در بیمارانی که دچار آسیب نخاعی شده‌اند، در زیر سطح ضایعه‌ی عصبی ممکن است حس پوستی به‌طور کامل یا نسبی از بین رفته باشد. بدان معنا که پوست نمی‌تواند پیام‌های حس لمس را برای مغز ارسال کند. بنابراین، اگر بر اثر فشار طولانی یا گرما یا سرما آسیبی به پوست وارد شود، پیام لازم برای اقدام مناسب به مغز ارسال نخواهد شد. بر این اساس، این‌گونه بیماران در معرض خطر زخم بستر و زخم‌های فشاری هستند. ولی می‌توان با تغییر دادن مکرر موقعیت بیمار از پیدایش این‌گونه زخم‌ها جلوگیری کرد.
آسیب نخاعی می‌تواند مشکلات گردش خون نیز ایجاد کند. به‌عنوان مثال، ممکن است فشار خون در هنگام بلند شدن پایین بیفتد و یا اینکه اندام‌های تحتانی بیمار ورم کند. این تغییرات گردش خون نیز ممکن است خطر تشکیل لخته‌های خون، مانند ترومبوز وریدی عمقی و یا آمبولی ریه، را افزایش دهد.
Image credit: epiduralstimulationnow.com
یکی دیگر از اختلالات فشار خون که در این بیماران ممکن است مشاهده شود، افزایش خطرناک فشار خون است که به آن هیپررفلکسی اتونومیک گفته می‌شود.
در مواردی که عضلات شکم و قفسه‌ی سینه نیز گرفتار هستند، آسیب نخاعی ممکن است منجر به مشکلات تنفسی نیز بشود. این عضلات شامل دیافراگم و عضلات جدار قفسه‌ی سینه و شکم هستند. بسته به سطح ضایعه‌ی نخاعی، مشکلات تنفسی که ایجاد می‌شود متفاوت است. مثلاً در صورتی که ضایعه در گردن و قسمت بالای قفسه‌ی سینه باشد، خطر ابتلا به ذات‌الریه و دیگر مشکلات ریه افزایش پیدا می‌کند. با استفاده از دارو و درمان مناسب می‌توان این مشکلات را پیش‌گیری و درمان کرد.
قدرت عضلانی در آسیب نخاعی از دو جهت ممکن است دچار مشکل شود: برخی از عضلات ممکن است بیش از حد سفت یا به اصطلاح اسپاستیک شوند و یا اینکه برخی از عضلات ممکن است بیش از حد شل شوند.