دانستنی‌هایی درباره‌ی سکته‌ی قلبی

قلب یکی از اعضای بسیار مقاوم بدن است. بر خلاف آنچه عموماً تصور می‌شود، قلب اندام چندان زودرنجی نیست، بلکه مقاومت بالایی دارد. کافی است در نظر بگیریم که قلب در تمام مدت حیات بدون وقفه در حال تپیدن است! اما گاه آسیب‌هایی به قلب وارد می‌شود که از حد تحمل آن بالاتر است و دچار اختلال کارکرد می‌شود.

سکته‌ی قلبی زمانی بروز می‌کند که جریان خون قلب مسدود شود. معمولاً این انسداد در داخل عروق به علت تجمع چربی، کلسترول، و مواد دیگر در جدار رگ ایجاد می‌شود. این مواد در جدار شریان‌های تغذیه کننده‌ی قلب (یعنی شریان‌های کرونر) پلاک تشکیل می‌دهند و منجر به انسداد مسیر خون‌رسانی به قلب می‌شوند.

در نهایت پلاک از جدار شریان جدا شده و منجر به تشکیل لخته می‌شود. وقتی که مسیر جریان خون مسدود شد، ممکن است به بخشی از عضله قلب آسیب رسانده و یا منجر به تخریب آن شود.

سکته‌ی قلبی در اصطلاح پزشکی «انفارکتوس میوکارد» نامیده می‌شود. سکته‌ی قلبی می‌تواند عارضه‌ای مرگبار باشد. با این حال، امروزه درمان سکته‌ی قلبی به‌طور قابل ملاحظه‌ای بهبود یافته است. در صورتی که در کنار شما فردی دچار علایم سکته‌ی قلبی شد، لازم است بی‌درنگ به اورژانس اطلاع دهید.

علایم و نشانه‌های سکته‌ی قلبی در افراد مختلف ممکن است متفاوت باشد. معمولاً بیمار در ناحیه‌ی قفسه‌ی سینه احساس فشار، تنگی، درد، و یا فشرده شدن یا درد گنگ و مبهم می‌کند، که ممکن است به دست چپ یا به گردن، آرواره، و یا پشت تیر بکشد.

از دیگر علایمی که در زمان سکته‌ی قلبی بروز می‌کند، می‌توان به تهوع، سوءهاضمه، سوزش سر دل، و یا درد شکمی اشاره کرد. برخی از بیماران در زمان سکته‌ی قلبی دچار تنگی نفس، عرق سرد، احساس خستگی و ضعف، احساس سبکی سر، و گیجی ناگهانی می‌کنند.

نکته‌ای که باید در نظر داشت، این است که تمام بیمارانی که دچار سکته‌ی قلبی می‌شوند، علایم و نشانه‌های یکسانی ندارند، و علایم آنها از نظر شدت نیز با یکدیگر متفاوت است. مثلاً درد در بعضی از افراد ممکن است خفیف باشد، در‌حالی‌که در برخی دیگر بسیار شدید است. حتی ممکن است برخی از افراد هیچ‌گونه علامتی نداشته باشند، در‌حالی‌که در برخی دیگر از افراد نخستین علامت به‌صورت ایست قلبی ناگهانی است. با این حال، هر چه علایم و نشانه‌های بیشتری ظاهر شود، احتمال اینکه ناشی از سکته‌ی قلبی باشد بیشتر است.