---

Hello everyone!!!

I hope you are well or trying to be well. I am fine. I am a little excited today because we are going with you to the place of one of the foundations of the Republic of Türkiye. In fact, I am waiting with my eyes full of tears because I am already thinking about what I am going to write and I am sure that I will have a few words to say to those who have happened to this country from that time until now (inside me...).

---

In the photo above, something that gives me goosebumps even as I write or even think about it, is the dais where Mustafa Kemal Atatürk spoke on behalf of the nation for the first time. You can recognise the rostrum by the statue of Atatürk.

I was taking these photos with tears in my eyes while the guide friend in the green coat you see in the photo was telling us about the parliament. When it comes to Türkiye, I have a completely different pain in my heart. I think neither I can explain it nor you can understand it, because it is countless.

---

---

---

---

---

You can liken the parliamentary chairs to old-style schools because, if it is not a rumour, the desks were taken from wherever they could be found. For example, in the old days, when the parliament was being established, there was no light source or scribe, so the members of parliament used to write the laws by hand and use oil lamps to improve them.

This frankly reminds me again of the badness of the situation. We, as children, found it difficult to sit on those benches because we were getting too big for us, and imagine MPs, all grown men, sitting on those benches for hours and hours, trying to run a country, trying to make its rules the best they could be for us.

After we left the main meeting hall, we started to visit the floors. On the upper floor and the rest of the floor, some special items were on display. For example, Atatürk's clothes, weapons, one of the first Turkish flags...

Also, in a room we could see from outside, there was the table where the Treaty of Lausanne was signed. You know, the treaty they want to cancel because it cuts off our resources. In my opinion, money should not be the only thing needed to become a political figure, it should be made more difficult since there are no university graduates left.

---

---

---

---

Don't look at such fancy furniture, almost all of these are things that come afterwards. Imagine, we're talking about a place with no heating system. I already told you above that there is no light.

This country was formed under very difficult conditions. Being able to visit this parliament has fuelled my belief in this state even more. Just today, when I was talking to my mother, I was saying ‘The nation is permanent, the government is temporary.’ Indeed it is. I don't know if I will see it, but surely one day this nation will regain its former glory. We have never been so desolate, but these dark days will surely pass.

By the way, the first picture you see in this section is one of my favourites. He is young but not naive, the young artist has drawn his gaze in such a way that you can see that he is looking to the future. This is one of the rare paintings that prove to me that there is still hope.

Anyway, I will end this blog here without getting more emotional. Sometimes words get stuck in one's throat, some places exist not only to be ‘seen’ but also to be ‘felt’. This was just such a place for me.

I hope these lines will create a small echo of what I felt. In my next blog, we will follow the traces of the past together from another corner of Türkiye. Take care of yourselves and remember your past. Because we are the descendants of the people who sat at those desks and tried to draw a path without light.

See you all later. Take care of yourself in advance, stay in health and love, and please remember that;

You are the only one of you.

Herkese merhabaaa!!!

Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben iyiyim. Bugün biraz heyecanlıyım çünkü sizlerle Türkiye Cumhuriyeti'nin yapı taşlarından birinin yerine gidiyoruz. Aslında daha şimdiden ne yazacağımı düşündüğüm için gözlerim dolu bir şekilde bekliyorum ve eminim o zamandan bu zamana kadar bu ülkenin başına gelenlere de söyleyecek birkaç sözüm olacak (içimde...).

---

Yukarıdaki fotoğrafta, yazarken hatta düşünürken bile tüylerimi diken diken eden bir şey bu, Mustafa Kemal Atatürk'ün ilk kez millet adına konuştuğu kürsü bulunuyor. Kürsüyü Atatürk'ün heykelinden anlayabilirsiniz.

Fotoğrafta gördüğünüz yeşil montlu rehber arkadaş bize meclis ile ilgili bilgileri anlatırken gözlerimden yaşlar akarak bu fotoğrafları çekiyordum. Konu Türkiye olunca yüreğimde bambaşka bir acı var. Ne ben anlatabilirim ne de siz anlarsınız diye düşünüyorum. Saymakla bitmez çünkü.

---

---

---

---

---

Meclis sandalyelerini biraz eski tip okullara benzetebilirsiniz çünkü, eğer dedikodu değilse, sıralar nereden bulunuyorsa oradan alınmış. Mesela zamanında meclis kurulurken herhangi bir ışık kaynağı veya yazar olmadığından milletvekilleri kanunları kendi elleri ile yazıp üzerinde düzenlemeler yaparken de kandil ışığı kullanırlarmış.

Bu açıkçası bana vaziyetin kötülüğünü tekrar hatırlatıyor. O sıralarda biz, çocuklar olarak, oturmakta zorlanırdık boyumuz büyük gelmeye başladığı için ve düşünün ki milletvekilleri, hepsi yetişkin erkek, bu sıralarda saatlerce oturup bir ülkenin varlığının peşinden koşup kurallarını bizim için en iyi hâle getirmeye çalışıyorlardı.

Ana toplantı salonunda çıktıktan sonra katları gezmeye başladık. Yukarı kat ve katın devamında bazı özel eşyalar sergileniyordu. Örneğin Atatürk'ün kıyafetleri, silahları, ilk Türk bayraklarından biri...

Ayrıca dışarıdan görebildiğimiz bir odada ise Lozan Antlaşması'nın imzalandığı masa da bulunuyordu. Hani kaynaklarımızı kesiyor diye iptal etmek istedikleri antlaşma... Bence bir siyasi figür hâline gelebilmek için tek gerekli şey para olmamalı, üniversite okumayan kalmadığı için daha da zorlaştırılmalı.

---

---

---

---

Bakmayın bu kadar gösterişli mobilyalar olduğuna, bunların neredeyse hepsi sonrada gelen şeyler. Düşünsenize, ısıtma sistemi olmayan bir yerden bahsediyoruz. Yukarıda da size zaten ışık olmadığından bahsetmiştim.

Bu ülke çok zor şartlar altında kuruldu. Bu meclisi ziyaret edebilmek ise benim bu devlete olan inancımı daha da körükledi. Daha bugün annemle konuşurken diyordum ki "Devlet bakîdir, hükümet geçici." Gerçekten de öyle. Ben görür müyüm bilmem ama elbet bir gün bu devlet eski görkemli hâline kavuşur. Hiçbir zaman bu kadar sahipsiz kalmamıştık ama bu kara günler de elbet geçecektir.

Bu arada bu kısımdaki ilk gördüğünüz resim benim favorilerimden biridir. Genç ama toy değil, bakışlarını öyle bir çizmiş ki ressam geleceğe baktığını siz de görebilirsiniz. Bana hâlâ umudun varlığını kanıtlayan nadir resimlerden biridir bu.

Neyse, ben size daha fazla duygusallaşmadan bu yazıyı burada bitireyim. Bazen kelimeler boğazına diziliyor insanın, bazı yerler sadece “görülmek” için değil, “hissedilmek” için var oluyor. İşte burası da tam öyle bir yerdi benim için.

Umarım bu satırlar, sizde de benim hissettiğimin küçük bir yankısını yaratır. Bir sonraki yazımda, Türkiye’nin başka bir köşesinden yine birlikte geçmişin izlerini süreceğiz. Kendinize iyi bakın ve geçmişinizi unutmayın. Çünkü biz, o sıralarda oturup ışık olmadan yol çizmeye çalışan insanların torunlarıyız.

Sonra görüşmek üzere.Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.

---

^{From All Over Türkiye 37: Roman Baths and Open Air Museum}

^{From All Over Türkiye 36: The Museum of Anatolian Civilizations}

^{From All Over Türkiye 35: Anıtkabir, Atatürk's Mausoleum}

^{From All Over Türkiye 34: Duatepe, last stand of Ankara}

^{From All Over Türkiye 33: Gordion, Tomb of King Midas with Donkey Ears}

^{From All Over Türkiye 32: Eldem, The labour of your hand, the apple of your eye}

^{From All Over Türkiye 31: Eskişehir Hamam Museum}

^{From All Over Türkiye 30: Contemporary Glass Arts Museum, Eskişehir}

^{From All Over Türkiye 29: The Car of Revolution, Devrim}

^{From All Over Türkiye 28: Sultan Han & Rugs}

---

^{All of my content is written in Turkish first and then with the help of translators and dictionaries below translated in English.}

^{https://www.seslisozluk.net
https://www.deepl.com/translator}

---

^{P.S. If you know English AND Turkish, I do that too... If you see a translation discrepancy that was on purpose. I did think this is as proper as I could do. Because there are many differences between these languages.}

^{Not: Hem Türkçe hem de İngilizce biliyorsanız, ben de biliyorum... Eğer çeviri farklılığı görürseniz bunun bilinçli olduğunu bilin lütfen. Bunu yapabileceğim en uygun şekilde yaptığımı düşünüyorum. Çünkü bu iki dil arasında çok fazla fark var.}