojej dyspozycji, jest rozmowa. To poprzez wymianę siebie w formie słów, gestów, niewypowiedzianych myśli, jesteśmy w stanie przekształcić interakcję w prawdziwą, stałą relację.

W obszarze działania lider ma najszerszą paletę środków, z których może wybierać. Może on motywować członków grupy, inspirować do podjęcia inicjatywy, czy też sugerować konkretne działania. Częstą formą realizacji tego obszaru pomiędzy ludźmi jest także przekazywanie poleceń. Lider, nienarzucony z zewnątrz, nawet poprzez wydawanie poleceń jest w stanie znaleźć zrozumienie wśród członków grupy. Nie tylko on ma zaufanie do innych, ale też inne osoby ufają liderowi, wierząc że jego decyzje będą dobre dla nich i dla całej grupy. Przy zachowaniu takich warunków, polecenia wydane będą akceptowane i realizowane.

Moje własne państwo zwane "Ja"

Wiedząc jak wyglądają wybrane środki z których lider może korzystać, spróbujmy przenieść je na obszar wewnętrzny.

Poznanie siebie w obszarze duchowym polegać będzie na słuchaniu siebie, wczuciu się w wartości jakie niosę w sobie, i jakie wartości widzę w rzeczywistości mnie otaczającej, dlatego środkiem działania do wewnątrz w tym obszarze będzie sumienie – mechanizm rozpoznawania dobra i zła, słuchania tego, co mówią nam nasze wartości.

Rozmowa z samym sobą będzie realizowana jako refleksja, przeprowadzenie namysłu w którym tak świadomość jak i podświadomość grają rolę. Tak jak do odbycia zdrowej rozmowy potrzebne jest wcześniejsze słuchanie, tak do przeprowadzenia zdrowej refleksji konieczne jest wsłuchanie się w wewnętrzny głos mówiący nam o tym co jest dobre. Istnienie relacji z samym sobą jest konieczne do podmiotowego traktowania samego siebie.

Działanie wobec siebie będzie skupiać się wokół woli, czyli podejmowania i wdrażania decyzji, a także tworzenia i wykorzystywania sytuacji wychowawczych do kształtowania samego siebie. Decyzje podjęte powinny być weryfikowane w sytuacji zmiany warunków, jednak fakt ich podjęcia powinien jednocześnie obligować do podejmowania działań i faktycznej realizacji tych decyzji.

Droga ku zwycięstwu

Spróbujmy podsumować dotychczasowe rozważania, i wskazać drogę dla prawdziwego lidera, świadomego swojej duchowości. Zauważyliśmy że duchowość lidera nie tylko występuje i wyróżnia się od duchowości per se, ale jest konieczna do prawdziwego i pełnego realizowania roli, jakiej lider podejmuje się w zbiorowości. Lider musi wyjść poza duchowość osobistą i włączyć w nią odpowiedzialność za inną. Lider posiada też całą paletę różnego rodzaju środków, dostępnych mu w obszarze duchowości, mających na celu wspierać realizację celu.

Cóż więc wyróżnia lidera od innych osób? Odpowiedź kryje się w otwierającym tekst cytatu gen. Pattona: gotowość do podejmowania decyzji. Skoro bycie liderem jest procesem, jest dynamiczne, a także do tego wymaga autentyczności i gotowości do podjęcia odpowiedzialności, jak osoba może stać się liderem? Musi podjąć decyzję i przyjąć jej konsekwencje. Parafrazując myśl o. Włodzimierza Zatorski OSB: „Nie wiemy czy jesteśmy liderem, ale wybieramy czy liderem się stajemy” [2]

Na czym budować duchowość lidera (1), Włodzimierz Zatorski OSB, [dostęp: 04.12.2024]