"บางทีความเจ็บปวดอาจไม่ต้องดิ้นรน เท่ากับการแสวงหาความสุขก็เป็นได้"
คนเราจะอยู่กับความปวดร้าวได้นานแค่ไหน?
บางคนอยู่เพื่อที่จะเรียนรู้มัน
บางคนอยู่เพื่อที่จะเสพติดมัน
บางครั้งคนเราอาจมีความสุขกับความเจ็บปวด
แม้เราจะรู้ว่ามีประตูทางออก
อยู่ตรงนั้นเสมอ
แต่เราก็ยังอยากที่จะจมอยู่อย่างนั้น
บางทีความเจ็บปวดอาจไม่ต้องดิ้นรน
เท่ากับการแสวงหาความสุขก็เป็นได้
เช่นเดียวกับรสหวานของน้ำตาล
ความหอมหวานอาจซ่อนอันตรายอยู่ภายใน
และความขมของแอลกอฮอล์
ก็อาจซ่อนความสุขภายในจิตใจ
หรืออาจจะเป็นเรื่องของรสนิยม
ไม่มีใครหยั่งรู้ได้
แล้วคุณล่ะ?
"ชอบความหวานหรือความขม"
หวามเป็นลมขมเป็นความเจ็บปวด
ด้วยรักและเคารพ
แสน (Stephan)