Jednym, nawyki mogą kojarzyć się z niewartymi uwagi szczegółami, takimi jak gryzienie długopisu czy kompulsywnym poruszaniem nogą założoną na drugą, dla innych to tylko codzienne czynności, nad którymi nie warto się zastanawiać - w końcu są tylko częścią nudnej, niepociągającej rutyny.
A teraz spójrzmy z drugiej strony - to w sumie to, z czego w większości składa się życie. Nawykiem jest to, o której wstajesz, o której jesz, o której zaczynasz pracować, co robisz podczas odpoczynku. Mogą albo zaprowadzić cię na dno, albo ty możesz je poprowadzić tak, byś znalazł się w punkcie który by cię zadowolił.
Patrząc z zazdrością i podziwem na tych, którzy już wiele osiągnęli, myślimy tylko o tym, co posiadają, albo o osiągnięciach, które po prostu mają na koncie. Może myślimy że mają szczęście - podczas gdy oni pracowali nawet, gdy innym już się nie chciało.
Tak samo, historie sukcesu często są mniej ciekawe, zaskakujące niż myślimy - bo opierają się na codziennych działaniach, nawykach- rutynie, o której większość nawet nie chce myśleć.
Ja chyba nie tak rzadko przechodzę okresy wstrętu do codzienności (choć brzmi to chyba drastyczniej niż jest w rzeczywistości) bo często mam poczucie, że marnuję czas, i że końcowo nie wyjdę na tym lepiej niż inni. Że w końcu się skończy pracując za średnią krajową, mogąc sobie pozwolić na 3-tygodniowe wakacje w roku. Wiem, że im wcześniej zacznę, tym z lepszymi efektami wyjdę, ale jednocześnie czuję, że na tą chwilę nie mogę zrobić tak wiele jak bym chciała. Dziwnie jest w ogóle odczuwać presję czasu, gdy większość ludzi w tym wieku mało co o tym myśli.
Ale też zwyczajnie źle się czuję, robiąc codziennie te same rzeczy. Wprowadzanie jakiegoś nawyku daje chwilowe uczucie zmiany, a potem, gdy stanie się częścią rutyny, można jedynie szukać następnych.
I tak jak wielu ludzi mam tak, że jak już postanowię, że przydałoby się coś zmienić, to nagle wychodzą też inne rzeczy które też spoko by było robić - zaczynasz od chęci nauki języka po 15 minut dziennie, aż tu nagle od jutra zaczynasz codziennie ćwiczyć, regularnie sprzątać, spacerować, więcej wychodzić, rysować...
Jak już zacznę to nie ma umiaru, i widzę, że to częsty problem. Lepiej już wziąć się za jeden nawyk, a potem np. po miesiącu dołożyć kolejny.
Kolejną sprawą jest to, że warto zacząć działać od razu po postanowieniu zmiany, bo jutro prawdopodobnie nawet już nie będzie się pamiętać, że po raz kolejny się coś sobie obiecało. Najlepiej zacząć tego samego dnia, i pilnować regularności za pomocą tabelki, czy nawet jakiejś aplikacji.
Zwykle na wdrożenie nawyku potrzeba od tygodnia do ok. 2 miesięcy, ale często poleca się wybranie 1 miesiąca na taki okres próbny. To nie jest specjalnie długo, więc łatwo porwać się na taki krok, a z drugiej strony, bardzo prawdopodobnym jest że uda nam się już wszczepić wybrany nawyk.
(Kurdi, już 2 raz nasuwa się okazja żeby zrobić chamską reklamę jednej aplikacji, ale chyba jeszcze się wstrzymam)
No i ten, prawdopodobnie mam już miesiąc próby wdrożenia nauki japońskiego przez duolingo. Ale że zdarzyło mi się potknięcie, dni pod rząd mam zaledwie 20.
No, i też ogłaszam, że od dziś wpisy co 3 dni aż do końca roku szkolnego. Potem zobaczymy, czy częściej, czy rzadziej, czy tak samo. Może to być czasami kłopot pod względem czasowym, ale najwyżej będę musiała nauczyć się pisać na zapas [*] już i tak nazbierało mi się sporo pozycji do recenzji :)
Pozdrawiam!
Źródła zdjęć:
https://www.filmlinc.org/films/hope/
http://www.bellazofia.pl/2017/08/wprowadzamy-dobre-nawyki-habit-tracker.html