ترومبوز ورید عمقی وضعیتی است که در آن در داخل یکی از وریدهای عمقی—به‌خصوص در ناحیه‌ی پا—لخته‌ی خون تشکیل می‌شود و موجب قرمزی و دردناک شدن پا و خطر بروز آمبولی ریه می‌شود.
عوامل مختلفی ممکن است زمینه‌ساز تشکیل لخته‌ی خون در داخل ورید عمقی شوند. هر چه تعداد بیشتری از این عوامل در بیمار وجود داشته باشد، ریسک ابتلا به ترومبوز وریدهای عمقی بیشتر است.
Image credit: myvmc.com
یکی از عواملی که به‌عنوان عامل خطرساز برای ابتلا به ترومبوز ورید عمقی مطرح است، داشتن اختلالات ارثی انعقاد خون است که موجب می‌شود که خون به آسانی لخته شود. در صورتی که فرد عوامل زمینه‌ساز دیگری نیز داشته باشند، ممکن است دچار ترومبوز وریدهای عمقی شود.
استراحت طولانی در بستر—مثلاً در افرادی که در بیمارستان بستری هستند یا به دلایل متعدد امکان حرکت کردن ندارند، مثلاً فلج هستند—خطر بروز ترومبوز وریدهای عمقی وجود دارد.
آسیب‌دیدگی یا جراحی که باعث صدمه دیدن وریدهای پا می‌شود، از دیگر عللی است که ممکن است منجر به تشکیل ترومبوز ورید عمقی شود.
بارداری—به علت اینکه فشار در وریدهای ناحیه لگن و پاها را افزایش می‌دهد—از دیگر عوامل زمینه‌ساز ابتلا به ترومبوز ورید عمقی است. حتی تا ۶ هفته بعد از زایمان نیز ریسک ابتلا به ترومبوز ورید عمقی بیشتر از حد معمول است. مصرف قرص‌های ضدبارداری نیز خطر ترومبوز ورید عمقی را افزایش می‌دهد.
چاقی و اضافه‌وزن نیز از طریق افزایش فشار وریدهای با خطر بروز ترومبوز ورید عمقی را افزایش می‌دهد.
لازم به توضیح است که نشستن طولانی نیز خطر این بیماری را افزایش می‌دهد. در حقیقت، یکی از عواملی که در حالت عادی موجب تقویت جریان خون در وریدهای پا می‌شود، انقباض عضلات ناحیه‌ی ساق پا است. بنابراین، در صورتی که فرد مدت طولانی نشسته باشد، این عضلات منقبض می‌شوند، و خون در داخل ورید‌ها در ناحیه‌ی پا حالت رکود پیدا می‌کند، که ممکن است موجب لخته شدن خون و بروز ترومبوز ورید عمقی شود.