Bölüm 1 | Kaçış
Sürücüsüz araçla çarpışarak kemiklerimin kırılmasına sadece bir kaç santim kalmıştı. Bu kadar aşırı bir hızdan durma noktasına yalnızca 0.05 salisede ulaşabiliyorlardı. Teknolojiyi sevmesemde bu buluş gerçekten hayatımı kurtarmıştı. Bir süre olayın şokuyla donup kaldım. Arkadan gelen siren seslerini duyunca burada ne halt ediyorum diyerek koşmaya devam ettim. Sokağın köşesinden sağa döndüm, az ileride artık modası geçmiş led ışıklı tabelalardan birini gördüm; Sadece nakit para ile ödeme kabul edilir
İçimde az da olsa bir umut belirmişti, var gücümle koştum, siberpolisler sokağa girmeden o dükkana girmeliydim. Dükkanın kapısından içeriye girer girmez cebimden çıkardığım kağıt parayı adama uzattım.
Sakla beni
Diye bağırırken çoktan köşedeki kanepenin arkasına atlamıştım. Adam konuşmadı, hemen bir örtü alarak beni gizlemek amacıyla üzerime örttü...
Bölüm 2 | Asiler
Dünya genelinde son 5 yılda önemli teknolojik gelişmeler yaşanmıştı fakat gelişmelerin büyük kısmı insanlara değil, devletlere fayda sağlamıştı. Kurumlar ve devletler bu gelişmeleri kullanarak insanların özel yaşantıları üzerinde daha etkin olmaya başlamış, kişilerin güvenliği palavrası adı altında tüm kişisel bilgiler onların kontrolüne geçmişti. Ve işin daha da kötüsü tüm bu teknolojik zırvalar Blockchain denen sistem üzerinden birbirine entegre olarak çalışıyor, böylece daha etkili oluyordu. İnsanların sisteme karşı hareket etmeleri neredeyse imkansızlaşmıştı. Bizim için bu blockchain değil, blAckchain'di. Kara teknoloji. Biz kendimize bir isim takmamıştık, örgütlenmiş bir grup da değildik, dünyanın farklı yerlerinde deepweb üzerinden birbirleriyle iletişime geçen bir avuç insandık sadece. Onlar ise bize asiler diyorlardı.
Bölüm 3 | Plan
Herşeyin kusursuz işlemesi gerekiyordu, eğer işler planladığımız gibi gitmez ve ufak bir hata yaparsak aylarca süren hazırlığımız boşa gidebilirdi. Eski bir polis teşkilatı çalışanı olan yusuf üniformaları bulma konusunda sıkıntı çekmemişti, ikimiz merkeze sızacak diğerleriyse bilgisayar başından bize destek vereceklerdi. Plan gayet basitti, merkeze gir, ana sunucunun bulunduğu odaya sız, arşivlerde gizli olarak tutulduğunu bildiğimiz veriyi alarak ana verici vasıtasıyla ülkedeki tüm insanların cep telefonlarına, sanal gözlüklerine , bilgisayarlarına, internete bağlı olan hangi alet varsa hepsine gönder. Tüm insanlar gerçeği öğrenmeliydi, blockchain'in onları özgürleştirmediğini, aksine hepsini gözetim altında olan bir mahkuma çevirdiğini bilmeliydiler. Steem ile yaptıkları tüm ödemelerin kayıt altına alındığını, devletin aleyhine her hangi bir iş için ödeme yapıldığında kara listeye eklendiklerini insanlar bilmeliydi. Nakitsiz toplum safsatasıyla insanlara daha kolay ve özgürlükçü bir alışveriş deneyimi sunacaklarını söylerken asıl amaçlarının vatandaşların mal varlıklarını ve harcamalarını kontrol altında tutmak, istedikleri anda tek bir tuşla sanal cüzdandaki tüm parayı eritebilmek olduğunun ortaya çıkma vakti gelmişti.
Plan kusursuz işledi. Gizli tutulan tüm veriler insanlarla paylaşıldı. Şimdi tek yapmamız gereken kimseye belli etmeden buradan çıkmaktı. Plana göre Yusuf merkezden çıkıp sağ tarafa gidecek, ben ise yolun karşısına geçip sol taraftan devam edecektim. Odadan çıktık, herkes bir tarafa koşuşturuyordu. Duvardaki televizyonda son dakika haberleri veriliyordu "Steem ve blockchain hakkındaki gizli bilgilerin öğrenilmesiyle son 10 dakika içinde steem %300 değer kaybetmişti, tüm insanlar hesaplarındaki steemi nakite çevirmek için bankalara akın ediyorlardı."
Bu kargaşada kimse bizi tanıyamazdı, sakin adımlarla dış kapıya doğru yöneldik. Otomatik kapı açıldı ve tam çıkıyorduk ki arkadan Durun! diye bir ses işittik. Yusufla göz göze geldik. Kısa bir bekleyişden sonra
Koş!
dedim. Yusuf sağa doğru koşmaya başladı ben ise hızla akan trafiğin ortasına dalarak yolun karşısına doğru kaçmaya başladım. Arkamda siren sesleriyle birlikte uzaktan kontrol edilen siberpolisler hızla üzerime geliyorlardı. Yerden iki metre yukarıda seyreden bu robotlar ayakları olmayan bir insan görünümündeydiler. Bir an için arkamı dönüp baktım dört tane sayabildim, şiddetli bir korna sesiyle tekrar önüme döndüğümde sağ taraftan gelen sürücüsüz araçla çarpışarak kemiklerimin kırılmasına sadece bir kaç santim kalmıştı.Bu kadar aşırı bir hızdan durma noktasına 0.05 salisede ulaşabiliyorlardı.
Bölüm 4 | Son
Biraz korkarak daha çok adama güvenerek kanepenin arkasında bekliyordum. Siberpolisler dükkana girdiler, içlerinden birisi insanları korkutarak kontrol altına almak amacıyla tasarlanmış mekanik sesiyle konuştu;
Vatandaş 35 EB 1442'yi gördün mü?
Diğer siberpolis gövdesindeki ekrandan benim resmimi gösteriyordu dükkan sahibine.
Adama güvenmekle hata etmemiştim, astığı tabeladan onun da sisteme karşıt olduğunu anlamıştım, belli ki birilerini saklama işini daha önce çok kez yapmıştı, gayet sakin tavırlarla "Evet, gördüm." dedi eliyle sokağın diğer tarafını göstererek.
"Şu yöne doğru koştu, inanmazsanız göz kayıtlarımı inceleyin"
derken sağ kaşının üzerindeki mikro implanta dokunmuştu bile. 2 saniyenin ardından implant adamın alnından dışarıya doğru çıktı, hiç çekinmeden ve tereddüt etmeden implantı siberpolise uzattı.
Buyrun, inceleyebilirsiniz. Şu tarafa gitti.
Adamın kendinden emin tavırlarına ikna olmuşlardı ki siberpolisler dükkandan çıktılar. 2 dakika sonra iyice uzaklaştıklarından emin olan adam gelip beni bulunduğum yerden çıkardı. Televizyondaki haberleri göstererek
Yoksa bu işle bir ilgin mi var?
Dedi. Gülümsedim;
Ortalığı toparlasan iyi olur, artık dükkanından müşteri eksik olmayacak.