Merhaba Arkadaşlar. Öncelikle, kısaca müziğe olan ilgimden ve bu ilginin kaynağından bahsederek başlamak istiyorum. Küçük yaşlardan itibaren müzikle hep içiçeydim, çünkü babam hem bağlama üretimi hem de bağlamayı çalma konusunda bir uzman. Yaklaşık 40 yıldır Ankara’da bir saz atölyemiz var. Eskiden babam o atölyede bağlama kursu da veriyordu fakat şimdilerde biraz yaşlandığı ve yorulduğu için artık ders vermese de bağlama üretimi ve tamir işlerine devam ediyor. Fakat babam “Terzi kendi söküğünü dikemez” atasözünün doğruluğunu kanıtmalakta kararlı sanırım. Zamanında ne kadar ısrar etsek de, yıllardır abilerime, ablalarıma ve bana bağlama çalmayı öğretmedi. Gidin normal bir iş yapın diyor. Sanki bağlama çalmak veya o işten para kazanmak anormal bir şeymiş gibi. Tabi o işlerin yapıldığı ortamları pek sevmediği için bunu söylediğini de biliyoruz. Neyse çok uzatmayayım bu kısmı. Babam bizi müzikten uzaklaştırmaya çalıştıkça ben daha da yakınlaşıyordum. İlkokul çağlarımda okulda müzikle ilgili her etkinliğe katılıyordum. Müzik derslerinde sınıfın karşısına çıkıp şarkı söyleyenlerden biri de bendim. Flüt korosuna katılmıştım. Müzikle ilgili ne bulursam atlıyordum. O sıralarda abim babamdan bir org istemiş, ne hikmetse babam bu sefer itiraz etmemiş ve eve bir org getirdi. O zamanlarda hayatımda gördüğüm en güzel şeydi bu.
Kırmızı “DEMO” tuşuna basınca çalan müzik hala kulaklarımda... Fırsat bulduğum anda soluğu orgun başında alıyordum. Nota bilgim yoktu. Kendi kendime duyduğum melodileri çalıyordum. Müzik kulağım o zamanlarda gelişti. Yani ben öyle düşünüyorum. O zamandan beri duyduğum birşeyi çalma konusunda iyiyimdir. Neyse artık asıl mevzuya geleyim yavaş yavaş. Lise zamanında müzikle pek ilgilenemedim ama hep aklımdaydı. Bir enstrüman çalma konusunda aşırı istekliydim. Üniversiteyi kazandım ve devlet yurduna yerleştim. Geç kaldığımı düşünsem de artık bir enstrüman çalmak istiyordum. Bir gece yurtta etüt odasından çok güzel bir ney sesi gelmeye başladı, çok hoşuma gitmişti. Oda arkadaşlarımla beraber etüt odasına gittik. Bir arkadaş ney çalıyordu, yanında gitarı da vardı. Sonra gitar çalıp şarkı söylemeye başladı. İsmi Ender’di. Aşırı yetenekli bir arkadaşımızdır kendisi. Sabaha kadar onu dinledik, tanıştık, kaynaştık. Çok güzel bir geceydi ve o gün gitar çalmaya başlamaya karar verdim. Artık her gecemiz etüt odasında geçiyordu. Ankara’ya ilk dönüşümde bir klasik gitar aldım ve internetten gitar dersleri izleyerek kendi kendime çalmaya başladım. İlk başlarda baya zorlandım ama emek olmadan yemek olmayacağını biliyordum. Bir an önce birşeyler çalıp söylemek istiyordum ve hergün çalışıyordum. Tabi oda arkadaşlarım durumdan pek memnun değildi. Hergün başlarını ağrıtıyordum, zaman zaman isyan ediyorlardı. Bu da ilk gitarım.
Dönem sonunda oda arkadaşlarımla eve çıktık. Evde biraz daha rahattım. Kendi odamda takılıyordum gitarımla ve artık birşeyler çalıp söylemeye başlamıştım. Yaz tatilinde kendimi baya geliştirmiştim. Yurttayken gitar çalmama isyan eden arkadaşlarım artık benden şarkı istemeye başlamıştı. Etüt odasında gecelerimizi şenlendiren Ender, haftasonları sürekli bize geliyordu ve beraber sabahlara kadar gitar çalıp şarkı söylüyorduk. Bu arada Ender 5-6 farklı enstrüman çalabiliyordu ve ona sürekli gitarla eşlik ettiğim için kendimi iyice geliştirmiştim onun sayesinde. Bana çok yardımcı oldu. Buradan kendisine teşekkürü bir borç bilirim. Yeni bir gitar almak istiyordum, akustik gitarın sesi çok hoşuma gidiyordu ve ilk elektro-akustik gitarımı da almıştım. Takamine EG360SC.
Bir gün Ender bir sosyal sorumluluk projesi için okulda konser verme düşüncesi olduğunu söyledi. Hemen kabul ettim. Yurttan enstrüman çalan arkadaşlarımızla 5 kişilik bir grup oluşturduk. Gitar, ney, keman, cajon ve bağlama çalıyorduk. İki aylık sıkı bir çalışmanın ardından Kars Sarıkamış’ta bir ilköğretim okuluna yardım etmek için okulda muhteşem bir konser verdik.
Konsere gelenler çok beğenmişti. Benim için çok güzel bir deneyimdi. O günden sonra çeşitli canlı müzik çalışmalarım oldu. Besteler yapmaya başladım. Gitarımdan 3-5 gün uzak kalsam canım sıkılıyor artık. Yani demem o ki, bir şeyi seviyorsanız peşini bırakmayın. Bir şeyleri başarmanın, sevdiğiniz işi yapmanın hazzı başka hiçbir şeyde yok. Azimle performasyon, betonda deformasyon. Mutlu günler...