Hastane odamın manzarası
ilk günlerdeki kadar çok şükür kötü değilim..
Hastaneleri oldum oldasi hiç sevmem ama maalesef bir haftadır hastanede refakatçi olarak bulunmak beni çok etkiledi. Kendi hastalığımı unuttum.
Bu hastalık bedenen değil ama ruhen beni çok sarstı. Zorlu ilk günlerini evde geçirdim ve ne zaman nasılsın ? deseler ağlayarak cevap veriyordum, aldığım nefes sanki yetersiz geliyordu evin bütün kapı pencerelerini açıyordum.
Maalesef sadece ben değil ailece Corona delta virusune yakalandık :(
Beni tanıyanlar bilirler insanları hayatın pozitif yönüne bakmaları konusunda her zaman bir neden sunar ve motive ederim.
Yazımın başında da belirttiğim gibi ruhumu sanki söktü aldı benden bu hastalık.
Ruhsal durumum bu haldeyken, üzerine babamın koa rahatsizligi Corona da daha zorlu bir süreç olduğu için doktorlar gözetim altında tutmak istediler. Ve sonuç bir haftadır hastanedeyiz..
İyileşmek için motivasyon gerekli ama hastaneler bunun için hiç uygun bir yer degil. Tez zamanda iyilesip eski neşeli pozitif canan'a dönmeye niyet ediyorum..
Tüm hastalara acil şifalar dilerim 🤲
Mucizeler sağlık Bizlerle Olsun🪄
Uzercanan☘️
Hello to everyone
I spent the last two weeks of my life experiencing, and I am still going through, the feeling of emptiness of living without feeding our soul, the effect of the lack of salt in the taste of life, and that it is a difficult process to recover when we really live, not just by word of mouth. ..
Thank God I'm not as bad as in the first days..
I don't like hospitals, hospitals, but unfortunately, being in the hospital for a week as a companion has affected me a lot.
This disease shook me, not physically, but mentally. I spent the first difficult days at home and whenever they said how are you? I would answer by crying, it was as if the breath I took was insufficient, I was opening all the doors and windows of the house.
Unfortunately, not only me but my family got Corona delta virus :(
Those who know me know that I always give a reason and motivate people to look at the positive side of life.
As I mentioned at the beginning of my article, this disease seems to have taken my soul away from me.
While my mental state was in this state, doctors wanted to keep me under surveillance because my father had a koa illness and was caught in Corona. And the result is that we have been in the hospital for a week..
Motivation is necessary for recovery, but hospitals are not the right place for it. I intend to get well soon and return to the old cheerful positive canan..
I wish all patients a speedy recovery 🤲
Miracles and health be with us🪄
Uzercanan☘️