انتقال‌پذیری (portability) برای برنامه‌هایی که از طریق اینترنت انتقال داده می‌شوند اهمیت زیادی دارد ، چرا که انواع مختلف کامپیوتر و سیستم‌های عامل به آن متصل می‌شوند. اگر قرار باشد که برنامه‌ی جاوا تقریباً روی هر کامپیوتری که به اینترنت متصل می‌شود، اجرا شود، لازم است که راهی وجود داشته باشد تا برنامه روی سیستم‌های مختلف اجرا شود.
مثلاً یک برنامه‌ی یکسان باید بتواند توسط CPUهای مختلف، سیستم‌های عامل مختلف، و مرورگرهای مختلفی که به اینترنت متصل هستند، دانلود و اجرا شود. عملی نیست که بخواهیم برای هر نوع کامپیوتر، نسخه‌ی متفاوتی را اپلت داشته باشیم. (البته امروزه به خاطر ملاحظات امنیتی، اپلت‌های جاوا دیگر در اکثر مرورگرها قابل استفاده نیستند، همانگونه که ادوبی فلش نیز در اکثر مرورگرها از دسترس خارج شده است.)
یک کد یکسان باید در تمام کامپیوترها اجرا شود. بنا بر این، روشی برای ایجاد کد قابل اجرای انتقال‌پذیر مورد نیاز بود. در واقع، همان ساز و کاری که به حفظ امنیت کمک می‌کند، امکان انتقال‌پذیری را نیز فراهم می‌آورد.
همانگونه که در کدهای قبلی گفتم، ماشین مجازی جاوا امکان انتقال‌پذیری برنامه‌های جاوا را فراهم می‌آورد. به عبارت دیگر، لایه‌ای که بین برنامه و سیستم عامل قرار دارد، ضمن تأمین امنیت برنامه و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به بخش‌های مختلف سیستم عامل، امکان انتقال‌پذیری را نیز برای برنامه به وجود می‌آورد.