stephan18

"หากต้นไม้จะเจริญงอกงามขึ้นได้ ก็ต้องให้กระถางที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม" มันเป็นแรงต้านบางอย่าง ที่มองไม่เห็น เป็นการสื่อสารทางเดียว สำหรับการมาถึงของวาระ ที่ไม่ปกติสุข การก้าวกระโดด ออกจากสิ่งที่ปลอดภัย

"โลกในทัศนวิสัย เริ่มไร้แรงโน้มถ่วง" ภาวะบางอย่างกำลังบั่นทอน ร่างกายและสติปัญญา แรงกำลังอันมีเพียงน้อยนิด เริ่มปรับสภาพให้เข้าสู่การรับมือ กับสถานการณ์ที่ผิดปกติในร่างกาย สิ่งแวดล้อมและบรรยากาศ

"ผลกระทบบางอย่างไม่เป็นที่ต้องการ เปรียบเหมือนมะเร็งร้าย" หลายสิ่งหลายอย่าง กระทบจิตใจให้สั่นไหว ตอกย้ำความไม่สมบูรณ์แบบ และไม่ยุติธรรมของมนุษย์ บางอย่างเราเลือกที่จะเป็น

"สิ่งแปลกใหม่หรือสิ่งเดิมๆในชีวิต ที่กำลังกัดกินจิตใจของเรา" ประโยคเดิมๆมันซ้ำซ้อนอยู่ในหัว หลายๆอย่างไม่เป็นไปอย่างใจคิด อาจเป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อไปสักนิด แต่ก็มีความรู้สึกที่กังวลและครุ่นคิด

"เราไม่รู้ว่าจุดหมายของหลายสิ่งอย่างคืออะไร เราตระหนักในผลลัพธ์ของมันเท่านั้น" บางสิ่งบางอย่างกลับมา บางสิ่งบางอย่างจากไป เราไม่รู้ว่าจุดหมายของหลายสิ่งอย่าง คืออะไร เราตระหนักในผลลัพธ์ของมันเท่านั้น

"ไม่มีสิ่งใดจริงแท้เสมอไป ไม่มีสิ่งใดเหมาะสมไปตลอด" เสียงอื้ออึงของบรรยากาศ ความไม่ชัดในทัศนวิสัย และแสงไฟจากข้างทาง มีสิ่งใดผิดปกติอย่างนั้นหรือ? อันที่จริงเราบิดเบือน และไม่ยอมรับความจริงนานแล้ว

"มันอาจมีเหตุผลบางอย่างที่เงื่อนไขของเวลา จะทำให้มันเหมาะสม" สัญญาณบางอย่างดังขึ้น ในช่วงเวลาไม่สมบูรณ์ คำถามที่เคยค้างคาในอดีต ไม่ช้าก็เร็วเราจะได้คำตอบ มันอาจมีเหตุผลบางอย่าง ที่เงื่อนไขของเวลา

"เราติดอยู่กับปัจจุบัน กับดักที่ไม่มีวันสิ้นสุด" เราล้วนแล้วแต่เป็นเศษเสี้ยวของความทรงจำ ของใครบางคน ช่วงเวลานี้อาจเป็นช่วงเวลาแห่งความสำเร็จ ของใครหลายๆคน แต่เรากลับนิ่งเงียบและรอเวลา

"เราต่างคนต่างอยากเป็นใครอีกคนหนึ่ง" หากชีวิตสามารถหลีกหนีตัวมันเองได้ บางครั้งการใช้ชีวิตในแบบที่เป็นตัวเอง ในแบบที่เราหวังไว้ อาจจะไม่ได้งดงาม ตามที่หวังไว้ ถ้าหากการเป็นตัวเอง

สวัสดีพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ชาว Steemit ทุกท่าน ที่ติดตามผลงานกันมาตลอด จนถึง Chapter XX (20) กันแล้ว ต้องขอขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของทุกท่าน ที่เป็นแรงผลักดันในการผลิตผลงาน และเป็นแรงบันดาลใจให้ผม

"เราล้วนแล้วแต่เป็นสีที่ไม่เหมือนกัน เป็นอะไรบางอย่างที่มีเอกลักษณ์" ![image]( ความไม่ปกติคือความปกติ ในโลกที่มีความหลากหลายใบนี้ เราล้วนแล้วแต่เป็นสีที่ไม่เหมือนกัน เป็นอะไรบางอย่างที่มีเอกลักษณ์

"บรรยากาศเหงาๆและดนตรีแจ๊ส หวนให้นึกถึงรูปร่างของความอบอุ่น" โอกาสดีๆและอดีตที่ผ่านมา บรรยากาศเหงาๆและดนตรีแจ๊ส หวนให้นึกถึงรูปร่างของความอบอุ่น ก่อนที่มันจะกลายเป็นความเหน็บหนาว ชั่วนิรันดร์

"จนเมื่อเราเหนื่อยล้าที่จะวิ่งหนีอีกต่อไป เราอาจจะเรียนรู้ว่าการวิ่งหนี อาจไม่ใช่ทางออก" เราต่างเผชิญชีวิตที่วุ่นวาย สิ่งที่ขับเคลื่อนชีวิตเราคืออะไร? ปัญหา ความสุข ความเศร้า หรือ รอยน้ำตา

"บางทีความเจ็บปวดอาจไม่ต้องดิ้นรน เท่ากับการแสวงหาความสุขก็เป็นได้" คนเราจะอยู่กับความปวดร้าวได้นานแค่ไหน? บางคนอยู่เพื่อที่จะเรียนรู้มัน บางคนอยู่เพื่อที่จะเสพติดมัน

"เราได้เติบโตและแข็งแกร่งได้เรียนรู้ที่จะยอมรับในบางสิ่ง" ลองย้อนกลับไปดูตัวเราเมื่อหลายปีที่แล้ว เรามองเห็นอะไรบ้างจากจุดๆนี้ เขาคนนั้นดูมีความหวัง มีความมุ่งมั่นและทะเยอทะยาน มีความศรัทธาอันแรงกล้า

"ถึงแม้เราจะรักษาสิ่งที่เป็นรูปธรรมไม่ได้ แต่ผมรู้ว่าผมจะเก็บสิ่งที่จะไม่มีวันมีใครเอาไปจากผมได้จากที่นี่" 20 ปี คงเป็นเวลาที่ไม่น้อย สำหรับการเป็นจุดเริ่มต้นและออกเดินทาง บรรยากาศ

"ดวงตาของเราอาจบอดสนิทในที่ๆมีแสงสว่าง แต่กลับมองเห็นชัดเจนในที่ๆมืดมิด" วัฏจักรของของความคิด ในช่วงเวลาเช้าที่สดใส จนกระทั่งมีเมฆหมอกเข้ามาบัง เราไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

"การพบกันนั้นเป็นสิ่งชั่วคราว แต่การจากกันเป็นสิ่งสมบูรณ์" ก่อนกาลเวลานั้นจะทำหน้าที่ของมันสมบูรณ์ มีคนเคยบอกว่า การพบกันนั้นเป็นสิ่งชั่วคราว แต่การจากกันเป็นสิ่งสมบูรณ์

"ด้วยความเจ็บปวดที่เป็นอดีต ยังสามารถหล่อเลี้ยงความสุขได้ชั่วคราว" เมื่อทุกสิ่งล้วนแต่เป็นเพียงความว่างเปล่า เราไม่เคยรู้ว่าเราเดินทางมานานแค่ไหน จนเมื่อเรามองกลับไป ทุกความรู้สึกประกอบกับความทรงจำ

"เหมือนกับน้ำทะเลที่สงบเงียบที่สุด เราต่างรู้ว่าพายุกำลังจะมา" แด่เรื่องราวที่เจ็บปวดทุกเรื่องบนโลกใบนี้ หลายสิ่งหลายอย่างยังคงวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ชีวิตยังคงเป็นคงเดินไปเป็นเหมือนดั่งนาฬิกา