Stworzenie Układu Słonecznego przyczyniło się do stworzenia naszego dzisiejszego domu, Ziemi. W tym czasie Ziemia niewiele różniła się od innych obiektów tego typu i zaczęła się zmieniać dopiero po pojawieniu się Księżyca. Przez wiele lat wysunięto kilka hipotez dotyczących pochodzenia Księżyca. Hipotezy te mówiły między innymi o rozłączeniu się Ziemi w dwa oddzielne ciała podczas jej tworzenia, jak również o przechwyceniu Księżyca przez orbitę Ziemi. Dopiero podczas misji Apollo i wynikających z niej badań skał księżycowych możliwym było wysunięcie najbardziej prawdopodobnej teorii na temat genezy powstania naszego srebrnego satelity. Hipoteza ta nazywana jest "Teorią wielkiego zderzenia" i obowiązuję do dziś. Zgodnie z nią, Księżyc powstał w wyniku kolizji między młodą Ziemią a planetą wielkości Marsa umieszczoną na tej samej orbicie, zwaną "Theą", rzadziej "Orfeuszem".
Uderzenie międzyplanetarne spowodowało wyrzucenie ogromnych ilości materiału skalnego na orbitę. Niektóre z nich spadały z czasem na Ziemię, ale wiele fragmentów zaczęło łączyć się na orbicie i przez lata doprowadziły do utworzenia się Księżyca.
Po tym incydencie Ziemia nie przypominała tej dzisiejszej, bardziej przypominała kulę lawy. Miliony lat przeminęło, zanim lawa stopniowo wysychała, tworząc czarną skorupę na jej powierzchni. Gdybyśmy mieli okazję zaobserwować naszą planetę w tym czasie, najprawdopodobniej zobaczylibyśmy czarną planetę poprzecinaną pęknięciami wypełnionymi lawą. Atmosfera nie zawierała tlenu, natomiast duże ilości siarki. Sytuacja ta zmieniła się dopiero, gdy na planecie zaczęła pojawiać się woda.
Jedna z najklarowniejszych hipotez dotyczących pojawiania się wody na Ziemi mówi, że pojawiła się wraz z bombardującymi Ziemię asteroidami. Elementy takie jak wodór i tlen zostały wydmuchane przez wiatr słoneczny powstały w wyniku formowania się Układu Słonecznego. Elementy te zaczęły budować małe ciała niebieskie, które pod wpływem grawitacji zostawały skierowane na przykład w kierunku Ziemi. Na początku istnienia Ziemi wiele z nich spadało na nią, zawierając wodę. Ta hipoteza ma jednak nieścisłości spowodowane badaniom misji Rosetta, która została przeprowadzona w 2014 roku. Jej zadaniem było wejście na orbitę wokół jądra komety 67P / Churyumov-Gerasimenko, która jest połączona z rodziną komet mających wpływ na przeobrażenie Ziemi w okresie Hadeiku.
Badania wykazały, iż odkryta woda ma inny skład chemiczny niż obecna. Do dziś nie znamy dokładnie źródła pojawienia się wody, ale mamy informacje o jej składzie. Ocean tego okresu mógł osiągać temperaturę o wartości 100 stopni Celsjusza. Był także dwa razy bardziej słony i obfitował w ogromne sztormy. Obraz czarnej ziemi, który opisałem wcześniej, mógł być teraz postrzegany jako pokryta oceanem skorupa z widzialnymi stożkami czarnych wysp. Z czasem zaczęły pojawiać się pierwsze kontynenty.
Na przełomie epok pod koniec Hadeiku i początków Archaiku, być może zaszło jedno z najważniejszych wydarzeń dla naszej ludzkości. Zaczęło pojawiać się życie.
Odniesienia:
[1] http://www.iopan.gda.pl/~piskozub/klimat/Klimat-wyklad2010-01.pdf
[2] http://www.home.umk.pl/~kmgesicki/wyklad_AF1_05.pdf
[3] http://invertebrates.uni.lodz.pl/wp-content/uploads/wyklad_Historia%20biosfery%20I.pdf