Diwan-e-Shams Poem

After a long hard search I have found the complete poem. This was taken from diwan-e-shams ghazal No 2309. Following are the lyrics and translation sung in this video. Below it is the complete ghazal with translation.
................................................................................
من بیخود و تو بیخود (من مست و تو دیوانه) ما را کی برد خانه
من چند تو را (صد بار تو را) گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه
I'm drunk and you're insane, who's going to take us home?
How many times did they say,
"Drink just a little, only two or three at most?"
In this city no one I see is conscious;
one is worse off than the next, frenzied and insane.

جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی‌صحبت جانانه
هر گوشه یکی مستی دستی ز بر دستی
و آن ساقی هر هستی با ساغر شاهانه
Dear one, come to the tavern of ruin
and experience the pleasures of the soul.
What happiness can there be apart
from this intimate conversation
with the Beloved, the Soul of souls?

شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه
Shams al-Haqq of Tabriz, where are you now,
after all the mischief you've stirred in our hearts?

تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه
You belong to the tavern: your income is wine,
and wine is all you ever buy.
Don't give even a second away
to the concerns of the merely sober.

شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه
Shams al-Haqq of Tabriz, where are you now,
after all the mischief you've stirred in our hearts?

................................................................................
Complete Ghazal

من بیخود و تو بیخود (من مست و تو دیوانه) ما را کی برد خانه
من چند تو را (صد بار تو را) گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی‌صحبت جانانه
هر گوشه یکی مستی دستی ز بر دستی
و آن ساقی هر هستی با ساغر شاهانه
تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه
ای لولی بربط زن تو مستتری یا من
ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه
از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
چون کشتی بی‌لنگر کژ می‌شد و مژ می‌شد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه
گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه
گفتم که رفیقی کن با من که منم خویشت
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه
من بی‌دل و دستارم در خانه خمارم
یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه
در حلقه لنگانی می‌باید لنگیدن
این پند ننوشیدی از خواجه علیانه
سرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبی
برخاست فغان آخر از استن حنانه
شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه

The Drunkards and the Tavern

I'm drunk and you're insane, who's going to take us home?
How many times did they say,
"Drink just a little, only two or three at most?"

In this city no one I see is conscious;
one is worse off than the next, frenzied and insane.

Dear one, come to the tavern of ruin
and experience the pleasures of the soul.
What happiness can there be apart
from this intimate conversation
with the Beloved, the Soul of souls?

In every corner there are drunkards, arm in arm,
while the Server pours the wine
from a royal decanter to every particle of being.

You belong to the tavern: your income is wine,
and wine is all you ever buy.
Don't give even a second away
to the concerns of the merely sober.

O lute player, are you more drunk, or am I?
In the presence of one as drunk as you, my magic is a myth.

When I went outside the house,
some drunk approached me,
and in his eyes I saw
hundreds of hidden gardens and sanctuaries.

Like a ship without an anchor,
he rocked this way and that.
Hundreds of intellectuaIs and wise men
could die from a taste of his yearning.

I asked, "Where are you from?"
He laughed and said, "O soul,
half of me is from Turkestan and half from Farghana.

Half of me is water and mud, half heart and soul;
half of me is the ocean' s shore, half is all pearl."

"Be my friend," I pleaded, 'I'm one of your family."
"I know the difference between farnily and outsiders."

I've neither a heart nor a turban,
and here in this house of hangovers
my breast is filled with unspoken words.
Shall I try to explain or not?

Have I lived among the lame for so long
that I've begun to limp myself?
And yet no slap of pain could disturb
a drunkenness like this.

Listen, can you hear a wail
arising from the pillar of grief?
Shams al-Haqq of Tabriz, where are you now,
after all the mischief you've stirred in our hearts?

-- Version by K. Helminski, A. Godlas, and L. Saedian
"The Rumi Collection"