Resim Kaynağı:https://en.wikipedia.org/wiki/Norman_Cota
Savaş geçmişte de günümüzde de yıkıcı özelliğini her zaman sürdürmüştür. Dünyanın gördüğü en yıkıcı ve büyük savaşlar olarak tarihe geçen Birinci ve İkinci Dünya Savaşı hakkında sayısız eser yazılmış ve film yapılmıştır. Fakat iki savaşı karşılaştırdığımız zaman İkinci Dünya Savaş’ı her zaman daha popüler olmuş ve yayınlanan eser sayısı daha fazla olmuştur. Bu durumun 40'lı yılların ikinci yarısıyla birlikte teknolojinin gelişmesi ile yakından ilgisi vardır. Fakat tek nedenin bu olduğunu söylemek yanlış ve yetersiz olacaktır.
Birinci Dünya Savaşı'na giden süreçte özellikle silah teknolojisinde yaşanan gelişmeler, savaşın giderek üç boyutlu hale gelmesi ve hem yöneten kesimlerin hem de savaşan askerlerin buna hazırlıksız olması savaşın yıkıcılığını giderek arttırmış ve askerlerde ‘Shell Shock’ adı verilen bir hastalığın görümesine neden olmuştur.
Savaşın en kanlı muharebelerinden olan Somme’da yaşanan dehşetin insan psikolojisi üzerindeki etkisi olarak tanımlanabilir. Savaşın giderek siper savaşı şekline dönüşmesi, muharebe alanlarının adeta yer altı şehirlerine dönüşmesi ve savaşan askerlerin yer altında ölülerle günlerce yaşamak zorunda kalması bu duruma sebep olmuştur. Askerlerde hareketlerinde bozukluk ve hareketlerini kontrol edememe, titreme ve boş bakma gibi etkiler gözlemlenmeye başlanmış. Bu durum psikoanalizin yükselmesinde önemli olmuş ve askerlerin davranışlarını korkaklık olarak nitelemenin yanlış olduğu düşüncesi yaygınlanmıştır.
Savaşın sadece ülkelerin çıkarlarına hizmet ettiği ve çıkarları korumak için gerekli olduğu düşüncesine sahip olan realist teoriler; savaşlarda hiç insan ölmüyor, milyonlara insan açlıkla savaşmıyor, hiçbir kadına tecavüz edilmiyor gibi davranmaya devam etse de Shell Shock realistlerin sade çıkar savını derinden sarsıyor.