Kung Kayo. . . . . Kayo Talaga!

Kung kayo. Kayo talaga. . .

Funny phrase but always makes sense. But the question I always ask those who tell me these words will always be "Paano mo naman nasabi?". Sabihin na lang nating minsan talaga bitter ako (hehe). Pero kasi naman hindi sa lahat ng pagkakataon ay sila talaga sa huli.

"Kung kayo. Kayo talaga." I heard my friend said once. And there I was again asking her. "Paano mo naman nasabi?" She just smiled at me and looked at the wide field of grass where students are enjoying the warmth being given by the sunset happily setting behind the tall trees. "Yung mga hindi inaasahang pagkakataon sa buhay kung saan bigla na lang pipitik yung puso mo. Or yung random spark na nakakapagpabuhay sa nag aalab mong damdamin." I laughed at her answer. "Hindi pa din ako kumbinsido." I stated. Saglit itong napabaling sakin bago ulit binalik ang titig sa harap. "Yung aksidenteng pagpapakilala sa iyo ng isang kaibigan sa isang tao. Pwede ding yung di inaasahang magtatapo ang titig niyo sa isang mataong lugar. Or yung nakabangga mo sa mataong hallway ng Cafeteria. Or baka nariyan na sa harapan mo pero sa iba ka nakatingin. Sa mga pagkakataon ding napuwing ka at napapikit dahil sa sakit kaya hindi mo napansing napadaan na pala siya sa harapan mo. Yung pinaka ordinaryo at boring mong araw na bigla na lang nagiging makulay at masigla sa mga pagkakataong nariyan siya."

Natahimik ako sa huli niyang sinabi at napatitig na din sa papalubog na haring araw. "May point ka." I answered admitting the fact the she did have a point on that. "But may I remind you that there are some people out there who strongly believes that they are the author of their own stories and anybody else. Na kung maghihintay ka kay tadhana ay walang mangyayari sa buhay mo at uuwi kang bigo sa huli."

Natawa lang ito sa mga sinabi ko at saka tumayo sa harapan ko nang may ngiti. "Makinig ka. If two people are meant to cross their paths, if they are destined to run into each other, they will find their way back to each other's arms. Everything will fall to it's rightful place. Huling sabi nito saka ako iniwang nakatulala habang nakatitig sa papalayo nitong pigura saka pasimpleng ngumiti.

Oo nga ata. Kung kayo. Kayo talaga." I admitted to myself as I saw the guy walking towards her with a wide smile. . . . . That same person she hated for a very long time.

Hehehehe. Bakit ko nasulat to? Kasi every time I talk to that exact same person who gave me those thoughts. . . Hindi pa din nawawala yung mga ngiti niya every time she tells me how happy she is up till now. Naalala ko lang. . .

Maraming salamat po sa pagbabasa!