زردی در نوزادان غالباً یک فرآیند فیزیولوژیک است، یعنی پدیده‌ای است که در سیر طبیعی تکامل بدن نوزاد اتفاق می‌افتد و عارضه‌ی مهمی در پی ندارد. البته برخی از علل و عوامل زمینه‌ساز نیز می‌توانند منجر به تشدید زردی شوند و در بروز زردی فیزیولوژیک یا پاتولوژیک نقش ایفا کنند.
به‌عنوان مثال، یکی از عواملی که در بروز زردی مؤثر است، تولد زودرس نوزاد است. زمانی که نوزاد قبل از ۳۸ هفته‌ی حاملگی به دنیا بیاید، ممکن است بدن نوزاد هنوز توانایی دفع بیلی‌روبین را مانند نوزادان رسیده‌ی کامل نداشته باشد. به‌علاوه، معمولاً نوزادان نارس به‌خوبی شیر نمی‌خورند و کمتر دفع می‌کنند. ازاین‌رو، امکان کمتری برای دفع بیلی‌روبین دارند.
Image credit: spnannies.com
در صورتی که در حین زایمان به علت تروما خون‌مردگی در زیر پوست نوزاد ایجاد شود، در هنگام تجزیه شدن این خون و جذب آن به داخل بدن، ممکن است سطح بیلی‌روبین خون بالا برود و منجر به بروز زردی شود. علت این مسئله، تجزیه شدن گلبول‌های قرمز است که به‌صورت خون‌مردگی در زیر پوست ظاهر می‌شود.
ناسازگاری گروه‌های خونی نیز می‌تواند در بروز زردی نقش داشته باشد. در صورتی که گروه خونی مادر و نوزاد با یکدیگر ناسازگار باشد، ممکن است نوزاد از طریق جفت آنتی‌بادی‌های خون مادر را دریافت کند، که در این صورت، این آنتی‌بادی‌ها که از بدن مادر وارد بدن نوزاد شده است، ممکن است موجب تجزیه‌ی گلبول‌های قرمز خون نوزاد و بروز زردی شود.
باید دانست که نوع خاصی از زردی به نام «زردی شیر مادر» وجود دارد، که در آن، به علت وجود مواد خاصی در شیر مادر که موجب واکنش‌هایی در بدن نوزاد می‌شوند، بچه دچار زردی می‌شود. البته این نوع زردی معمولاً برای نوزاد خطری ندارد و پس از مدتی خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کند.
برخی از عوامل مرتبط با تغذیه و شیردهی نوزاد می‌تواند در بروز زردی تأثیر داشته باشد. مثلاً در صورتی که بچه خوب شیر نخورد و تغذیه‌ی کافی از طریق شیردهی کسب نکند، خطر بروز زردی در نوزاد افزایش می‌یابد. در صورتی که بر اثر شیر نخوردن حالت کم‌آبی در بدن نوزاد ایجاد شود، می‌تواند موجب تشدید زردی شود.
لازم به ذکر است که در برخی از موارد زردی علامت یک بیماری زمینه‌ای در نوزاد است که ممکن است عوارض جدی در پی داشته باشد. بنابراین، حتماً باید نوزاد به‌وسیله‌ی پزشک معاینه شود تا علت واقعی زردی مشخص شود و در صورت لزوم تحت درمان قرار گیرد.