شکستگی دنده از صدمات شایع است که زمانی روی می‌دهد که یکی از دنده‌ها در قفسه‌ی سینه دچار شکستگی یا ترک‌خوردگی می‌شود. معمولاً این مشکل بر اثر ترومای قفسه‌ی سینه، مثلاً بر اثر افتادن، حوادث ترافیکی، و یا برخورد در حین ورزش‌های تماسی، بروز می‌کند.
خیلی وقت‌ها شکستگی دنده فقط به صورت ترک‌خوردگی است. با وجود اینکه ترک‌خوردگی دنده نیز درد زیادی برای بیمار ایجاد می‌کند، ولی خطرات آن نسبت به شکستگی دنده کمتر است. زمانی که استخوان دچار شکستگی می‌شود، لبه‌ی شکسته‌ی استخوان ممکن است به عروق خونی و یا اندام‌های داخلی، مثلاً ریه، آسیب برساند، و عوارضی اضافه بر خود مسئله‌ی شکستگی دنده در بیمار بروز کند.
Image credit: medicalgraphics.de
معمولاً شکستگی دنده ظرف یکی دو ماه خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کند. یکی از مهم‌ترین نکات در این بیماران کنترل درد است، به‌طوری‌که بیمار بتواند تنفس عمیق داشته باشد، و از عوارض ریوی، از قبیل پنومونی یا ذات‌الریه، جلوگیری شود.
در شکستگی دنده معمولاً درد در زمانی که بیمار نفس عمیق می‌کشد یا زمانی که روی ناحیه آسیب دیده با دست فشار می‌دهیم و یا زمانی که بیمار خم می‌شود یا بدن خود را تاب می‌دهد، تشدید می‌شود.
معمولاً شکستگی دنده بر اثر ضربه‌های مستقیم ایجاد می‌شود، مثلاً در تصادفات، سقوط، سوءرفتار با کودکان، و یا ورزش‌های تماسی. گاهی نیز بر اثر ضربات تکراری، مثلاً در ورزش‌هایی مانند گلف، پارو زدن، و یا بر اثر سرفه‌های شدید و طولانی، شکستگی دنده بروز می‌کند.
برخی از عوامل خطرزا می‌توانند زمینه‌ساز شکستگی دنده باشند. به‌عنوان مثال، پوکی استخوان فرد را مستعد شکستگی دنده می‌کند. فعالیت‌های ورزشی شدید نیز از عواملی است که زمینه‌ساز این گونه صدمات است. گاهی نیز ضایعات سرطانی در دنده زمینه‌ی بروز شکستگی را فراهم می‌نماید.
بسیاری از موارد شکستگی دنده طی شش هفته خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کند. محدود کردن فعالیت‌های بدنی و گذاشتن یخ بر روی ناحیه‌ی شکستگی می‌تواند به تسکین درد و التیام شکستگی کمک کند.
کنترل درد با استفاده از دارو و تمرینات تنفسی در این بیماری اهمیت دارد، زیرا در صورتی که فرد تنفس‌های کم‌عمق داشته باشد، خطر بروز عفونت ریه، یا به‌اصطلاح پنومونی یا ذات‌الریه، افزایش می‌یابد.
در گذشته از باندهای کشی برای درمان شکستگی دنده استفاده می‌شد، اما امروزه پزشکان معتقدند که این درمان به علت اینکه جلوی تنفس عمیق را می‌گیرد و زمینه را برای بروز پنومونی مساعد می‌کند، درمان مناسبی نیست و نباید انجام شود.